Op het laatste filmfestival al een grote hit, ook bij de tweede keer een hilarisch goede film. Sovjetunie 1984. Prof in het wetenschappelijke atheisme krijgt op weg naar Leninsk motorpech, vlakbij een huis alwaar de zonnetempelgedachte vooral gestalte krijgt in een scherp gesprek over god, de ziel, Darwin en de vraag of er nog er nog ergens een jampot wodka staat. En dat is nog maar het begin: al snel ontbindt het verhaal zich zoals de toenmalige maatschappij: de lijken blijven zich maar opstapelen. Alles en iedereen is smerig, voor de onvermoede kijker bijzonder smakeloos, maar wat een goed tempo, en: alles klopt. De eindscene dat moedertje (‘oh kijk, een zwartje’) op haar zwartwit-tv naar een toespraak van Tsjernenko kijkt terwijl de kamer van haar zoon vol met lijken ligt is briljant. Genoeg weglopers in de zaal, dus niet voor iedereen.
Gelukkig nu ook met goede nederlandse ondertitels, zodat je dit keer ook echt alle grappen meekrijgt. Maar leidt tegelijkertijd ook af: er is immers zoveel te zien.
www.imdb.com/title/tt0847880/
ratings: 10: 20%, 1: 10%
Leave a Reply