Hester Scheurwater. Een ongoing experiment met iphone op facebook.
Alle foto’s komen van facebook.com/hester.scheurwater. (Met haar toestemming is deze selectie hier herplaatst.)
Uit deze selectie zijn de “schoen & voet foto’s” ook een onderdeel van het Daily Shoe & Feet upload project op Facebook samen met kunstenaar en curator Jamain Brigitha. Zie album For Jamain – For Hester: daily shoe & feet & legs pics the album
“Daily images between artist and curator Jamain Brigitha and I. We started shooting daily shoe & feet pics and posting them on facebook for each other since mid August. We will combine and show them together one day…”
Mooie Iphone
Cool!
:-)
sexy mama’s
prima
zo hee, stoere set
pornmodernisties volledig verantwoord gepaard aan een sterke continuiteit ……strak en dapper en toch zacht lekker los en fel …dit kan alleen maar beter worden …..
nee
het valt zeker niemand op dat ze een keer haar gewone camera heeft gebruikt
folkert de jong kan wel inpakken…
tja een keer een andere camera …
ook MB moet de hete adem voelen…
graag
Lang, lang geleden was er een soortgelijk project van een dame die dagelijks haar sexleven en zich zelf vastlegde.
Ik weet dat Zidouta daar ooit een post aan wijde, maar mij is de naam en de site compleet ontschoten. Ik dacht dat het toentertijd uitgegeven werd bij Taschen, maar ik kan me vergissen. Weet iemand waar ik het over heb?
Doet me denken aan het niveau van de 1e klas van de academie, kunst met de K van kut
…
Kijk nou eens verder dan je lul lang is, Ed. Dit is niet zomaar gemaakt, geen plat exhibitionisme, geen porno, geen sex. Maar heeft een duidelijke meerwaarde. Dit is kunst, aanstootgevend misschien.. jawel. Maar zo hoort kunst soms te zijn. Buiten de context plaatsen is iets dat de meesten zo in een handomdraai kunnen; als je het plat vindt of amateur raad ik je aan om nogmaals te kijken. En deze keer goed.
Ze getuigt trouwens wél van smaak, want Helnwein in de boekenkast!
mijn god stefan, wat een riedel platitudes aan mekaar gebreid. en de dame die je zoekt is Natacha Merrit denk ik.
Platitude of niet, interesseert me niet. Ik geef mening. En ja, Natacha Merrit. Dank!!
waar moet ik nu nog heen met een blote tieten tekening?
Vind het bijzonder mevrouw Scheurwater, later meer.
kom op zeg……
typisch gevalletje kleren van de Keizer
ze staat in haar blote kut en meer is het niet
weggecencureerde comment over anaal lijkt me helemaal niet zo out of order.
hee leuk, cencuur. Had ik niet willen missen, over anaal…
TB is een blog en wie wat wegcencureerd is aan hun, niet aan de reageerder. Backseat modding zuigt steen, ook op dit blog.
ik bedoelde dat we het dan, als dat al zo is, en dat is TB zijn goed recht, over de spelling van het woord censuur kunnen hebben. Persoonlijk trek ik krom als ik cencuur lees. lees dan; zenkuur zeg je dan…. of niet?
ontopic aan; fantastische hoge kunst, de foto’s van Hester
Spellingsmodding
Kunst op hoog/laagwater, het is om je te bescheuren Hester
ja hoi die hester fasinerend hoe je zo lekker met je zelf bezig bent ik geniet er van, ik vind dat je een boekje moet maken en dan wil ik het eerste exemplaar als de tijd rijp is
groetjes marnix
dank je,
de meningen zijn (gelukkig) nogal verdeeld.
Oooooh dan krijg ik balle in me buik….
je mag mijn Ricoh GX 100 wel lenen ….hij is “all Black” en super scherp …..niemand weet dan wat voor camera jij gebruikt …..
Hester, wat een prachtvrouw ben je, want een sensatie! In één beweging confronteer je de kijker met zijn (!) eigen voyeurisme, en de geportretteerde met het hare. Beiden zien verschillende dingen, ieder slechts het zijne/hare. Is er iets te zien? Wat zoeken wij, moderne narcisten? Ik erger me aan commentaar hierboven over “nieuwe kleren vd keizer”, “seksleven” e.d. Als Hester ons iets laat zien, dan is het onze eigen blik. Hester, je verdient een lauwerkrans, dappere vrouw! Leestip: Jacques Derrida, Eperons. Les styles de Nietzsche (vert. door Ger Groot, Sporen. Stijlen van Nietzsche)
@stefan Digital diaries van Natacha Merritt
Nou nou rico, je perceptie is wel een beetje oneerlijk naar jezelf toe. Had Hester een beetje dik,vies en dom geweest, dan had je je wapperende handjes niet beroerd en was je denk ik ietsjes minder lyrisch geweest ouwe geilneef.
Dapper? Dan had ze wel met wapperende vlag en een zwaard tussen haar tanden op de barricades gestaan om een revolutie te beginnen.
De reactie van Ed beschouw ik als een projectie en een insinuatie, en als een belediging. Zo de waard is vertrouwt hij zijn gasten.
Dramaqueen
Teleurstellend hoe de discussies over actuele kunst op een website voor kunstliefhebbers uitmond in een over en weer van beschuldigingen wie er nou eigenlijk een viespeuk is.
Persoonlijk ben ik zeer onder de indruk van de nieuwe werken van Scheurwater. Niet zozeer om hun durf, ik denk dat het tonen van de vrouw als kwetsbaar lustobject en de voyeuristische indringerigheid van de camera nauwelijks iets vernieuwend in zich hebben (kunstenaars als Tracy Emin en Elke Krystufek hebben deze onderwerpen al ruim behandeld maar wellicht kunnen deze gezien worden als de ‘contemporaries’ van Scheurwater). Ook is dit onderwerp er een dat kunstenaars al gauw ontdekken in het eerste jaar van hun academische opleiding vanwege het makkelijke ‘shock and awe’ effect dat ze teweegbrengen.
Interessanter is te kijken naar de formele oplossing die scheurwater gebruikt voor haar serie. Er is een duidelijke verschuiving te zien van de meer formele vormen van video in haar oudere werken (waar de term nieuwe media vaak niet veel nieuws behelsd, gezien de conventies van waar een werk aan moet voldoen in de afgelopen decennia niet veel verschoven zijn) naar iets dat ik meer hedendaags vind.
Het medium Facebook lijkt uitermate effectief als expositie platform voor dit soort werk, waarom zou dit in een galerie geëxposeerd moeten worden, dat biedt voor mij geen meerwaarde. Door deze zelfportretten op FB te plaatsen en door hun esthetische verschijning refereren ze sterk aan wat tieners ook doen op hun FB pagina’s, een vorm van zelfverheerlijking en het Warholiaans idee; ik ben te zien dus ik besta. Dit is wellicht tevens het grootste probleem dat ik met de werken heb. Van kunst kan verwacht worden dat het een bijdrage levert aan de bestaande kennis en op deze manier de perceptie van de toeschouwer over maatschappelijke fenomenen in een ander licht zet. Daarom vind ik het teleurstellend dat de werken van Scheurwater nog niet voorbij het punt komen van; het imiteren van zowel deze specifieke vorm van fotografie als de verschuivende trends in amateur porno, die zijn voortgekomen uit recente jongeren cultuur.
Ik denk dat de discussies op dit forum hier over zouden moeten gaan en niet over of we een politiek correcte mening hebben over naaktfotografie. Dat is wat mij betreft het minst interessante aan dit werk.
Die Tomas Deheer, hahahahaha
Wat vind je van deze
Persoonlijk ben ik zeer onder de indruk van de smurfen. Niet zozeer om hun blauwe huid, alswel hun witte mutsen, welke een overduidelijk shock and awe effect teweegbrengen. Dit doet onherroepelijk denken aan enkele befaamde contemporaries, zoals de snorkels met hun intrigerende toeters en de familie duck, gekenmerkt door hun montere snavels.
Tegen het Fin de Siecle was er een overduidelijke verschuiving te zien in de media die werden gebruikt om dergelijke personages aan het grote publique te presenteren. In plaats van de inmiddels gedateerde bandes dessinees gaven de kunstenaars een nieuwe invulling aan de Warholiaanse methode van promotie en distributie. Zij gingen over op het vervaardigen van tekenfilms, welke afgezien van voorstellingen in het rijksmuseum en natuurlijk het Prado, toch voornamelijk te bezichtigen waren op Disney Channel en Nickelodeon.
Het doet mijne Grote Kunstzinnigheid pijn in mon Coeur dat het pleps op dit forum zich slechts lijkt te kunnen bezighouden met de buitenproportionele neus van Gargamel en de nagellak van de smurfin. Ik denk dat de discussies zouden moeten gaan over het kattenvoer van Azrael en de grensverleggende esthetiek die aan de basis lag van het ontwerp van de bril van Brilsmurf.
Dat is wat mij betreft het meest interessant aan dit werk.
Allereerst: prachtige foto’s. Ik zag haar bij paul de leeuw, en werd nieuwsgierig naar de foto’s. Ondanks dat ik begrijp dat het hier om kunst gaat, kan ik niet ontkennen dat ik er ook erotische gedachten bij krijg. Een prachtig lichaam van een vrouw die, zoals ze zelf zegt, graag naar zichzelf en andere vrouwenlichamen kijkt. Ik kan er naar blijven kijken, maar heb tegelijkertijd zoiets van: ik wil meer…meer posities, variatie in kleding…geen kleding…ik wil meer van haar zien, en of dat nou het erotisch verlangen is, of de artistieke, daar ben ik nog niet uit…ja, het wind mij wel op, dat kan ik niet ontkennen, maar ze is te mooi om er pornografische gedachten bij te krijgen. Respect, dat is het juiste woord denk ik…
Ja meer posities, meer porno, respect man
Volgens mij zijn ze niet erotisch, omdat er geen machtsverhouding aan ten grondslag ligt. Dat werkt vervreemdend, maar maakt het ook wat inwisselbaar; dwz. dat ik me dan afvraag waarom er wel naar erotiek verwezen wordt. Naar de fotografie zelf toe: er zitten mooie shots tussen, maar toch net niet 1 waarvan je zegt: daar wordt het autonoom (of misschien de laatste, die ook wel weer iets conventioneler is). Gevaar is dus dat de foto’s wegglijden in effectbejag, hetgeen snel gebeurt als sexualiteit om de hoek komt kijken. Interessant is wel weer dat dit op internet gebeurt; moet haast wel dat het nieuwe platform ook nieuwe artistieke criteria blootlegt, maar hoe dat werkt…? Weet ik nog niet.
Succes ermee!
zou graag meer van haar werk zien
Ik noem het kunst en erotiek. Puur omdat ik een panty fetish heb. Niet dat ik zelf draag maar ik ben verzot op dames die het dragen…
“ik wil meer van haar zien, en of dat nou het erotisch verlangen is, of de artistieke, daar ben ik nog niet uit…”
Als ik je reactie zo eens lees dan lijkt me dat toch wel duidelijk.
“maar ze is te mooi om er pornografische gedachten bij te krijgen”
Porno is met lelijke mensen?
“Puur omdat ik een panty fetish heb. Niet dat ik zelf draag maar ik ben verzot op dames die het dragen…”
Ik zou zeggen: geneer je niet, gooi het gewoon in de groep..
Stukje geschiedenis:
http://www.whatspace.nl/nieuws/terugblik-natacha-merritt-digital-diaries.html
…”Als ik je reactie zo eens lees dan lijkt me dat toch wel duidelijk”…
Oh ja? Vertel?
…”Porno is met lelijke mensen?”…
Een nogal kortzichtige opmerking. Porno vind ik vulgair, ordinair en goedkoop, en dat vind ik allerminst van de foto’s van Hester.
Dit is absoluut geen porno. Wie dat zegt kijkt niet verder dan zijn neus lang is.
Pornografie heeft hier inderdaad helemaal niets mee te maken. Het lijntje tussen kunst en erotiek vind ik daarentegen wel dun. Als ik als man naar deze foto’s kijk, kan ik enorm genieten van haar prachtige lichaam en poses. De mysterie die het verhullende aanwakkert, sterkt mijn nieuwsgierigheid naar meer. Tegelijkertijd kan ik de kunstzinnige gedachte erachter ook herkennen en absoluut waarderen. Het getuigd van moed en lef om jezelf zo te exposeren, en daar heb ik respect voor.
Hester is eerlijk en poetisch.
Zo, dat vindt Anouk ervan
Het lijntje tussen erotiek en porno is meestal ook niet zo dik.
Zou het nu heel erg zijn als het per ongeluk wel pornografisch was?
klinkt toch een beetje alsof er een aantal mannen hier met de vlekken in de broek staan te verkondigen dat ze het zo kunstverantwoord en mooi vinden..
Beste EvdL,
dat u die associatie met pornografie maakt,zegt meer over uzelf dan over de foto’s. Ook die laatste opmerking getuigt van weinig smaak.
Mijn werk gaat over het spanningsveld tussen wat zich in mijn hoofd afspeelt en hoe ik me naar buiten toe gedraag, het grensgebied tussen privé en publiek. Dit doe ik door mijn eigen lichaam te gebruiken en fantasie zelfbeelden te tonen. Deze beelden refereren vaak aan de door de media (reclame, film, clips, songteksten, PORNO) gepresenteerde ‘seksuele´afbeelding van de vrouw. Geïndoctrineerd, geobsedeerd en gefascineerd door deze weergave van de ‘sensuele verleidelijke’ vrouw als lustobject probeer ik, haast obsessief, aan dit beeld te voldoen met zelfportretten. Het zijn fantasiebeelden die associaties oproepen van verlangens, angsten, verleiding, geweld en seks. Zelfbeelden als lustobject maar ontdaan van commerciële franjes, gemaakt in mijn eigen huiskamer, slaapkamer, studio, badkamer in de wetenschap dat ik de competitie niet aan kan en nooit kan voldoen aan dit beeld.
Binnen dit onderzoek verken ik de grenzen tussen privé en publiek op verschillende manieren. Door het maken van een ‘self-obsessed’ iPhone serie verken ik mijn eigen grenzen en fantasiebeelden. Deze fotoserie upload ik dagelijkse op facebook . In de context van een presentatie in de digitale openbare ruimte van Facebook wordt het exhibitionistische karakter ervan versterkt door deze omgeving waarin exhibitionisme en voyeurisme samenkomen in de van huiskamer tot huiskamer ‘upload’. Hierbij stuit ik ook op de verkenning van de grenzen van de censuur en het taboe.
Op zich is het visualiseren van enerzijds de werkelijkheid, en anderzijds hetgeen zich in je hoofd afspeelt een interessante gedachte. Niemand is zo “open” dat deze twee werelden synchroon lopen. Er zijn denk ik haast oneindig veel gedachten die men niet deelt met de buitenwereld, omdat ze taboe zijn, of niet maatschappelijk geaccepteerd worden. Dat verschilt uiteraard ook per cultuur. De keuze van Hester om zich op deze manier te exposeren is dan ook een heel persoonlijke. Voor Hester kan dit grensverkennend, of zelfs grensverleggend zijn, voor anderen is dit niet zo. Interpretaties van het beeld van een mooie, al dan niet naakte vrouw als Hester zijn al net zo persoonlijk, zo associeert de één het met porno, terwijl de ander er niks aan vind of juist wel de kunstgedachte er achter ziet. Ik zie kunst als een ontastbaar begrip, wat op honderden verschillende manieren geinterpreteerd kan worden, dat is ook in essentie waar kunst voor staat, je vind iets mooi of kunst, of juist niet, dat kan, en in het ene geval kan je de bedoeling van de kunstenaar volgen, en de andere keer niet. Het heeft dan ook geen zin om te discussïeren over wat iets wel of niet is. Mij lijkt het interessanter om verschillende inzichten met elkaar te delen, en bovenal te respecteren.