“Aldus terugkijkend op 20 jaar ervaring in kunstpresentatie, -productie, en -theorie lijkt Witte de With ruimschoots te slagen in haar missie”
Ze waren er allemaal. Chris Dercon, Bartomeu Mari, Catherine David, Hans Maarten van den Brink en vele anderen. Op de twintig jaar WdW-borrel.
wdw.nl/event.php?act_id=161&taal=_ned
Het ultraconservatieve bolwerk van publieksvijandige koeratorenkunst viert twintig jaar Witte de With met een jaar lang On Morality. (Vrij vertaald: On Iets.)
On Morality kun je zo slecht uitvoeren dat het een statement lijkt – zie de website.
Maar voor nu: feest!
“[…] een belangrijke speler in de voorhoede […] internationale faam […] heeft haar stempel gedrukt […] opmerkelijke interventies […] internationale roem […]”
catherine david ging toch mooi met gepaste afstand naast hans maarten van den brink zitten en gaf en passant rotterdam, de pers en TENT nog een klassieke veeg uit haar franse pan. “imbiciles!”
“het ultraconservatieve bolwerk van publieksvijandige koeratorenkunst”
puik staaltje formuleringskunst!
Het was een onmiskenbaar interessante gebeurtenis. Een scherpe iconografische analyse van het geheel (zwart, wit, antraciet, een enkele ruif bloemen, hard wit licht, grijs tapijt, hoge lege wanden, een gele bloem en de rode robe van Catherine David vormden pregnante kleuraccenten, onverstaanbaarheid), een sociaal-esthetische analyse (bestaat dat dan?) en een programmatische analyse zullen een boeiend beeld kunnen opleveren.
Mijn sterkste associatie (en dat spijt mij, want ik heb heel veel respect en waardering voor het team en vind WdW een belangrijk instituut) was die van een mortuarium.