Jonas Staal & Vincent W.J. van Gerven Oei, ‘The Missing Link’, Johannesburg

(Een bericht van Jonas Staal)

“Interventie op het monument genaamd ‘The Seven Pillars of the Constitution’, onderdeel van het Apartheid Museum in Johannesburg, Zuid-Afrika. De ‘Seven Pillars’ staan voor de democratische waarden die door Zuid-Afrika worden gepropageerd sinds afschaffing van het apartheidsregime. Het monument en het museum zijn gebouwd door de corporatie Gold Reef Resorts die ook verantwoordelijk is voor het pretpark en casino ernaast.

Door het woord ‘capitalism’ aan te brengen op de omringende muur wordt het kapitalistische systeem en de constante maatschappelijke scheidingen die dit impliceert geduid als een geraffineerde voorzetting van de apartheidspolitiek, die op die manier nog steeds werkzaam is in de Zuid-Afrikaanse maatschappij. Terwijl tijdens de periode van apartheid de scheiding duidelijk was aangegeven langs rassengrenzen, wordt in het huidige, ‘democratische’ systeem dezelfde feitelijke scheiding in stand gehouden zonder dat dit expliciet onderdeel vormt van de fundamenten van het land, de grondwet. In deze interventie staat de constante rol van het kapitalisme in beide perioden centraal.

Schrijver Vincent W.J. van Gerven Oei supplementeerde de publieke interventie met een tekstuele interventie, een voorstel tot een 17e amendement aan de Zuid-Afrikaanse Grondwet:

§9.3. The state may not unfairly discriminate directly or indirectly against anyone on one or more grounds, including race, gender, sex, pregnancy, marital status, ethnic or social origin, colour, sexual orientation, age, disability, religion, conscience, belief, culture, language, birth, and wealth.

(Een bericht van Jonas Staal)

(Zie ook: trendbeheer.com/2010/08/05/jonas-staal-vincent-w-j-van-gerven-oei-monument-for-the-distribution-of-wealth-johannesburg)

About Jeroen Bosch 4742 Articles
Smaakmakend sinds jaar en dag: onafhankelijk kunstenaar, tentoonstellingmaker, trendbeheerder en oprichter art agent orange, artist run art agency. Eigen werk onder jeroenbosch.com Meer info zie trendbeheer.com/jeroen-bosch

31 Comments

  1. Zo weggemoffeld achter de bosjes verbeeldt het ook wel enige non-urgentie van de boodschap…puur visueel gezien dan he.

    Is het een praktische overweging geweest ( mooi gecamoufleerd voor de wouten) of een inhoudelijke? Wat dat betreft een metafoor voor de verdekte buitenlandse ( Nederlandse) betweterigheid aangaande internationale conflicten?

    “The missing link”, een hele mond vol ( zeker met een vuvuzela erin)

  2. Kapitalisme? Goh, is daar wat mee? Weer wat nieuws, goed dat we kunst hebben om ons daar attent op te maken.

  3. Is het zinvol om op deze manier te zwartepieten? Zo’n sticker ‘kapitalisme’ lijkt me wat algemeen, en neigt, zoals JS al aandraagt, naar een open deur.

    In ieder land zou ik het woord in zulke zwarte letters op een willekeurig monument kunnen plakken, en er dan vast wel een klasse-ongelijkheid mee kunnen aanduiden; dat is min of meer de aard van het beestje.
    Mogelijke diepgang en relevantie wordt dan bereikt met de analyse die zo’n geste dan voorstaat. En wat is deze analyse?

    “het kapitalistische systeem en de constante maatschappelijke scheidingen die dit impliceert [is] een geraffineerde voorzetting van de apartheidspolitiek”.

    Echter, op het moment dat Zuid-Afrika onder een kapitalistisch economisch systeem functioneert, en er nog altijd zichtbare ongelijkheid langs raciale scheidingslijnen is (Durham & Dixon 2010), dan verwordt zo’n voorgestelde uitleg bijna tot een beschrijving van hoe men de situatie aantreft wanneer men uit het vliegtuig stapt.

    MacDonald (Why race matters in South Africa, 2006) gaat iets dieper. Hij laat zien hoe het kapitalisme op een historisch zeer complexe manier is vervlochten met de ongelijkheids-problemen in Zuid-Afrika, zonder dat er vandaag de dag echt sprake is van een complot, een `geraffineerde voortzetting’ van apartheidspolitiek.
    Ja, er zijn schrijnende sociaal-economische verschillen tussen zwart en blank aldaar; en dit zijn de traditionele ingebedde structuren die tegenwoordig nog altijd overeind blijven doordat ze bekrachtigd worden door kapitaalverdeling, ook dit klopt. Maar komt dat door het kapitalisme zelf? Of is een (gesegregeerde) cultuur van zichzelf halsstarrig?
    En wat kwam eerst? De economische modellen, de identificatie met een raciale groep, of simpelweg een contingente machtspositie? MacDonald argumenteert voor het laatste, en merkt zelfs op dat onder apartheid de blanke elite juist tégen de liberaal-kapitalistische waarden inging om haar economische positie te behouden. Wat dan betreft lijkt de diagnose `kapitalisme’ wat te voorbarig.

    Dat er problemen zijn, en dat heersende economische structuren eraan bijdragen, is niet controversieel. De verdere stappen – 1. hoe dit historisch, politiek en economisch te begrijpen, en 2. hoe het te veranderen, mocht men de mouwen willen oprollen – zijn de werkelijke uitdaging.

    Deze complexiteit van de situatie komt niet naar voren in de gefotografeerde interventie, en deze blijft zodoende hoogst oppervlakkig – toeristisch, bijna.
    Zulk ‘artistiek toerisme’ kan een bedoelde en weloverwogen houding zijn. Ik zou het zelfs interessant en waardevol vinden als dat zo is. Maar ook deze intentie vind ik niet terug in het project.

    Of interpreteer ook ik het boompje verkeerd?

  4. @ Erosie
    De plaatsing achter de bomen is simpelweg de plaatsing in het midden van het monument (The Seven Pillars of the Constitution). Dat leek eerst problematisch, maar uiteindelijk goed om de interventie in het monument te ‘centreren’, die anders zou gaan ‘zweven’ binnen het geheel van de muur. Tegelijkertijd geeft het een bijna idyllisch karakter aan het woord, als het enige begrip dat de sleutel vormt tot de woorden op het monument – ‘freedom’, ‘diversity’, ‘reconciliation’, ‘democracy’, ‘respect’, ‘equality’ en ‘responsibility’. Al deze begrippen zijn, in zijn algemeenheid, maar binnen een Zuid-Afrikaanse context in het bijzonder, slechts leesbaar vanuit kapitalistisch perspectief. Net zoals het museum slechts bestaat bij gratie van het winnen van de bouwopdracht door een casinocorporatie.

    @MS
    De voorwaarden waarmee westerse kunstenaars in niet-westerse landen worden ingevlogen om daar – met alle privileges van dien – commentaar te leveren op culturele gebruiken e.a. vormt een van de centrale onderwerpen van ons onderzoek in Johannesburg. Rondom dit onderwerp werken wij aan een andere project, ‘Bullet Proof Artist’, een serie op maat gemaakte kledingstukken van kogelwerend materiaal die in samenwerking met modeduo Karssenberg-Greidanus reflecteren op de veiligheidsindustrie: de kleding is een poging om de aspecten onzichtbaarheid (kogelvrije kleding werkt alleen als niemand hiervan op de hoogte is) en zichtbaarheid (de status die kogelvrije kleding de drager biedt is weer afhankelijk van de mate waarin de omgeving wel op de hoogte is van deze maatregel) in de kledingstukken te verbinden en aldus de gebruikelijke vooroordelen over Johannesburg zijnde ‘onveilig’ in kaart te brengen, zowel visueel als tekstueel.

    Het project ‘The Missing Link’ daarentegen is een poging om hetgeen overduidelijk lijkt te zijn (het kapitalistisch systeem als de voorzetting van het apartheid regime) centraal te stellen in het huidige discours rondom de Zuid-Afrikaanse democratie en de rol van de kunst hierin. Zeker politieke kunstenaars worden voorondersteld nog immer tegen het kapitalistische systeem als zodanig te ageren, maar het is op geen enkele wijze beargumenteerbaar waarom de hedendaagse kunst en haar instituties (van het museum tot het ‘instituut’ kunstenaar zelf) put uit privileges die precies door dit systeem mogelijk zijn geworden.

    De discussie in Zuid-Afrika – de ‘rainbow nation’ en ‘birthplace of mankind’ en de wijze waarop de kunst bereid is deze vorm te geven – toont aan dat wat zo overduidelijk is (hedendaagse kunst is het product van het kapitalistisch systeem, en geen verzet ertegen) nog altijd genegeerd wordt. Wij stellen het begrip ‘kapitalisme’ centraal in het democratische discours, accepteren het feit dat onze positie hierin op geen enkele manier bezien kan worden zonder de privileges die de westerse kunstenaar, opgegroeid in het kapitalistisch-democratische systeem, in ogenschouw te nemen.

    Het voorspelbare commentaar van JS die de interventies onmiddellijk beziet als een kritiek op het kapitalisme is dus ongegrond: onze interventie is geen ‘kritiek’ op het kapitalisme maar een bevestiging van het feit dat wij als kunstenaar/schrijver een product van dit kapitalisme zijn. De interventies zijn dus een erkenning van het kapitalisme als het fundament van de discussie waar binnen wij vandaag over democratie spreken. En onze bereidheid onze positie hierin uit te diepen.

    Wat betreft de zeer boeiende discussie over de precieze relatie tussen het kapitalisme en het apartheidsregime doet dit werk dan ook geen uitspraak. Zoals gezegd adresseert het de ‘leesbaarheid’ van concepten als vrijheid en gelijkheid binnen een complexe context als de Zuid-Afrikaanse, een leesbaarheid en verwerkelijking die slechts kan bestaan op de momenten waarop het kapitaal haar hoogtepunten viert, zoals recentelijk hier tijdens de FIFA WorldCup. Kapitalisme is de conditie waarop hedendaagse vrijheid iets kan betekenen, terwijl een daadwerkelijk publiek en politiek onderzoek naar het concept vrijheid uitblijft. Dat kan slechts volgen op de erkenning dat ons economische systeem uiteindelijk weinig met economie op zichzelf te maken heeft, maar voornamelijk een symbolisch en conceptueel raamwerk biedt waarin de wereld begrijpelijk en coherent overkomt.

    Wanneer je dus (terecht) de vraag stelt naar de precieze vervlechting tussen kapitalisme en apartheid, dan lijkt me slechts een antwoord mogelijk: namelijk dat apartheid niets anders is — waar ook ter wereld — dan een effect van het kapitalisme: het economische systeem dat bij uitstek geschikt is in het aanbrengen van verschil, het uitdiepen van kloven tussen rijk en arm, zwart en wit, en alle uitgeputte polaire begrippen die je maar zou willen opnoemen, tot in het kleinste detail. Het verschil tussen hedendaagse Franse segregatie of de recentelijk in Arizona ingevoerde immigratiewetgeving (altijd onderbouwd met economische argumenten!) is op geen enkele manier essentieel te onderscheiden van het apartheidsregime van de jaren vijftig. Met andere woorden: dat op een bepaald moment in de geschiedenis een land — Zuid-Afrika — het inzicht heeft gehad haar economische en politieke conditie ook als zodanig te benoemen: ‘apartheid’, is niets anders dan een moment van conceptuele helderheid, dat na 1994 is omgezet in een gestandaardiseerd, en daardoor obscuur discours van gelijkheid, vrijheid etc. Desalniettemin zien wij in de huidige situatie mogelijkheden de werking van het systeem zichtbaar te maken. Dat wil zeggen: ruimte voor een discussie die het dualisme ‘voor’ of ‘tegen’ het kapitalisme overstijgt.

    De letters zijn overigens geen stickers, maar zwart gespoten hout

  5. Hee Jonas en Vincent,

    Schamen jullie je nooit?

    Je maakt een werk (notabene al in de publieke ruimte, met daarna het www als platform) en gaat vervolgens middels tekst uitleggen hoe men dat maar eens even te interpreteren heeft.

    Als mensen dan vervolgens uiten hoe zij daar zelf over denken of wat zij ervan vinden wordt dat met een nieuw referaat steevast de kop ingedrukt en afgedaan als “ongelijk” of “ongegrond”.

    Naast de wereldproblematiek die jullie zo graag aankaarten hebben we in deze wereld ook nog te maken met de notie van subjectiviteit.

    Als je die blijft negeren en je je eigen visie door blijft drammen aan je publiek dan doe je nogal een negatieve uitspraak over mensen, is het niet?

  6. Wat een flauwekul. Als je in het inleidende schrijven rept over: de geraffineerde voortzetting van de apartheidspolitiek moet je mij niet verwijten dat dit gezien moet worden als een kritiek op het kapitalisme. De hier later aan toegevoegde tweede laag wordt hierin niet direct herkend en spreekt zeer zeker niet uit het eerste schrijven. Het is niet eens een kwestie van ‘subjectiviteit’ zoals laatste reageerder opmerkt, eerder een kwestie van onnauwkeurigheid.

    De later ingebrachte opmerking dat het werk uberhaupt niet een uitspraak doet over de relatie tussen kapitalisme en apartheid treft hetzelfde manco. Terwijl er even verder weer lustig op verder geleuterd wordt over de alles doordringende en vernietigende werking van dat kapitalistische monstrum!
    Wat wil je nou?
    Overigens bezigde ik de frase: ‘kapitalisme, is daar wat mee?’ hetgeen niet meteen een toeschrijven van ‘slechts’ kritiek uiten door jullie is. Hoewel het daar toch ondubbelzinnig wel op neer komt, buiten de bespiegelingen over posities van de kunstenaar hierbinnen om.
    Het gaat me erom dat het inderdaad een open deur is zoals MS opmerkte: aan kapitalisme kleven nadelen, aan de mens kleven nadelen. Voor welke naieveling is dat een verrassing? Welke naieveling erkent deze spleen niet?

    De vraag is vervolgens wat kunst vermag met zo’n zogenaamde ‘interventie’ terwijl de eronder liggende problematiek overbekend is. En de zogenaamde ‘interventie’ hieraan niets verandert, niets verder opheldert. In die zin is het een werk van klare overbodigheid, zuivere ironie dus. Terwijl ik dacht dat dat nu net jullie ding niet was?

  7. @R
    Wij hebben inderdaad weinig last van schaamte. Verder geloven wij in de betekenis van ons werk op meerdere niveaus tegelijk: van publieke ruimte tot tentoonstelling, van website tot publicatie. Wij zijn geïnteresseerd in de wijze waarop mensen over ons werk denken en daarna bereid onze positie te verdedigen. Noties als subjectiviteit kunnen ons verder gestolen worden. Alleen voor waarheid komen wij uit bed.

    @JS
    Na grondige introspectie zien wij niet de onnauwkeurigheid in ons antwoord aan MS. Ter recapitulatie:

    – Ons werk is niet bedoeld als kritiek op het kapitalisme in die zin dat de kunst zich buiten het kapitalistisch systeem zou bevinden, en dus vanuit een schone marge kritiek en kanttekeningen bij het systeem zou kunnen plaatsen. Wij proberen een stap verder te komen, en stellen dat het kapitalisme als overkoepelende organisatievorm van de zogenaamde ‘democratieën’ het fundament vormt van ons huidige denken over de wereld. En dat deze organisatievorm terug te vinden is in het aanbrengen van scheiding zoals dit binnen de politiek van de apartheid het geval is.

    – Voorbij een clichématig ‘antikapitalistisch’ protest zijn wij ook overtuigd van de onhoudbaarheid van het kapitalisme als organisatievorm, die elk denkbaar verschil en uiteindelijk het voorstellingsvermogen voor welk andere organisatievorm weet te appropriëren. In die zin zijn wij bereid om binnen de ramp van het kapitalisme en als product van dit systeem de parameters te zoeken van waar een werkelijk kritisch betoog opnieuw denkbaar zou zijn.

    Met ironie heeft dit alles vanzelfsprekend niets van doen.

    Erger dan kapitalisme is overigens relativisme, de opendeurpolitiek die zinnen als “aan kapitalisme kleven nadelen, aan de mens kleven nadelen” voortbrengt. Is ‘van alles weer waardeloos’, Jack?

  8. Introspectie is niet hetgeen ik beoogde te bewerkstelligen in mijn commentaar Jonas. Ik vrees dat dat station al lang voorbij is. Wellicht bedoelde je inspectie? (We bevinden ons in een tekstueel debat Jonas, niet op de divan van de psychiater). Jouw diepste ethische zielenroerselen zijn niet onderwerp van deze kleine uitwisseling.

    Ter recapitulatie: mijn eerste commentaar ging niet uit van slechts een ‘kritiek’ door jullie geformuleerd binnen dit werk zoals je schreef in reactie op MS. Hoewel de tweede laag niet zichtbaar is in hetgeen als eindwerk te zien is. Ik probeerde te pareren dat mijn eerste commentaar niet hetgeen inhield waarop jij reageerde. De kwalificatie ‘voorspelbaar’ was derhalve onzinnig. Lezen is moeilijk als je zoveel gelijk hebt, dat weet ik wel. En kritiek nauwelijks voorstelbaar

    Dus: kapitalisme is slecht en kunst bevind zich ook in dit kapitalistisch universum? En alle kunst dient zich tot die werkelijkheid te verhouden, zich bewust te zijn van een onderdeel te zijn van dit geheel? Is dat nu de gehele portee waarvan jij telkens meent dat zich niemand daarvan bewust is, en waaraan niemand gevolg geeft buiten jullie?
    Buiten dat het absoluut hooghartig is, is het ook oliedom en ongeinformeerd. Het toont een uiterst beperkte wens, bereidheid tot en wellicht vermogen om de strategien van anderen te kunnen begrijpen, laat staan in te voelen. Het moet eenzaam zijn op de ultieme hoogte van het morele gelijk. Laat ik uitsluitend voor mezelf sprekend, aangeven me terdege bewust te zijn van deze situatie en er ook naar te handelen. Dat de door mij gekozen strategie wellicht je goedkeuring niet kan dragen, is irrelevant. De door jouw gebezigde krachtterm: ‘relativisme is erger dan kapitalisme’ doet eerlijk gezegd nogal lachwekkend aan. Je bewering, of althans suggestie dat zich buiten jullie om zich niemand bewust is van deze situatie dient iig weersproken te worden. Ze is niet waar.

    Tot zo ver engagement. Wat was dat ook alweer met degenen die er het meeste van menen te bezitten?
    Ach nee, dat is een veel te relativerende houding. Absolutismes, dat hebben we nodig. En ‘interventies’ de waarheid dienende uiteraard.

    Weet je wat? Ik ben om: kapitalisme slecht! Ik wil ook aan de goede kant staan.

    Hangen de bordjes overigens nog of was dit een tijdelijk ‘absolutistisch’ waarheidsdienende en geengageerde interventie? En leeft het nu verder op 1 van de verschillende podia, allen even goed als vehikel voor de Boodschap? Dit laatste is een serieuze vraag: vorm is alles tenslotte. Drager van alle esthetica.

    Recapitulerend: mooi werk, droevig en ironisch. Jammer van het doodlullen en omhoogzwetsen ervan.

  9. Waren de vuvuzuelas in het stadion zelf ook zo irritant? Of zorgde dat dan toch wel voor extra sfeer?

  10. “Alleen voor waarheid komen wij uit bed.

    […]

    Met ironie heeft dit alles vanzelfsprekend niets van doen.”

    Dat is mi kort en bondig samengevat de portee van het verhaal. Neemt iemand zoiets verder nog serieus? JS noemt het het doodlullen en omhoogzwetsen. Daar zit wat in. Plat gezegd is het louter slappe zever, gebrek aan betekenis, al worden er heel wat woorden gebruikt.

    Ik ben wel nieuwsgierig naar de ontvangst van het werk van deze ‘ingevlogen westerse kunstenaars – met alle privileges van dien’. Is die er, of wordt het daar kalt gestelt als kunst, geen woorden aan vuil maken?

  11. Het heeft duidelijk niet erg veel zin deze discussie voort te zetten en uit JB’s afsluitende commentaar maken wij op dat de enkele kwinkslagen in onze antwoorden (humor, zeker geen ironie) niet als zodanig herkend worden. Daarom een laatste reflectie, niet zozeer over ons werk, maar over de opvallende tendens in de meeste van bovenstaande antwoorden om het gebruik van het geschreven woord rondom een beeldend kunstwerk als “slappe zever” af te doen. Wij zijn het er vanzelfsprekend mee eens dat een beeldend kunstwerk iets anders is dan een geschreven tekst en dat zij als uitingsvormen ook een specifiek andere geschiedenis, ontwikkeling en gevoeligheid met zich meebrengen. Dat betekent inderdaad ook dat een publieke interventie allereerst een eigen context moet genereren om zich te verhouden tot zijn omgeving. Dat staat voorop. Documentatie/publicatie achteraf is wat ons betreft niet illegitiem, maar daaraan gaan weer andere criteria vooraf.

    Een gelegenheid die wij benutten bij het communiceren van ons werk achteraf is dat wij deze gebruiken als aanleiding om een bredere historische, politieke, economische (etc.) context aan te spreken om het werk te analyseren en tot nieuwe inzichten te komen (dat is ook wat wij in antwoorden aan MS en JS gepoogd hebben te doen). Dat lijkt hier te worden afgedaan als “een hoop gepraat om niets” (daarmee zijn wij het vanzelfsprekend oneens) omdat het kunstwerk ‘op zichzelf’ niet deze inzichten op de toeschouwer zou overplanten. Kunstwerken doen dit over het algemeen inderdaad niet op een zo ondubbelzinnige wijze. Onze analyse en reflectie op onze positie als kunstenaar/schrijver binnen de ramp van het kapitalisme neemt de interventie desondanks wel als aanleiding, maar dat betekent nog niet dat deze (interventie en reflectie op bredere context achteraf) gelijk aan elkaar staan.

  12. “Een gelegenheid die wij benutten bij het communiceren van ons werk achteraf is dat wij deze gebruiken als aanleiding om een bredere historische, politieke, economische (etc.) context aan te spreken om het werk te analyseren en tot nieuwe inzichten te komen”

    Als zulke betogen uit politiek absurde landen als Joegoslavie of Rusland zouden komen dan kon ik de humor nog wel plaatsen maar dit ontstijgt de hollandse klei niet. Pico-niche. Verrry pico-niche.

  13. Je doet een “interventie”. Je dient die aan mensen op met een uitleg, want hij zou wel eens verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden. (Op zich al een beetje verdacht, niet?)
    Vervolgens geven mensen via de publieke kanalen die jullie als platform kiezen hun mening.
    Met die “notie van subjectiviteit”, want ik wilde subtiel zijn, bedoelde ik: “Je hebt het tegen volwassen mensen die heel goed voor zichzelf kunnen denken”.
    Geloof maar dat mensen voor zichzelf uit kunnen maken of ze dit “kunstwerk” geslaagd vinden. Dat vervolgens afdoen als “verkeerd gezien” is niet je positie verdedigen (en ik betwijfel of dat überhaupt je wens is, want de gimmick om de enige weldenkende, intellectuele, onbegrepen kunstenaar te zijn die het beste met de wereld voorheeft bevalt volgens mij uitstekend), maar het is een visie door de strot duwen.
    Wat dat betreft ben ik blij dat dit een vrij oppervlakkige journalistieke discussie blijft en dat deze zich in de marge van de Nederlandse beeldende kunst afspeelt, want een houding als die van jullie zie ik niet graag terug in de bestuurlijke politiek.

  14. ‘Wat dat betreft ben ik blij dat dit een vrij oppervlakkige journalistieke discussie blijft en dat deze zich in de marge van de Nederlandse beeldende kunst afspeelt, want een houding als die van jullie zie ik niet graag terug in de bestuurlijke politiek.’

    beetje een dooddoener (good one!), we wachten met smart op een response…

  15. Freek;

    of bedoel je; Het subversieve zou kunnen inspireren, maar opereert verdekt en achter de coulissen?

    Jonas Staal en Vincent W.J. van Gerven Oei: wat is überhaupt nog de toegevoegde waarde/noodzakelijkheid van een “publieke interventie” als de (op het oog) publieke aanwezigheid NIHIL is ( verdekt achter de coulissen..ik bedoel bosjes)en het aanhangende betoog compleet waterdicht, absolutistisch en van een gort-droog kaliber lijkt dat ik me afvraag waarom een photoshop-schetsje niet al volstaat? Het gaat blijkbaar namelijk meer om de reactie op de foto dan het ter plekke gemaakte werk.

    Hoe meer context jullie geven hoe minder er van de oorspronkelijke actie over lijkt te blijven. Of is dit vanzelfsprekend (…) ook een bewuste strategie?

  16. Komop Staal en Goei, misschien iets met met videos van Hamas-beulen die ‘verantwoordelijkheid’ nemen voor hun ‘positie in het discours’?

  17. Typisch dat de domste reacties altijd anoniem zijn.

    En lieve schatten allemaal: We hebben hier te maken met een samenwerkingsverband van een beeldend kunstenaar en een schrijver (theoreticus) dus natuurlijk komt daar een (als je het mij vraagt, zeer onderbouwend) betoog bij.

    Dat doet niets af aan de interventie zelf, dat is een en-en situatie.
    Daarnaast lijkt het mij een absolute aanwinst dat Jonas Staal en Vincent W.J. van Gerven Oei als een van de weinigen, iig in Nederland, daadwerkelijk en publique inhoudelijk in gaan op hun werk en zich daar ook op laten aanspreken.

    oh, en meneer Erosie begrijpt overigens zelf ook wel dat een photoshopje een andere waarde heeft dan een daadwerkelijke interventie.

  18. Ja. Ik begrijp het wel hoor, maar snap het niet…maar vindt je (begrijpelijke) liefde voor het feit dat JS en VWJVGO een aanwinst zijn voor ons aller Nederland vertederend, maar ook zichzelf bevestigend; dit (TB, commentaar, gastenboek, anoniem, dom etc) is ook een publiekelijk aanspreken op, nietwaar? Maar misschien niet het publiekelijk aanspreken op waar van uit gegaan wordt zoals het zou moeten?

    Er schuilt eenzelfde soort “het moet zo, maar niet zo”lading in deze opvatting van “en publique inhoudelijk in gaan op”; alsof het maar op één manier bekeken kán worden, terwijl de kracht van publieke inteventies juist zit in het feit dat je je publiek niet voor het uitkiezen hebt, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een kunstinstelling. Toch de kracht van het doen van interventies nietwaar?

    (en ja hoor mevrouw Tinkebell ook ik waardeer de toewijding en het gedane huiswerk, maar vind het op z’n zachts gezegd pretentieus om ervan uit te gaan dat je met je interventie een soort waarheid suggereert, dan lijkt mij het duidelijk dat die interventie helemaal niet voor het aanwezige publiek is gedaan ( tenzij het bosjesmannen zijn ) maar puur voor de polemiek met een zelf-uitgekozen academisch, extreem geletterd en ultra-gesofisticeerd publiek. Post-koloniaal en elitair dus eigenlijk en daarmee niks nieuws onder de zon dus.)

  19. M.a.w; die “het moet zo, maar niet zo” mentaliteit is eigenlijk heel typisch Nederlands. Heel belerend ook. Zeker in een internationale context een beetje belegen eigenlijk…

  20. @ TINKEBEL

    misschien ben je een verklede Jonas, maar als je mij/ons aanspreekt als zijnde ‘dom’ en als ‘lieve schatjes’, we hoeven toch niet bang te zijn dat je handtasjes van ons zal maken?

  21. “Een gelegenheid die wij benutten bij het communiceren van ons werk achteraf is dat wij deze gebruiken als aanleiding om een bredere historische, politieke, economische (etc.) context aan te spreken om het werk te analyseren en tot nieuwe inzichten te komen (dat is ook wat wij in antwoorden aan MS en JS gepoogd hebben te doen). Dat lijkt hier te worden afgedaan als “een hoop gepraat om niets” (daarmee zijn wij het vanzelfsprekend oneens) omdat het kunstwerk ‘op zichzelf’ niet deze inzichten op de toeschouwer zou overplanten. Kunstwerken doen dit over het algemeen inderdaad niet op een zo ondubbelzinnige wijze. Onze analyse en reflectie op onze positie als kunstenaar/schrijver binnen de ramp van het kapitalisme neemt de interventie desondanks wel als aanleiding, maar dat betekent nog niet dat deze (interventie en reflectie op bredere context achteraf) gelijk aan elkaar staan.”

    Wellicht dient het dan aanbeveling om deze begeleidende tekst niet zo prominent als onderdeel van het werk te presenteren? Je eerder gedane stelling dat ‘tekst’ niet als volwaardig kunstwerk (h)erkend wordt is in ieder geval niet kloppend. De kritiek gold dan ook eerder de ‘inhoud’ van de tekst en niet de keuze voor de vorm. Ik vind de inhoud van de tekst mank gaan, te tendentieus gebruik maken van wetenschappelijkheid die niet kloppend gemaakt wordt. Dat is misschien nog wel mijn grootste kritiek: het betoog rammelt, veel te grote stappen worden gezet terwijl een ‘soort’ van wetenschappelijkheid eraan ten grondslag lijkt te moeten liggen. Als die inhoudelijkheid keurig weerlegd wordt door MS, wordt er weer teruggevallen op de positie van de kunstenaar en wordt er geklaagd dat ‘tekst’ niet zou mogen. Uiteindelijk wordt de positie van kunstenaar gebruikt om logisch ondeugdelijk analyses en pseudo wetenschappelijke stellingen neer te leggen.

    Ik heb de neiging om de teksten als ‘groteske’ vergrotingen te lezen, dat zijn ze namelijk. Maar als zodanig mogen ze niet begrepen worden. En wanneer er kritiek komt op het kunstwerk incluis deze tekst, wordt de tekst in feite weer losgelaten en dient het kunstwerk ‘alleen’ begrepen te worden en volgens verschillende criteria.

  22. @TINKEBELL. | 2-08 15:13
    Typisch dat de domste reacties altijd anoniem zijn.

    Dus “TINKEBELL” is de naam die op uw identiteitsbewijs prijkt?
    Nee, n.a.w. niet.
    Erg knap om jezelf in de eerste zin van je comment al tegen te spreken.

  23. Tinkebell en die scherpslijpers van Staal en Goei beseffen niet half dat ze een graadje erger zijn dan wat zij bestrijden. Gelukkig is het maar kunst.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*