About [Redactie] 9033 Articles
Berichten in Trendbeheer kort en ingezonden verslagen van gelegenheidscorrespondenten.

8 Comments

  1. Citaat uit het manifest: Terwijl revoluties de wereld in brand zetten, dictators worden verdreven, pleinen schreeuwen tegen armoede en onderdrukking, bedenkt de cultuursector een zondags museumbezoek of wordt aan het schreeuwen gezet door een zielloos marketingbureau. Buiten onmiddellijke eigen belangen weet de sector zich niet meer te organiseren omdat het al decennia niet meer weet hoe de straten in te nemen.

    Prima jongens om in W139 een gesprek aan te gaan met de politiek. Ik juig het alleen maar toe. Maar ik heb daar niet echt het beeld bij van “de straten innemen” maar goed..
    Fijn dat jullie stelling nemen, maar graag niet ten koste van jullie collega’s je profileren. “Schuilen in het Rijks” was inderdaad gericht tegen de komende bezuinigingen. Maar daarnaast ging het manifest in bredere zin in op de waarde van cultuur. Een directe bedreiging is altijd een heel legitieme aanleiding geweest om in verzet te komen. Zelfs in Noord-Afrika is armoede en corruptie de grootste drijfveer.
    Dat is altijd zo geweest en daar is niets mis mee. Om dan deze kunstenaars van een gemis aan brede maatschappelijke betrokkenheid te betichten zoals jullie artikel impliceert vindt ik enigszins stuitend.
    Nogmaals, ik heb respect voor jullie actie en fijn dat jullie ook een steentje bijdragen, maar een ieder werkt op zijn of haar manier en de drijfveren, daar oordelen jullie wat al te gemakkelijk over. Als kunstenaars liever in hun atelier werken dan op straat, dan zegt dat weinig over hun politieke opvatting en maatschappelijke betrokkenheid. Die maatschappelijke betrokkenhed kan zich ook naast het werk in het atelier manifesteren of in een schilderij of tekening.
    Hebben jullie de maatschappij al veranderd met jullie werk? Wellicht net zoveel en net zo weinig als een doorsnee schilder of beeldhouwer..

  2. Ik sluit me geheel aan bij RV. Wat ik niet snap is dat men afgeeft op andere acties, bij monde van Jonas Staal, terwijl Hans van Houwelingen, nu deelnemer met Jonas Staal bij W139, akkoord gaat met dit statement terwijl wij zijn bijdrage, aan Schuilen aan het Rijks op onze kosten, in de vorm van en ansichtkaart hebben laten drukken en uitgedeeld hebben bij de actie ‘ Schuilen in het Rijks’.
    Ik snap het niet?

  3. Afgeven op medekunstenaars is ook maar één van de vele strategieën als cultureel ondernemer.

  4. Fragment uit de steno weergave van de gesprekken in W139:

    ” Die ene keer dat het niet zo is en ik met een burgemeester aan tafel zit kan ik een gesprek voeren. Je kan een ander effect teweegbrengen door een ander perspectief. Is het ook wel eens andersom? Dat de burgemeester zegt wat jij zou moeten veranderen? Zou je dat ook doen? Pas je je ook aan? Ik hoor nu heel erg dat kunst en politiek elkaar kunnen raken, maar kan het 2 kanten op? Ik wil open staan voor redelijke argumenten. Als dat betekent dat ik compromissen moet sluiten die niet kunnen doe ik het niet. Kom je alleen de politicus uitleggen hoe hij beter kan denken? Ik heb wel het idee dat ik hier open voor sta. Ja, je staat er voor open maar vind je het ook nodig? Als een burgemeester zegt dit is mijn argument ivm het electoraat dan wil ik daar wel over na denken. Als er maar iets spannends gebeurt. Definieer spannend. Dat je er ruzie over krijgt? Dat je stampij maakt? Dat ze het er in de kroeg over hebben? Nee dat er iets gebeurt in een stad dat de stedelijkheid bevordert. Wat is je electoraat? Iedereen die mag stemmen of iedereen die op jou stemt? ”

    Ik zie niet in waarom zo’ n werkwijze, waarin politiek mogelijk meebepaald, structureel ten voordele van de kunst zou moeten uitpakken.
    Want wordt het werk dan niet al te gauw een illustratie van een opvatting…?
    (Ik kom er niet toe alle steno weergaven door te lezen, overigens.)

  5. @RV en Erik Jan van Geer / JE

    Wij verwijten in ons stuk de mensen die betrokken zijn bij de ‘Nederland schreeuwt om cultuur’ en ‘Schuilen in het Rijks’ acties zeker geen gemis aan betrokkenheid (dat overigens gepubliceerd werd in de Groene, en pas later op Joop.nl werd geplaatst – credits aan wie het toekomt). Wij hebben in ons artikel vooral de nadruk gelegd op de gekozen vorm van deze protesten en het reactieve karakter ervan.

    Het kabinet kort op cultuur, belanghebbenden in de sector gaan dan gezamenlijk schreeuwen. Het kabinet kort op cultuur, en belanghebbenden ‘blokkeren’ het Rijks voor een dag. Uit die gekozen vorm spreekt geen mogelijkheid voor een andere discussie in de toekomst, alleen een bekrachtiging in de verhouding zoals die de relatie tussen kunst en politiek al decennia kenmerkt: kunst vraagt, politiek moet geven, en als dat niet gebeurd dan zijn mensen betrokken in de kunsten boos. De begrijpelijkheid van deze boosheid vind ik op zichzelf niet voldoende, want zal niets veranderen in het proces waarin de (hedendaagse) kunst wordt wegbezuinigd. Het cultiveert vooral de veronderstelde machteloosheid van de kunst in dit proces.

    Wij vinden dat wij naar een vorm moeten streven die gelijkwaardigheid tussen kunst en politiek als uitgangspunt neemt. De consequentie hiervan is dat er een wezenlijke uitwisseling plaats moet vinden tussen de twee. Het totale gebrek aan deze uitwisseling heeft het erg makkelijk gemaakt om de huidige ondersteuning van de kunsten een halt toe te roepen. Toen de Amsterdamse wethouder Gehrels enige jaren geleden opriep tot meer betrokkenheid van politiek met kunst, omdat zij deze te belangrijk vond om hier vanuit de politiek geen mening over te hebben, werd zij weggezet als totalitair en prediker van staatskunst. Weinigen zullen haar positie nu niet als een frisse wind ervaren in de rancuneuze aanslag op de kunst. Dat is veelzeggend.

    Wij gaan een tijd tegemoet waarin wij ons moeten verhouden tot de politiek van de controlemaatschappij, waarin alleen veiligheid en arbeid als belangrijk worden gezien, en voorlopig zijn wij daar nog niet van af. Betekenisvolle coalities aangaan tussen progressieve krachten in de politiek en de kunst zijn noodzakelijk. Jij gelooft iets anders en kiest dus voor een andere strategie. Mijn kritiek op die strategie is geen kritiek op jou betrokkenheid, maar ik ga niet uit vermeende ‘collegialiteit’ mijn kritiek matigen, want als er iets is waar wij het waarschijnlijk wel met elkaar over eens zijn dan is het dat acties nooit op zichzelf staan, maar hun waarde ontlenen aan de vorm waarin zij tot uiting komen. Die vormkritiek heeft niet als doel iemand ‘af te vallen’ maar is een poging kritisch denken in de kunst intact te houden en hierin vooruitgang mogelijk te maken.

  6. @Jonas Staal
    De nuance ontgaat je blijkbaar om bijv. te zeggen dat “wij een andere strategie willen volgen” ipv op een schampere en nogal minachtende toon in het artikel in de Groene commentaar op de protestacties af te geven.
    Volstrekt onnodig om jullie werkwijze duidelijk te maken op zo’n manier en je op deze manier te profileren. Jouw argument dat collegialiteit op deze manier jouw vrijheid van expressie in de weg zou staan is wel wat te dik aangezet. Jij lijkt me prima in staat om jouw punt duidelijk te maken en daarnaast toch respectvol en collegiaal te blijven.
    Overigens hebben wij als spinoff van “Schuilen in het Rijks” o.a. een aantal gesprekken in de Tweede Kamer met de verantwoordelijke politici van cultuur van VVD, CDA en PvdA. Schuilen was nu ook juist een actie waarover er niet cynisch werd gedaan in de media, zelfs de Telegraaf schreef er op een acceptabele manier over.
    Desalniettemin, veel succes met jullie project.

  7. @Jonas Staal,

    Ik ben zelf aanwezig geweest bij de actie in t Rijks. Ik was zeer onder de indruk van de rondleidingen en toespraken. Het Rijks was nog nooit zo leerzaam en het publiek nog nooit zo gemêleerd.

    Jammer dat het Rijks dit alles niet inzag en dat vooral de mensen die er niet zijn geweest er vanalles over vinden, niet weten waar ze over praten…

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*