F.E. van der Weide (1954-2011)

Maandag 8 augustus is bekend geworden dat beeldend kunstenaar Frank van der Weide (1954-2011) is overleden. Van der Weide was beeldend kunstenaar, organisator van een veelheid van debatten, docent en berucht debater.

Zijn werk bekritiseerde de zogeheten ‘exacte’ wetenschappen en gewapend met zijn slogan ‘Het is niet zo’ ontlede hij in zijn beeldende werk misstanden in medische wetenschap, religie en politiek.

Het meest bekend zijn de enorme hyperrealistische tekeningen van ziektebeelden – veelal van slachtoffers van dogmatische behandelmethoden – die hij overdekte met vitrage waarmee hij de afstand tussen fysiek leed en de wetenschappelijke representatie ervan zichtbaar maakte.

Bespiegelingen tussen hemel en aarde (2001)

Berucht waren ook de twee vliegtuigjes die hij tijdens de opening van de Sonsbeek tentoonstelling van 2001 over het park liet vliegen met de tekst ‘Hoet kan denken dat ‘ie god is. Maar zou god ook denken dat?…’ als kritiek op de megalomane wijze waarop stercurator Jan Hoet het kunstbudget van Arnhem had besteed. En op het feit dat de uitnodiging slechts nog de naam van de curator en niet langer die van de kunstenaars droeg. Ook in dit werk richtte hij zich in traditie van de institutionele kritiek onverbiddelijk op de discrepantie die hij constateerde tussen het resultaat van de tentoonstelling en haar achterliggende politiek.

Woedend zag hij een vergelijkbaar dogmatisch geloof in het eigen gelijk toen de regering Rutte de kunstbezuinigingen publiek maakte. Als snel circuleerde op internet een Jodenster met het woord ‘kunstenaar’, waarmee van der Weide zonder schroom de politieke jacht op minderheden, intellectuelen en kunstenaars met elkaar in verbinding bracht.

In zijn laatste overzichtstentoonstelling in het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem brak Van der Weide met zijn eigen slogan, en doopte de presentatie ‘Het is zo’. Hij was kort daarvoor met terminale kanker gediagnosticeerd en zag zijn eigen fysieke conditie samenvallen met de ziektebeelden die hij zo lang onder handen had genomen. In het opheffen van de resterende afstand
tussen kunst en leven zette hij met duivels plezier een punt achter zijn rijke oeuvre. Van der Weide heeft zijn leven lang in een moedige en open dialoog met verval en de dood verkeerd.

Zijn liefde en betrokkenheid met de hedendaagse kunst was grenzeloos. Hij zal gemist worden in de gemeenschap van Arnhem en erbuiten, door zijn familie, vrienden, collega’s en publiek.

Wolvenhuidje (2000, 220 x 180)

Zonder titel (2000, 150 x 130)

Stervend paard (2006, 120 x 180)

Pas op Kunstenaars (2010)

Bootvluchtelingen klein (2010)

Frank van der Weide in zijn tentoonstelling Het is zo (MMKA, 2009)

(Een bericht van Jonas Staal.)