Dordtyard

Dordrecht is een tijdje geleden het CBK kwijt geraakt, maar heeft er 5000 vierkante meter Dordtyard voor terug gekregen.

dordtyart.nl

Dat was voor menig Dordtenaar een reden om op de opening te komen kijken. Het was zo druk dat de plattegrondjes binnen een kwartiertje op waren.

Dat is niet zo erg bij het werk van Theo Jansen, zijn strandbeesten herkennen we wel.

Op Dordtyard mocht een ieder er mee aan de loop gaan.

Er was sowieso een hoop interactiviteit en ook een flinke dosis pretparkkunst; kunst met een stekker die zwaait, draait, trilt en blaast en zo een bezoekje aantrekkelijk maakt voor de hele familie.

Voor kinderen viel er een hoop te klimmen en te ontdekken en dat is wellicht ook wel goed voor een familliestadje als Dordrecht.

Op die manier kan men op lichtvoetige manier in aanraking geraken met de kunsten.

Soms irriteerde het gebrek aan inhoud. Een aantal werken wist niet voorbij het muziekdooseffect te komen.

De trein van Erik Sep is toch echt niet veel anders dan een creatief opgetuigde modelspoorbaan..

..met een cameraatje op de locomotief. Als de kunstenaar door zijn ideeën heen is gaat hij met treintjes spelen..

Flinke aandachtstrekker is de enorme zetpil van Joep van Lieshout, die helemaal niet van Joep van Lieshout bleek te zijn en helaas ook een minder subversieve context biedt.

Het gaat om een soort van veel te dure ambilight ambisound machine van Hans van Koolwijk.

Na een halfuurtje wachtrij is het resultaat slechts een licht gevoel van teleurstelling; een typische kunstzoem wordt begeleid door zacht licht dat langzaam van kleur veranderd.

Ook de wachttijd voor de spiegelbolcontructie van Michiel van Brakel blijkt geen groot gevoel van ‘dat was het wachten waard’ op te leveren.

Binnenin een matige morphfilm die net zo goed op de muur gebeamed had kunnen worden.

Spannender wordt het bij Zoro Feigl, zijn TLbuizencirkel schuurt vervaarlijk, terwijl de industriele ventilator het geheel in beweging houdt.

en buiten brandt de zon smeulende tijdslijnen in verse stukken hout door middel van gevulde bollen water. Het is sensatiekunst die voorbij het cliché weet te komen.

Van een aantal kunstenaars staat simpelweg werk tentoongesteld, anderen zijn ‘artist in residence’, zoals Bram Vreven die de komende maanden..

..in een speciaal door Rene Jansen vervaardigd atelier aan de slag gaat..

..om een vervolg te geven aan zijn ‘Spin’.

Ook Maartje Kostanje is artist in residency en doet naar eigen zeggen voor spek en bonen mee aan de huidige presentatie. Het is wel een fijne afwisseling op de rest.

Net als het werk in ontwikkeling..

..van Maurice Bogaert.

misschien is dat ook wel het goede aan Dorthyard, dat de kinetische speeltuin het publiek naar binnen trekt om vervolgens werkende kunstenaars te ontmoeten die er aan zinnige en onzinnige installaties werken.

Dordrecht is in ieder geval weer een culturele hotspot van 5000 vierkante meter rijker.

Het mooiste kunstwerk ligt buiten. Daar ligt een bizarre combinatie van evangelische paranoia en beeldende geschiedsvervalsing; de ark van Noach. Nooit als kunstwerk bedoeld, maar zoveel potentiële inhoud, daar kan geen schuddend tomatenkistje tegenop.

dordtyart.nl

14 Comments

  1. Erik Sep verdient zeker een tweede beschouwing. Zijn werk is inderdaad opvallend qua formaat, maar het zijn de kleine details die het zo groots maken. Monnikenwerk op de vierkante centimeter; zelfgegoten steentjes en minuscuul soldeerwerk. Bouwwerken ontstaan en vergaan op een stuurloze cadans van achteruitgang en vooruitgang tegelijkertijd. Zeker de moeite waard om dat nog eens nader te gaan bekijken.

  2. Ben met dochter van twaalf naar de opening geweest van Dorthyard. Wij vonden het fantastisch. Mijn dochter was zeer geintreseerd in het kunstwerk van Erik Sep.
    Niet vanwege de zogenaamde creatief opgetuigde spoorbaan. (Zoals deze genoemd wordt)
    Maar door de detailvorming van het geheel.
    Ik persoonlijk ben het wel met mijn dochter eens. Het geeft dus aan dat kunst niet alleen door volwassenen beoordeeld dient te worden maar zeker ook door de jeugd. Kortom kunst is voor iedereen en iedereen beleeft kunst op zijn manier en beleving. Overigens nog een dringende opmerking voor de goede orde: het is niet dorthenaar maar dordtenaar.

  3. Ik ben het roerend eens met RG; het irriteerde mij dat de schrijver ‘Dorthenaar’ ipv Dordtenaar heeft geschreven en dit niet heeft verbeterd. Maar dit terzijde. Ik vind niet dat de kunstenaars verweten mag worden dat zij daar aan zinnige of onzinnige installaties werken. Wie maakt dit uit? Ik ben een liefhebber van het werk van Erik Sep en Nico Parlevliet. Het is naar mijn mening niet fatsoenlijk om denigrerend te schrijven over anderen omdat kunst geen grenzen kent. Het is heel makkelijk om kinderachtig over treintjes, cameraatjes en muziekdooseffecten te praten. Het komt bij mij over dat de inspanningen die de kunstenaars hebben geleverd niet worden gezien als het werk van kunstenaars.

  4. “Ik ben het roerend eens met RG”

    Ahem, jullie delen niet alleen een mening, maar ook een IP adres.
    Jullie zijn overigens niet de enige. Radio Voicemail en Marie zitten ook op dezelfde golflengte..

  5. Als collega van Marie zal ik inderdaad hetzelfde IP adres hebben. Goed dat dat nog even uitgezocht is…

  6. Is het verboden om met 2 mensen een mening te uiten vanaf 1 pc of had RG eerst naar huis moeten gaan om daar zijn verhaal te maken? Nu ben ik het weer met Radio Voicemail eens: Heel goed dat dit uitgezocht is.

  7. Voor de goede orde: Het feit dat sommige mensen hetzelfde IP adres delen voor hun mening te uiten zegt iets meer over hun enthousiasme dan dat ze het zelfde IP adres gebruiken. En Nogmaals beeldende kunst valt niet over te oordelen. het is en blijft een gevoels- en belevingskwestie van de bezoeker. daarbij de kunstenaar voorop.

  8. Los van deze meningen hierboven en van een ander ip-adres.
    Het werk van Erik Sep van wat ik tot nu toe heb gezien vind ik goed om te zien, het werk van hierboven heb ik nog niet in het echt gezien.

    De vloer vind ik niet zo mooi met die stenen, liever een nette egale betonnen vloer oid.

  9. Laat Sep een heel woon, werk, recreatie gebied inrichten ergens in Nederland. Ik denk dat hij in staat is menig projectontwikkelaar of architect tot andere inzichten te brengen!
    Onze Randstad is voor een groot deel één grote, fantasieloos ontworpen modelspoorbaan met slecht werkende (naar pis ruikende privatiseringstreinen) en wisselsystemen.
    Concepten die gezelligheid en warmte niet bevorderen, oprotten met de globalisering in de actuele architectuur laat mensen zoals Sep hun gang gaan!

  10. Zie tags; Maartje Korstanje doet niet mee met deze tentoonstelling (vreemd genoeg). Zij werk wel ter plekke en voor een korte periode, ietwat weggedruk in een hoekje van de hal aan een nieuw werk.

  11. wat een cynische en vooringenomen beschrijvingen
    van werken, niet echt van inzicht getuigend
    krijg het gevoel dat de schrijver zelf niet erkend is als kunstenaar (ken de schrijver niet, maar het klinkt allemaal erg gefrustreerd)

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*