Net voordat we hem als cultuurproduct naar China exporteerden, vond de als stoommachinist ondergewaardeerde Zoro Feigl nog tijd om ons te vertellen hoe het nu eigenlijk zit met kunst. Met zijn achterwerk in de Box Office, pratend over het leven, hemellichamen en eindeloze nachten.
Curatoren Klappe en Van Doorn hebben lang vergaderd over de voors en tegens van een lezingenprogramma, voordat zij uiteindelijk onder het mom van publieke druk zijn bezweken, met als voorwaarde dat er niet al te moeilijke woorden zouden worden gebruikt. Des te teleurstellender was de publieke afwezigheid, waarvan de druk desalniettemin als echt werd ervaren.
‘Memories from imagination’
(Bericht van dependent inhouse curators Klappe & Van Doorn)
Ook lezingen kunnen vermoeiend zijn:
De export van Zoro wordt mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds.
Zoro is de beste!