Lydia Schouten is in de periode 1977-1980 met succes actief geweest als performancekunstenaar. Daarna ontstonden tot 2001 een aantal video’s. Over deze vroege werken hield ze een ‘artist-talk’ in de Rotterdamse Sub Urban Video Lounge. Hieronder een summier beeldverslag.
Druk was het niet, maar de ontmoeting werd er alleen maar intenser en het gesprek diepgravender door.
In 1978 nam Schouten deel aan de manifestatie Feministische Kunst Internationaal in De Appel. Kort daarvóór was haar performance ‘Kooi’ al op de Nederlandse tv te zien geweest.
“Sexobject’ voerde ze in 1979 in Dublin uit.
Een jaar later gevolgd door ‘I feel like boiled milk’ in Straatsburg.
Eveneens in 1980 presenteerde ze ‘Inside Out’ in het Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris en in De Fabriek in Eindhoven.
‘Animal Space’ performde ze in hetzelfde jaar in het American Centre in Parijs en in het Künstlerhaus Bethanien in Berlijn.
Daarna kwamen de video’s, zoals ‘Romeo is bleeding’ (1982).
‘Split seconds of magnificense’ (1984).
‘Echoes of death/Forever young’ (1986).
Sinds het midden van de jaren tachtig richt Lydia Schouten zich vooral op installaties, zoals ‘Sleeping beauties’ (1990)…
die ze de laatste tijd vaak combineert met grote werken op papier (tekst, collage en tekening).
Leave a Reply