- De ‘Artiesteningang’ van John Körmeling die toegang geeft tot het park
Gehuld in een achtergrond van rode, oranje en gele bladeren valt in het Middelheimmuseum de najaarsexpositie te bezichtigen. Niet één expositie, maar drie exposities openen tegelijkertijd de deuren. Kader Attia, de presentatie van de projectruimte (ism Lokaal01 Antwerpen) en Allegory of the Cave Painting (ism Extra City).
- Kader Attia die uitleg geeft over zijn werken
Onder de titel “Cultuur, een natuurlijk herstel” toont het Middelheim in het paviljoen Het Huis enkele sculpturen van de Frans-Algerijnse kunstenaar Kader Attia.
Op de afgelopen Documenta te Kassel, toonde Attia The Repair een serie werken die hun basis vinden in de wisselwerking tussen verschillende culturen en het ‘herstel naar een nieuwe staat’.
Attia bracht daar enkele ‘gueules cassées’: Foto’s van soldaten uit de Eerste Wereldoorlog bij wie hun verminkte gezicht opgeknapt was met behulp van plastische chirurgie, samen met Afrikaanse sculpturen die hersteld waren zonder de behoefte terug te keren naar de ‘originele’ staat.
Door bijvoorbeeld een plastic knoop te plaatsen waar het oog zat, werd een element toegevoegd aan de sculptuur dat voor een nieuwe esthetiek zorgt. Het samenbrengen van de foto’s met de herstelde gezichten en de herstelde Afrikaanse beelden monde in Kassel uit in The Repair; een installatie die bestond uit houten bustes van de soldaten, lege vitrine kasten en verschillende foto’s.
In het Middelheim werkt Attia verder op The Repair. Zo vormen ook hier zijn appreciatie voor het proces van ‘herstel naar een nieuwe staat’ en zijn beschouwingen over het terugkerende proces van culturele toe-eigening, de basis voor de serie sculpturen die in het paviljoen Het Huis getoond worden.
De foto’s van de verminkte gezichten heeft hij naar traditionele ambachtslieden in Mali en Kongo gestuurd waar zij er deze sculpturen van maakte.
De verbanden die gelegd worden tussen de verschillende culturen en de formele aspecten van de sculpturen doen in zekere mate denken aan het werk en dan vooral de sculpturen van Picasso.
Diende bij Picasso de inspiratie uit andere culturen om tot een nieuwe beeldtaal te komen, bij Attia is dit andersom; Hij gebruikt deze vormentaal juist om de onderliggende verbanden bloot te leggen.
Naast Het Huis staat ‘Untitled (Al-Aqsa). Een serie bekkens waar de titel verwijst naar de Al-Aqsa moskee in Jeruzalem. De wind, het druppen van de regen, of (zoals in ons geval) het barbaarse handelen van de toeschouwer doen de bekkens tegen elkaar aan tikken wat een zacht geroffel veroorzaakt.
Hoewel het werk van Attia zich wortelt in oude beelden en tradities, kan de actualiteitswaarde van diens werk niet ontkend worden ten tijden van conflicten in het Midden Oosten en dichter bij huis het groeiende nationalisme dat gepaard gaat met een geloof in de uniciteit (en superioriteit) van de eigen cultuur.
- De monumentale pisbak van Kasper de Vos
De tweede expositie die opent is de presentatie van de projectruimte.
Een samenwerking tussen Lokaal01 Antwerpen, de hogere kunstopleidingen in Antwerpen en het Middelheimmusseum. Vier kunstenaars hielden gedurende enkele maanden residentie in het Middelheim en tonen nu het resultaat.
Kasper de Vos, plaatste een stel ‘koppen’ naast een pisbak, met in de boom nog een stel vreemde objecten die helaas niet te fotograferen waren.
Daan Verzele maakte de tragikomische installatie ‘Pass the time’. Een oude man die in zijn onderbroek op de bank voor de buis hangt. De tv staat aan zodat je van een afstand wordt gelokt door een spektakel van licht en geluid.
Een gezichtsuitdrukking die boekdelen spreekt.
Lore Schuerman werkt rond de appreciatie of de aandacht voor ‘het kleine’. Ze zit in haar receptiekotje met een stel foto’s van haar (kleine) sculpturen en een plattegrond van het museum.
De toeschouwer wordt gevraagd zelf te kiezen waar de werken geplaatst zouden moeten worden in het park. Na afloop kan hij zijn keuze bekend maken door de ingevulde plattegrond in de brievenbus bij het infopunt te stoppen.
Naast de presentatie van de projectruimte worden ook de rijdende sculpturen van beeldhouwcollectief FASE (waar ook Kasper de Vos deel van uit maakt) getoond.
Voor het project Reis naar het Morgenland zette zij een week lang Antwerpen op zijn kop met een beeldentocht door de stad.
Refererend naar de traditie van de blijde intrede in de middeleeuwse Zuidelijke Nederlanden.
De vraag is echter of FASE de beelden door de stad laat gaan als blijde intrede voor de nieuwe vorst Bart de Wever, of dat het een artistieke rouwstoet is gelinkt aan diezelfde vorst met als eindpunt het ‘Middelheim-mausoleum’ …
- Overzicht van het Braem paviljoen met rechts werk van Navid Nuur.
De derde expo die opende in het Middelheimmuseum is de pendant van Allegory of the Cave Painting die momenteel in Extra City doorgaat.
De expositie Allegory of the Cave Painting vertrekt vanuit de recente ontdekking dat de prehistorische Bradshaw-grotschilderingen uit West-Australië ‘levende schilderijen’ zijn: ze worden bewoond door rode bacteriën en zwarte schimmels die als ‘levende pigmenten’ de felle kleur voortdurend vernieuwen.
Dit maakt dat de schilderijen zowel een spoor uit verleden zijn als een recente creatie. Om dit te kaderen presenteert Extra City een indrukwekkende lijst van meer dan veertig kunstenaars, waar van een stel in het Braempaviljoen worden getoond.
De schijnbaar vibrerende ‘Study 55-51 (The Eye Codex of the Monochrome) 1955-2012’ van Navid Nuur. Ze laten het midden tussen uitvergrote pigmenten en computer algoritmes.
Michèle Matyn ‘Les Faux’ uitvergrote snapshots die doen hunkeren naar het polaroid tijdperk.
Alon Levin – Or Why Not Celebrate the Past Before the Future Will Come (Accounts of a happening I, II and III)
De hallucinante tekening Antonello da Mesina van de Roemeense kunstenaar Ciprian Muresan. Alle bladzijden uit het tekenboek van de renaissance kunstenaar Antonello da Mesina gekopieerd op één vel (!!!)
Tot slot enkele ‘kiekjes’ van het park en de vaste collectie:
Chris Burden, Beam Drop Antwerp
Erwin Wurm, Misconceivable
Roman Singer, Bidon Bleu, een achtbaan waar hij een ton blauwe verf van af heeft laten rollen die vervolgens tegen een zelf gebouwd muurtje kapot knalt.
Ai Weiwei, The Bridge Without a Name
Alle tijdelijke expo’s nog tot 29-3.
Hello, are little dogs allowed in the museum Park?
friendly regards Michael