- De strakke neons van Peter Vink aan het eind mooi contrasterend met de Lightwaves van Zoro Feigl in het begin.
Wat weinig bezoekers zullen hebben geweten: alles in de hal van Dortyart is gehangen met magneten. De duistere kant van de status van Werelderfgoed; schroef noch spijker toegestaan. Wat de constructie hels maakt en een opgave van formaat.
Dordtyart presenteerde Dordtyart, aan de vooravond van een nieuw seizoen klassiekers uit eigen keuken, een selectie werken allemaal eerder on site in de fraaie hal in Dordt geconcipieerd.
Papieren plaatjes draaien met Karen Sargsyan
Lawaaiorgel/vallende buizen van Nico Parlevliet.
Uit de kluiten getrokken tent van Dre Wapenaar.
Een halve straat gehangen door Nika Neelova
Waterbalet Stephane Cauchy
En de zachtjes eeuwig voortwiegende circel van TL’s van Zoro Feigl.
Voor wie het miste: op de openingsavond sloeg Lightwaves op hol, steeds harder tot bam. (En evensnel in nachtelijke uurtjes gerepareerd.)
Ik mag hopen dat volgend jaar doorgang vindt, Dordtyart biedt een gave eigen extensie bij Art Rotterdam. Vanaf april is het seizoen weer geopend. Er wordt daar jaarlijks fijn nieuw werk mede mogelijk gemaakt.
Welk een juweel, dat lawaaiorgel van Parlevliet.
Een selectie werken allemaal eerder on site in de fraaie hal in Dordt geconcipieerd, alleen maakte Peter Vink een nieuw werk speciaal voor de hal van Art Rotterdam, zoals we dat van hem gewend zijn.
En dan was er ook nog de mistbank van Edwin van der Heijde voor de deur, erg fijne combi met de plotselinge sneeuw. De Dordtyart-presentatie was één van de hoogtepunten van ons bezoekje aan Art Rotterdam.