Mijn kinderen geloven dat “hand-vogels” echt zijn. Ze praten ermee alsof het individuen met een eigen identiteit zijn terwijl ik, naar adem happend onder de dekens, interessante nieuwe feitjes over hun denkbeelden probeer te ontlokken. Met die instelling ga ik ook op pad; wijs mij op urgente en vernieuwende ideeën! Dus kom ik de kunstbeurs binnen met hoge verwachtingen. Maar eenmaal binnen ontbreekt enig spoor van urgentie en is de kwaliteit over het algemeen matig. Teleurgesteld besef ik me dat ik niet met de juiste instelling ben komen kijken. Ik kom voor een goede tentoonstelling maar had een verkoopbeurs moeten verwachten. Hier spelen kunstenaars braaf galerietje, gebroederlijk naast echte galeries. Hier worden heel wat kunstenaars even door vrienden en familie over de bol geaaid. Geen kritische vragen of zure gezichten; niets dan lof! En inderdaad, niets dan lof voor deze oprechte en hardwerkende kunstenaars die hun nek durven uitsteken. Ik hoop voor hen dat er veel mensen komen met de juiste instelling. Kopers die zoeken naar datgene wat hen wel aanstaat en het niets interesseert of de rest van de beurs slecht is. En dat moet ik dan ook maar ter harte nemen; omdat ik teleurgesteld ben wil dat nog niet zeggen dat iedereen dat zou moeten zijn. Ga kijken of er iets voor u tussen hangt, vooral bij de kunstenaars die een stapje extra hebben gezet. Daar heeft deze kunstbeurs een fijn en interessant concept in handen.
T/m 3 januari a.s.
(een bericht van Justin Wijers)
Jordy Koevoets en Danielle Lemaire
Maarten Bel en Bas van Wieringen
T/m 3 januari a.s.
Leave a Reply