Daar had Erik Odijk me bijna te pakken. Van een afstand dacht ik dat hij een reusachtige nieuwe tekening had gemaakt. Omdat ik weet hoe lang hij over zo’n enorme lap doet verbaasde het me al, en toen ik dichterbij kwam bleek het een foto te zijn. In zwart wit. Die inderdaad van een afstandje best wel iets had van een tekening.
Erik Odijk is gevraagd om in de nieuwbouw van ziekenhuis Rijnstate in Arnhem een opdracht te realiseren; een binnentuin in combinatie met een gang én een route er naar toe. Dat zie je vaker tegenwoordig, helende natuur in ziekenhuizen. Healing environment. Ter gelegenheid van de oplevering van de opdracht heeft de kunstenaar een tentoonstelling ingericht in weer een andere hal. De laatste jaren is Erik Odijk meer en meer aan het fotograferen.
Hij zou graag zien dat de foto’s als gelijkwaardig aan de tekeningen worden ervaren. Daar kun je enorm over discussiëren. Nu hij ook een driedimensionale weergave van ‘zijn’ natuur heeft ingericht komt daar nog een laag bij.
Het werk draagt de titel Holodeck, en is als idee gebaseerd op het Holodeck uit Star Trek, ruimte voor contemplatie en ontspanning. De kunstenaar zocht naar verbeelding van het sublieme landschap midden in de realiteit van het ziekenhuis, waar de vergankelijkheid van het menselijk lichaam al te duidelijk wordt. Door middel van neongroene ringen word je de juiste kant op geleid.
De landschapstuin is ingericht met verschillende soorten zand, planten die nog moeten groeien en een verzameling zwerfkeien waar je een hele geschiedenis aan af kunt lezen.
Hoewel er een pad ligt is het niet de bedoeling dat je als bezoeker de tuin in wandelt. Ook niet als je het vriendelijk vraagt. Dat is wel jammer, want de ervaring blijft zo beperkt tot zicht door niet al te schone ramen. Ik had graag de stenen wat beter willen bekijken en ook het samenspel van zand, planten en keien.
Tegen de wand van de gang waar de tuin aan grenst is een reusachtig fotografisch mostapijt aangebracht op glas. Als ik er rondkijk rijdt er heel zachtjes een mevrouw in een rolstoel langs. Ze blijft een tijdje staan mijmeren voor het raam. Het zou mooi zijn als op termijn de tuin gewoon opengesteld wordt en je echt kunt gaan kijken.
(een bericht van Inge Pollet)
Niet echt een inspirerend artikel… Inge had gewoon met me kunnen afspreken en dan had ik haar de tuin laten zien en kunnen vertellen over mijn werk daar. Er zit een ondertoon in het stuk dat ik niet kan duiden en dat het werk en de context op een vreemde manier bevraagt…
Erik Odijk.
Beste Erik, ik heb je destijds benaderd, en je gaf aan dat ik makkelijk zelf kon gaan kijken.
ja, en… dat kon je toch ook? maar als je dan toch die tuin niet in kunt en je dat wel wilt dan had ik je daarin van dienst kunnen zijn, of een afspraak met Mirjam Geelink maken… das een kort arnhems lijntje… er was ook een officiële opening bekend gemaakt op Facebook, met een open tuin en interessante netwerkopportunities… maar evengoed bedankt voor de moeite die je erin hebt gestoken.
prima fotoverslag overigens!