Zoals jij en ik @ Art Chapel

De buitenwereld weerspiegeld

Je kunt er niet naast kijken. In het eigenaardige gebouw van de voormalige priestersopleiding in het Beatrixpark in Amsterdam is sinds kort de Art Chapel gevestigd. Stichting Art Zuid, vooral bekend door de tweejaarlijkse drukbezochte beeldenroute in Amsterdam Zuid, is door de gemeente gevraagd de programmering te verzorgen. Zij houden kantoor in het belendende pand, waar vroeger de priesters in opleiding een kamer hadden. Met deze sympathieke toevoeging moet het lukken het podium voor kunst in de zakelijke zuidas wederom te vergroten. Twee allervriendelijkste gastvrouwen zorgen alvast de nodige informatie.

Maarten Bertheux (o.a Stedelijk Museum, maar ook veel buitenland) is aangetrokken als artistiek leider. Voor het hele jaar ligt het program al vast, zelfs de titels van de vijf groepstentoonstellingen staan al aangekondigd. De kunstenaars zijn veelal afkomstig van Amsterdamse galeries.

De eerste (groeps)tentoonstelling heet ‘ Zoals jij en ik’ en gaat over het steeds veranderende samenleving en hoe de ‘antennes’ van de kunstenaars daar op reageren. Het begrip medemens staat in toenemende mate onder druk met de actuele toestanden in de wereld, hoe kijken we naar de ander? En verder kun je je afvragen: wie zijn we zelf eigenlijk met al die parallelle digitale universa?

Dit thema komt mooi tot zijn recht in de ronde ruimte met dikke muren waarin kleine ramen zijn aangebracht. Zij worden weerspiegeld in de werken, als kleine boodschappen van buiten, als waarschuwing dat je nog wel zo fijn naar je eigen navel of die van je buurman kunt kijken, maar dat de buitenwereld niet ver weg is.

In het midden is een groot rond raam. Eén van de gastvrouwen vertelt dat daaronder dan de priester-opleider stond les te geven. Dat moet wat zijn geweest, zo’n man die de innerlijke wereld stond te verkondigen tegen in het rond gezeten leerlingen, allemaal in passende kledij. Je ziet het zo voor je, en de twee bronzen ridderachtige sculpturen van Folkert de Jong verkeren al in net zo’n vreemde gemoedstoestand van tussen het hier en daar.

Daar heeft niet iedereen last van: op de schilderijen van Eva Räder lijkt niemand zich druk te maken over iets anders dan het nu. Fluitende blote mensen onder palmbomen, mooi weer, hier is het paradijs. Het zijn sprookjes van nu, geciteerd uit media en muziek, samengesmolten tot een nieuwe idylle.

De meerlagige werken van Julia Winter zijn met alle weerspiegelingen moeilijk te zien. Ze schilderde met waterverf grote portretten en bracht er een laag transparant iets overheen aan, die los laat. Door de flap papier wordt er wat afgepeld van het personage, maar toch blijft die kil en afstandelijk dwars door je heen kijken.

Charlotte Schleiffert maakt van Paris Hilton een enorm monster met een T-Rex hoofd, en naast haar een glamour meneer die het prima met haar zou kunnen doen.

Van Folkert staat er nog een beeld dat een soort voorloper is van zijn bijdrage aan Sonsbeek vorig jaar; een plexiglazen kast met daarin een alien en allerlei slangen.

De film van Meiro Koizumi is de meest indringende bijdrage (helaas niet fatsoenlijk te fotograferen). Een jonge acteur moet een jonge Samurai spelen en wordt door de regisseur in toenemende mate opgezweept daadwerkelijk in de huid van zijn personage te kruipen, meer agressief moet het, meer spirit. Een inspanning die nooit genoeg is, het wordt een gevecht met een innerlijke demon van jewelste. Die wordt letterlijk uitgespuugd. De climax is een samenvallen van acteur met krijger, en tegelijkertijd is dit de beste verbeelding van de tentoonstellingsthematiek. Die is elders misschien wat easy, ik bedoel; gaat alle kunst uiteindelijk niet over de visie van de kunstenaar op zichzelf en zijn medemens?

Esiri Erheriene-Essi

Natasja Kensmil

Ik ben dol op dit soort bijzondere plekken die hun aandeel opeisen in een presentatie. In dit geval is het een echte aanrader. Ik vraag me af of de curator zich de letterlijke spiegeling van buiten naar binnen zich van tevoren realiseerde. Het geeft de tentoonstelling een grote plus, net als de twee dames die welkom heten zonder opdringerig te zijn.

Zoals jij en ik, te zien tot en met 16 februari, Art Chapel
wo-zo 12-17 uur. Prinses Irenestraat 19 Amsterdam

artchapel.nl/programma

About Inge Pollet 40 Articles
Schrijver, dichter, ex-kunstenaar. Werkt als tentoonstellingsmaker en projectontwikkelaar. Plaatsmaker voor kunst en poëzie. Redacteur, nadenker. Wildspotter buiten en binnen het veld. Atelierbezoeker. Hardloper. Sterrenkijker.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*