Sommig mensen hebben niet enkel last van zondagmiddagelijkse verveling, eerder van permanente horror vacui. Matt Dillon speelt dit keer geen Matt Dillon, maar speelt alsof het werkelijk geen ene reet uitmaakt. Zoals Bukowski zijn roman-personage Hank Chinaski bedoeld heeft. Werk is niet interessant en vrouwen zijn ook lastig en dat allemaal achter elkaar. Een aaneenschakeling van vriendelijk-komische scenes.
Requiem, Hans-Christian Schmid, 2006 Epileptica mag op haar 21 eindelijk het huis uit, zolang ze haar pilletjes slikt en de rozenkrans bidt. Maar wat is dat, laat de kwade invloed van het goddeloze Tübingen zich [Meer…]
Megane, Naoko Ogigami, 2007 Japanse filmhuiskneiter: vrouw gaat op vakantie naar een strand waar niets is en dito gebeurd, een hele film lang. Gasten komen er om te “schemeren” (inclusief aanhalingstekens). De toeschouwer wordt net [Meer…]
Mongolian Ping Pong, Hao Ning, 2005 Mongoolse parabel met filmhuishit-potentieel. Meestal wordt jaarlijks een soortgelijke film daags na het Rotterdams filmfestival vertoond aan de lezeressen van de Volkskrant, na het winnen van de IFFR-publieksprijs. Nu [Meer…]
© trendbeheer.com
Leave a Reply