In het Amsterdamse Muziekgebouw aan ‘t IJ werd de
monografie van Dick Raaijmakers gepresenteerd.
Helaas kon deze icoon van de Nederlandse elektronische
muziek door fysiek ongemak Den Haag niet uit, maar een
videoverbinding bracht uitkomst.
De kunstenaar liet zich gewillig interviewen, stelde dat hij
eigenlijk geen componist was maar alleen maar geluid
aan het ‘veridiotiseren’was. Daarna volgde een heropvoering
van De grafische methode fiets uit 1979:
Raaijmakers is geïnspireerd door de foto’s van Etienne-Jules
Marey die net als Muybridge beweging ontleedde. Hij zet de
gestolde beelden weer om in beweging, zij het zeer traag,
en registreert hart-, spier- en ademgeluiden van de fietser.
l
De 9 meter lange fietstocht duurt dan ook een half uur,
terwijl het hart van de fietser (Bart Visser) steeds vaker bonst
(hoorbaar gemaakt door Edwin van der Heide) en zijn
zweet steeds harder stroomt.
De boeken vlogen dan ook weg…
zo ben je voor 60 euro weer 3,2 kg rijker.
Geweldige publicatie…nou nog de verzamelde teksten…
de uitvoering van grafische methode: fiets was ook uitzonderlijk…maar eens in de 20 jaar!
Veels te laat, de man is een hele grote jongen. Die vindt je tegenwoordig niet meer zo!
Lijkt me sterk dat dit in het muziektheater was…
Jullie bedoelen Muziekgebouw aan ‘t IJ natuurlijk…
Volledig korrekt!
(maar theatraal was ‘t wel)
Na het boek in een adem uitgelezen te hebben was het des te fascinerender om de echte uitvoering van de Grafische methode fiets bij te mogen wonen. Uniek. Geschiedenis en tegelijkertijd vernieuwend voer voor nieuwe generaties!
Met gretigheid het boek doorgenomen. Eindelijk ten naaste bij kennis gemaakt met het idool van mijn broer Arras. Met ontroering zag ik een foto van hem met Raaijmakers voorin het boek. (Arras overleed in 2004)