Hoe dieper het fotomuseum in hoe beter: Jasper de Beijer
Was u van plan om de Michael Raedecker tentoonstelling in het Gem te gaan bezoeken?
Loopt u dan ook even bij het fotomuseum naar binnen…
Dan kunt u bij de ingang het werk bekijken van Paolo Ventura.
Geënsceneerde foto’s vol romantische circusartiesten op stokken en dode pipo’s.
Maar beter snelt u er aan voorbij, hupsakidee door naar achter, waar Jasper de Beijer hangt.
Waarschijnlijk hangen Jasper de Beijer en Paolo Ventura bij elkaar omdat ze beiden foto’s ensceneren en dat bij beiden romantische 19e eeuwse beelden voorbij komen.
Maar wat bij Ventura leidt het tot kitschherige clichébeelden, wordt bij de Beijer een orginele vervreemende nieuwe werkelijkheid en hoe dieper u afdaalt in het fotomuseum hoe beter het wordt.
Het begint bij een serie waarin er prenten lijken te hangen van oude interieurs en victoriaanse Oliver Twistachtige scenes.
Bij goed kijken blijken er zich rare zaken af te spelen. De prenten zijn geen prenten, maar foto’s van diorama’s gemaakt van prentencollages. Iets dergelijks, want exact navolgbaar is het niet.
Een zaal verder gebeurt hetzelfde met een serie over de eerste wereldoorlog. Documentairefotografie, enscenering en imitatie worden virtuoos door elkaar gehusseld.
Meer en meer verwijderen de beelden zich van de oorspronkelijke referenties en wordt de vervreemende ‘de Beijer toevoeging’ toegepast.
Schaal, materiaal, wat echt is en wat niet, het is niet meer te achterhalen.
Hoogtepunt helemaal achterin is de serie ‘Udongo’ .
De herinnerringen aan een reis door Afrika zijn, eenmaal terug in Nederland, omgezet in grote diorama’s vol zwart leed, agressie en gekheid.
Er ontstaat een mix van National Geographic, Hotel Ruanda, het tien uur Journaal en Tsotsi
De gefotografeerde poppen zijn op zich niet echt, maar toch moet je jezelf daar bij elke foto wel aan herinneren.
En hoewel het gevaar van ‘de blanke man bezoekt Afrika en vertelt hoe anders het daar is met alle clichébeelden vandien’ op de loer ligt, weet de Beijer een overtuigend totaalbeeld neer te zetten. Alsof hij al een leven lang tussen zijn onderwerp vertoeft en het meest venijnige er uit weet te trekken.
Nog tot 30 augustus.
Wel gaan hoor!
goed
Helemaal mee eens.
Mooi dat je deze tentoonstelling nog even benadrukt, Eelco. Het werk van Jasper de Beijer heeft diepe indruk gemaakt; onvergelijkbare kwaliteit. Heb zelf een lichte voorkeur voor het ‘Victoriaanse werk’.
Overigens, net als Raedecker, een ontdekking van Erik Bos / Nouvelles Images.
Aan het begin van de tentoonstelling is een video te zien hoe Jasper de Beijer te werk is gegaan. Dat is pas interessant! Van mij had er ook een opstelling mogen staan van de enscenering, bijv. zoals hij in de video laat zien hoe hij de foto met het schip heeft gemaakt. Maar ja, kwestie van smaak (het is tenslotte een fotografie-museum…).