Gisteren even proefgedraaid in de haven.
vindt
Florentijn Hofman @ Schiphol
Wonderschoon kijkje in de keuken tijden het maken van Pets. Het nieuwe werk van Florentijn Hofman dat vanaf nu te zien is op de Holland Boulevard van Schiphol (tussen terminal 2 en 3). Vimeo.com/185944787
vindt
Florentijn hofman – Een dag op Antartica
Een beeldverslag van de badeend onderaan de afslag S109 (Rai) in een plas aan de ring A10 Amsterdantartica.
verslaat
Parijs 20 november
(Een bericht van de familie Hofman.) Nee, voor ‘The Third Mind’ in Palais de Tokyo hoef je niet naar Parijs!
Jezus, hoeveel van die eendjes moeten we nog zien
Ondertussen bij de zuiderburen:
Kunstenaar Florentijn Hofman liet dinsdag vanuit Japan weten het voorval ‘verschrikkelijk’ te vinden en ‘ontzettend te betreuren’. In Osaka is over twee dagen de presentatie van de nieuwe reuzenbadeend en Hofman stelt dat het daar ‘ondenkbaar is dat iemand zoiets zou doen’.
Spitsnieuws (het debiele broertje van geenstijl) speelt de nationalistische kaart:
http://www.spitsnieuws.nl/archives/binnenland/2009/08/belgen_slopen_onze_megabadeend.html
Of zoals een reageur roept:
“WAT?!?!
Oorlog!!!!
Het moet goddôme maar eens klaar zijn!
Eerst dat gezeik over die Wester-tering-schelde en dan nu onze badeend slopen?!?
Ónze badeend!
Sinds jaar en dag hét symbool bij uitstek van de Nederlanders.
Zingen wij niet allen gebroederlijk in het stadion:
“Hup, Holland, hup, laat de Eend niet in het Badje staan!”
Ik ben er nu klaar mee!
*AK47 uit het vet haalt*”
En hop, andermaal onderwerp van Komrij’s mufste achterpaginarubriek (deel 1 hier )
Heden in de/het koerant:
“Badeend en de derde wereldoorlog
Het zijn akelige tijden, met niets dan godsdienstoorlog, terrorisme en populisme. Kunst en vrijheid van meningsuiting zijn weer de eerste slachtoffers. Kunst en vrijheid van meningsuiting staan niet hoog genoteerd bij de drie hoofdrolspelers in dit moeilijketijdentoneelstuk – de relifanaten, de bange politici en het falderappes – dus kunst en satire moeten er het eerst aan.
Censuur en vandalisme zijn in opmars. Spotprenten worden achter elkaar verboden, kunstwerken worden doodleuk opgeblazen.
Wij mochten het al eerder hebben over de badeend van Florentijn Hofman. Een reuzenbadeend, die lag te dobberen in de wateren van gemeenten die beschikten over een culturele wethouder met een oog voor grote, mondiale kunst.
De toename van het aantal censuurmaatregelen en kunstvernielingen bewijst zonneklaar dat de akelige tijden terug zijn. Het begint met het afhakken van de neus van een borstbeeldje, dan bekrast en doorpriemt men schilderijen, en het eindigt met het laten leeglopen van een badeend.
In Hasselt is vorige week de legendarische badeend van Florentijn Hofman door vandalen uiteengereten. „Belgen slopen onze megabadeend”, kopte een krant. Alleen al de woordkeus verraadt hoe explosief de situatie is. ‘Belgen’, dus verre vreemdelingen. ‘Onze’ badeend, het wij-gevoel en de identiteit zijn hier in het geding. Erger lijkt me dat de artistieke vrijheid wordt aangetast. Van badeend tot spotprent, het is maar een stap. Waar men badeenden doorprikt, prikt men uiteindelijk mensen door.
Florentijn Hofman was de enige die meteen de volle ernst van de situatie begreep. „Het is verschrikkelijk”, liet hij telefonisch weten uit Osaka, Japan, waar hij een nieuwe badeend in voorbereiding heeft. Hij zei het Hasseltse voorval „ontzettend te betreuren”.
Heeft onze minister van Buitenlandse Zaken de Belgische ambassadeur al ontboden? Hij zal dit aanrommelende volkje hoe dan ook duidelijk moeten maken dat het patatten mag verorberen zoveel het wil, maar dat het doorprikken van badeenden tot de onacceptabelheden behoort. Zelfs de lichtste doorprikpoging mag niet worden getolereerd.
De verontwaardiging over de badeend is gelukkig algemeen. Alleen in landen als Saoedi-Arabië en China blijft het weer ijzig stil, maar dit lag in de lijn van de verwachting. Daar heeft men zijn vingers nooit willen branden aan de badeend.
Het laten leeglopen van de gigantische eend van Hasselt zou wel eens het startpunt kunnen zijn van een hele reeks aanslagen op opblaasbare verworvenheden. De badeend, zeg maar, als symbool van onze opgeblazen beschaving.
Hier en daar vernemen we al van moslimjongeren die een leeggelopen, slappe badeend als mascotte kiezen. Waar blijft onze oude badeendenmentaliteit?”
Foket met Belgische badeendenmentaliteit op knack formuleert het zo:
“Goede kunst is een venster op het reëele leven, in zijn historisch kader. De badeend was géén grote kunst wegens te soft en te klefferig. De vandalen die haar hebben vernietigd gaven ons integendeel een blik op het reëele leven van vandaag : normen en waarden zijn gewoon weg. In die kontekst waren de vernietigers van dit kunstwerk dus grotere kunstenaars dan de maker ervan. Zij gaven ons een reëel beeld van de huidige maatschappij.”
http://www.knack.be/nieuws/cultuur/gigantische-badeend-moedwillig-kapot-gestoken-/site72-section44-article38074.html?cid=rss#72;44;38074
Waar is het historisch kader van de actie van de vandalen dan? In het actuele oog van de ubersnel historiserende Foket? Hysterisch Kunstwollen is mooi maar natuurlijk ook wel erg irreëel.