Minder dialoog en slacht dan verwacht maar nog steeds een bijzonder vermakelijke zondagmiddagfilm. Inglourious Basterds, de nieuwste van Quentin Tarantino over een elite eenheid scalpenjagende joden begint fenomenaal en ook daarna valt er nog genoeg te genieten maar is geen klassieker in het rijtje Kill Bill en Pulp Fiction.
De eerder genoemde Berenjood.
Bubble, Stephen Soderbergh, 2005. In het vacuum op de grens van Ohio en West Virginia overleeft men op zijn eigen manier. Totdat nieuweling Rose (voor de kijker snel ongemerkt) de zorgvuldige opgebouwde status quo doorbreekt. [Meer…]
Cassandra’s Dream, Woody Allen, 2007 Woody Allen levert een vers meesterwerkje in zijn Engelse periode af. Met vertrouwde elementen als Grieks drama, Misdaden en Overtredingen, maar zonder zichzelf. Plot spoiler: van een lekker biertje is [Meer…]
Een speciale Sneak Preview: een voorproefje van het komende Rotterdams Filmfestival. Suburbia Americana: regisseuse July speelt één van de hoofdrollen in een relatieschets met een draai. Het verhaal betreft natuurlijk de Zoekende Mensch, Zoekend naar [Meer…]
© trendbeheer.com
“geen klassieker”, maar zelfs 1945 keer beter!
goh, da’s dan een mening, ik heb me kostelijk geamuseerd met deze film….
erger nog, geweldige film!
kill bill, klassieker?
hoewel de eindscene inderdaad van david carradine natuurlijk niet te toppen viel door tarantino. hooguit wellicht in een dirty basterd part II (waarin hij de erotic cinema gebruikt als basis voor z’n nieuwe flim)