About [Redactie] 9032 Articles
Berichten in Trendbeheer kort en ingezonden verslagen van gelegenheidscorrespondenten.

9 Comments

  1. Ik ben een van die buitenstaanders die heel enthousiast is over de activiteiten van Stroom. Ik gebruik Stroom vaak als voorbeeld vzan hoe het *ook* kan. In mijn ogen is Stroom één groot succesverhaal – wat natuurlijk ook niet klopt: ongetwijfeld zijn er kanttekeningen te maken.

    Maar als ik één club zie die de kunsten van een stad in brede zin verder helpt, dan is Stroom met Arno van Roosmalen een schoolvoorbeeld.

    De kritiek in het stuk lijkt die van een ambtenaar. De beginselen zijn veranderd in de loop der jaren. Mijn god. Ja. Ik mag het hopen.

    (Heel korte reactie – geen tijd. Maar wel even een reactie: DH// is ook een schoolvoorbeeld van hoe het kan, kiezen voor een beurspresentatie ook.)

  2. Theo Monkhorst roept in een ingezonden stuk in de Den Haag Centraal van 28 mei op tot een splitsing van Stroom en bekritiseert de relatie tussen Stroom en het Haagse Kunstenaarsveld.

    De heer Monkhorst trekt conclusies uit de aanpassing van de statuten van Stroom die ik niet kan volgen. Dat beleid en doelstellingen veranderen lijkt me logisch, zeker na 20 jaar.
    Het monopolisme dat de heer Monkhorst zo ziet ontstaan kan ik alleen maar lezen als een subjectieve interpretatie. Het zou in ieder geval niet mijn conclusie zijn.

    De relatie met de Haagse kunstenaar of het Haagse kunstenaarsveld is een terugkerend thema als het gaat om de bezwaren richting Stroom.
    Deze verwijten komen dan van kunstenaars die weinig aan Stroom hebben en die dat betrekken op het gegeven ‘wij zijn het kunstenaarsveld’.
    Tot de geboorte van Stroom waren ze dat ook, vaak op een heel erg monopolistische manier in stand gehouden door Pulchri en Haagse kunstkring.
    Inmiddels is het wel discutabel of een dergelijk ‘wij zijn het kunstenaarsveld‘ nog wel opgaat, want de relevantie voor de (Haagse) kunst is vaak ver te zoeken.

    Het beleid en het gezicht wat ontstond door het monopolie van de kunstenaarsverenigingen was redelijk catastrofaal voor Den Haag als kunststad. Dat is sinds het ontstaan van Stroom wel veranderd.
    Een verandering van de Haagse kunstwereld is ook flink gestimuleerd door de rol sinds de jaren 70/80 van de kunstenaarsinitiatieven, die de natuurlijke rol van de verenigingen overnamen als het ging om ontwikkeling en discours.
    Het heeft geleid tot een nu bloeiende kunststad Den Haag met een veelheid aan initiatieven en een kwalitatief goed en breed aanbod aan kunst en kunstenaars, waarbinnen overigens ook Pulchi een bescheiden plaats inneemt.

    Stroom heeft hier, zeker sinds Arno van Roosmalen aan het stroomroer kwam te staan, een hoop aan bijgedragen.
    Er zijn door Stroom in de ondersteuning en stimulering van kunstenaars door middel van tentoonstellingen, publicaties en projecten absoluut andere keuzes gemaakt dan ten tijde van Pulchri en BKR.
    Laten we daar nu vooral heel erg blij mee zijn, want Den Haag is opgebloeid. We zijn uit het nationale isolement getrokken en doen het ook internationaal beter dan ooit tevoren.

    Dat het zuur kan zijn voor de oude garde is begrijpelijk. Het is ook niet verbazend dat uit de oude Pulchrikringen zo af en toe nog protesterende stuiptrekkingen naar voren gebracht worden.
    Het is wel verbazend dat Den Haag Centraal ze afdrukt.

    Overigens in dezelfde Den Haag Centraal een prettige recensie over Appetite for Destruction, gerealiseerd o.a. met een Pro subsidie van Stroom. Iedereen al geweest?

    Zie ook: https://trendbeheer.com/2009/06/06/iets-anders-bij-pulchri-studio-den-haag/

  3. Stroom is een fantastische organisatie waar we in Nederland trots op kunnen zijn.
    Het is prijsschieten op cultuur tegenwoordig en daar horen dit soort artikelen blijkbaar bij..

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*