Ja ja, het is weer zover de KunstRai is geopend! Ik zeg maar KunstRai, en niet Art Amsterdam, omdat ik anders in de war raak met Art Rotterdam.
Eerlijk gezegd weet ik zelf nooit echt zo goed wat ik nu met de KunstRai aan moet. Het is gewoon te veel van het goede en veel te veel van het slechte. En eigenlijk kom je er ook nooit echt aan toe om eens goed naar de dingen kijken, want zo zijn er ook weer een heleboel interessante mensen om handjes mee te schudden en waar je dan weer een gezellig babbeltje mee houdt. En ondertussen lekker slempen!
Nee joh…. hartstikke leuk al die dingen. Ja, dingen! Want kunstwerken blijven gewoon dingen. Vandaar dat ik voor de deze gelegenheid maar eens met mijn moeder ging kijken naar de dingen. Zij is immers dingen expert en weet als geen ander de dingen heel goed uit te leggen. Hier het verslag!
(een bericht van Bonno van Doorn)
Om naar binnen te komen en te kijken naar dingen kregen we gratis drankkaartjes van meneer Post van Trendbeheer.
Eenmaal binnen werden we getrakteerd door Wandering Banquetes op een zakje oude kaas.
Waarna we al meteen tegen Daan den Houter en Anique Weve aan liepen die twee gratis dingen gingen halen bij de bar.
Een van de eerste mooie dingen waar we tegen aanliepen was die van Persijn Broersen & Margit Lukács.
Hééj, daar staat die meneer van Art Rotterdam over interessante dingen te praten. Goh, en dat zomaar voor het werk van mijn persoonlijk held Frank Koolen.
Die dingen van Rosemin Hendriks vond mijn moeder ook erg mooi. Gelukkig dat ik mijn moeder mee heb genomen. Ik kan er zelfs op zo’n mooie zonnige dag niet meer warm van worden.
Deze dingen Robert Nicol vond mijn moeder nogal kinderachtig.
Dit was volgens mijn moeder geen topstuk. Maar toch leuk he die dingen.
De dingen van Olaf Mooij vond ze echt heel erg mooi. Alleen niet erg handig voor thuis.
De getekende rozen van Vanna Bowles vond ze schitterend. Die wilde ze wel zo mee naar huis nemen.
Die snor kent ze ergens van. Hij is in ieder geval erg mooi!
Ook deze kwam ergens bekend voor.
En toen kwamen we de mannen van Trendbeheer tegen.
Jeroen Jongeleen had het erg druk met het uitleggen van de stipdingen aan een super geïntresseerde dame.
En Niels Post had nog een heleboel stipdingen te doen. Dus gingen we maar verder met kijken naar mooie dingen.
De dingen van Nampyo Kim vond mijn moeder toch wel één van de mooiste dingen die ze ooit had gezien, m.a.w. Topdingen!
En hoewel mijn moeder een groot dierenvriend is, was ze niet erg onder de indruk van de flamingo’s.
Wel vond ze de vos van Birgit Verwer erg mooi.
En opeens, zo vanuit het niets, kwam het netwerkbeest in mijn moeder los. Lekker over dingen ouwehoeren. Geen probleem joh! Ja leuk he, die dingen, die mooie mooie dingen!
Zo werd er handje geschud met de familie van Herr Direktor von W139.
En voor Jetske Verhoeven, de 5e winnares van de Sybren Hellinga Kunstprijs, was er ook geen ontkomen aan. Zij maakt mooie dingen volgens mijn moeder.
En ja hoor, lekkere dingen slempen bij de hang-out van Artipoli met o.a. Eddie Hara (rechts onder).
Alex Jacobs wilde ook heel graag handje schudden met mijn moeder, maar ze had geen idee wie hij eigenlijk was. Leuk vond ze hem wel! Steek die maar in je zak Alex. We komen op je feestje!
En ja hoor, als een donderslag bij heldere hemel, de vonk sloeg over. Alex wist ook nog wel een paar leuke dingen verder op. Ik begreep er iig niks meer van.
Snel verder! Want de mensen begonnen allemaal dingen te zien.
Onderweg kwamen we nog onze correspondent uit het Midden-Oosten tegen. De enige echte Ketelbink(ie): Jan de Bruin! Ja echt waar!
Zo zagen we Paul Blanca in zijn korte broek handje schudden met architect Cees van Dam.
Vippies Jeroen Kuster en Charlotte Schleiffert zagen we afzonderlijk, maar toch ook weer gezamelijk, naar dingen kijken.
Zo vonden we nog een verdwaald ding ergens in een hoek.
En toen begon het bij ons te draaien door al die mooie dingen. We kwamen tot de conclusie dat we wel weer genoeg dingen hadden gezien en gingen maar weer op huis aan. Met de Rolls Royce welteverstaan!
Waar is hier de uitgang? Oh daar ze heeft ‘m gevonden……bedankt mam!
En helemaal bedankt Trendbeheer! Ik vond het heel erg leuk dat ik met mijn moeder naar opening van de KunstRai mocht. Tot de volgende keer maar weer!
Dikke kus,
Bonno & zijn moeder
Leuke reportage!
pracht verslag.
PS: En vergeet vooral niet naar de dingen expo te komen van mij & mijn moeder.
Lekker verslagje over dingen en zo…
dank voor deze reportage die, wellicht niet diepzinnig, toch exact de kern van deze beurs weer geeft.
errug leuk geschreven!!!
Je moet je moeder vaker mee nemen en er over schrijven. Respect voor de moeder!
Dit verslag is wel mijn ding(en).
brilliant :-D
Vrijdag a.s. opent een duo-tentoonstelling van Bonno en zijn moeder bij Zoete Broodjes in Amsterdam.
“Bonno van Doorn maakt samen met zijn moeder een kunstwerk. Zijn moeder heeft moeite met het benoemen van dingen en zij vindt het moeilijk om dingen te onthouden als gevolg van dementie.
Terwijl Bonno in zijn werk juist belemmerende gedachtes probeert los te laten. Zijn werk gaat over het maken en vinden van dingen zonder definitie, betekenis of benoeming. Denken wordt direct handelen. Aangezien het steeds moeilijker wordt om verbaal met zijn moeder te communiceren neemt Bonno haar mee in een poging om samen iets, of juist niets, te creëren.”
http://www.zoete-broodjes.nl/
lekker ding wel…zo’n verslag
Voor meer dingen kunt u een kijkje nemen op:
http://themostimportantthingsarenotthings.wordpress.com/
Goed te verteren, zo’n verslag.