Het is enorm, het is breed, het is extreem sociaal en soms geschift: Kelly Kerssens en Johanna de Schipper runnen een kunstproject in samenwerking met woningbouwvereniging Stadsgenoten in Amsterdam om daar een aantal wijken in Bos en Lommer ‘leefbaarder’ te maken.
In ruil voor woonruimte organiseert een groep kunstenaars onder leiding van Kelly en Johanna allerlei workshops, activiteiten, filmavonden, lezingen en tentoonstellingen in deze wijk. Dat klinkt super sociaal en fijn voor die kunstenaars en buurtbewoners, maar ook een beetje saai voor buitenstaanders.
Wat het echter artistiek razend interessant maakt is dat Kelly en Johanna het op een of andere manier voor elkaar krijgen dit alles bij elkaar te voegen tot een grote collage die je ‘hun autonome werk’ (ze noemen zichzelf The New Collagists) zou kunnen noemen.
Alles wat in deze wijk gebeurt door de kunstenaars wordt door hun selectie automatisch aan elkaar verbonden tot een knappe eenheid waar ik mijn vinger nog niet helemaal op kan leggen, maar waarvan ik denk dat er iets interessants gebeurt wat ondertussen wel eens gedeeld mag worden met de wereld.
Afgelopen vrijdag was ik op de opening van Suzan Kolens Bookstore Solo – Crazy: the new Sexy
Suzan is een van de kunstenaars uit het project en ondanks dat zij tijdens deze show alleen borduurwerken liet zien zou je haar als je het mij vraagt nog het best kunnen omschrijven als ‘performance kunstenaar’ omdat waar zij ook komt: Zij ís haar werk.
Zij ís de teksten die zij borduurt en haar hele houding en voorkomen lijken een show: “Als ik uit ga kleed ik mij vaak zo dat mijn lengte en figuur nog meer overdreven uitkomen zodat alle mannen denken dat ik een travestiet ben.”
Nomaals, ook hier: ik kan mijn vinger er niet helemaal opleggen, maar jullie moeten gaan kijken!
Een paar foto’s van de opening en verder kan ik alleen maar zeggen: Meet these girls!
moet gewoon zeggen dat kunstenaars zijn geen “social workers” . je kan het wijk niet leefbaar maken met kunst, want in werkelijkheid saneert dit niet de sociale problemen, als veiligheid, werkloosheid, vandalisme, slecht onderwijs, van een achterstand wijk. Dat moet betere onderwijs en bannen voor de mensen doen. Kunstprojecten ondernemen in ruil voor woning??? Kan echt niet.
sinds wanneer kan iets niet in de kunst???!
nou, ik volg deze dames en dit project al een tijdje en beste Geovanini, ik kan u vertellen dat wat hier gebeurt iets is wat ook mij verbaast in de positieve zin van het woord.
maw: ik begrijp dat je sceptisch bent (ben ik ook) maaaar,..
ga een keer kijken en see for yourself!
Tinkebell, wat is er dan zo positief aan dit project? Ik kom er regelmatig langs maar ik heb er nog niks briljants aan kunnen ontdekken.
Daarnaast begrijp ik niet hoe je in godsnaam cultuurparticipatie in zo’n wijk denkt te stimuleren als je alleen maar in het Engels communiceert en stoffige zwart-wit arthouse-films vertoont. Gemiste kans.
wat ik goed vind is dat zij van het sociale buurtproject en hun eigen werk éen geheel weten te maken (artisiek).
digitaal (website en pr technisch) zijn ze niet zo goed, maar wat mij betreft staat dat daar volledig los van. buurtbewoners worden persoonlijk aangesproken en samenwerkingen gaan altijd ‘live’, dus nooit via internet.
de films die ze vertonen vertonen ze denk ik ook voornamelijk aan elkaar, maar wat ze bijvoorbeeld ook organiseren is de “koffieochtend” waar buren gratis koffie komen drinken en elkaar ontmoeten (wat werkt!), een gratis fietsrepapreer service en ze geven talloze cursussen en workshops aan bewoners, ouders, kinderen over diversen aan zaken die van belang zijn, hebben een speelgoeduitleen, een kleding ruil winkel en nog veel meer
alles gratis en met vrijwilligers. DAT is voor buitenstaanders en vanuit artistiek perspectief het nietzointeressante deel (denk ik) maar wat ik dus goed vind en wat knap is, is dat alles als geheel samen komt, letterlijk als collage, als beeldend werk.
of dat beeldend werk hoogstaande kunst is, DAT weet ik nog niet (het deel waar ik mijn vinger nog niet op kan leggen) maar dat er iets gaande is wat interessant is en wat mij persoonlijk triggert om deze dames te volgen is wat mij betreft een gegeven.
En dat wilde ik met u delen.
loop een keer naar binnen!
Beste lezers,
Als bewoonster van de betreffende wijk en stagiaire bij een galerie wil ik graag reageren op bovenstaande reacties over het Bookstore-project.
Kunstenaars zijn inderdaad geen sociaal werkers, maar het is dan ook niet de taak van de betreffende kunstenaars om bij mensen aan te bellen en te vertellen hoe zij bijv. hun kind moeten opvoeden.
Wel kan de kunstenaar de creativiteit van een kind stimuleren, wat ook gebeurt. Er zijn kinderen uit de wijk die hun tekening naar de galerie brengen en vragen om tips die dan door de kunstenaar worden gegeven. Een tip betekent niet dat ze beter dure olieverf kunnen gebruiken, maar dat ze met een oude krant, een schaar en een prittstift hun tekening naar een ander niveau kunnen tillen. Nu
kun je zeggen dat ze daarvoor beter naar een docent ckv op hun school kunnen stappen, maar vergeet niet dat deze kinderen (allochtone van 12 tot 15) vaak in een zogenoemde self-fulfilling prophecy terecht komen op het middelbaar onderwijs. Dan kunnen ze beter met prittstift gaan spelen dan buiten de boel, uit verveling, te vernielen.
Opmerkelijk zijn de handwerk-workshops die de kunstenares van de soloshow heeft gegeven. Zij heeft met vrouwen uit de buurt quilts gemaakt van oude kleren en het was haar niet alleen te doen om de vrouwen te ‘helpen’, maar zij wilde ook graag onbekende haak- en borduurtechnieken leren die deze vrouwen onder de knie hebben. Een win-win situatie, lijkt mij. Sommige vrouwen uit de buurt zijn naar de show komen kijken en vinden het mooi, tonen begrip, ook al worden er onderwerpen aangesneden die in hun cultuur verboden gebied zijn. (Ik was aanwezig op de opening)
Steeds als ik de galerie binnenkom, is er een persoon aanwezig die Nederlands spreekt en mij graag te woord staat. De website is voornamelijk in het engels, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat de bewoners van deze wijk snel op internet kijken. Er hangt een Nederlandstalige poster in elk trappenhuis en ook de flyers zijn Nederlandstalig. De filmavonden zijn misschien elitair, maar de keren dat er een stoffige zwart/wit film werd vertoond, is mij ontgaan. Daarnaast wonen er ook studenten in deze wijk die zeker wel interesse tonen in de filmavonden.
Eerlijk gezegd denk ik dat u in de war bent met het andere kunstproject in deze wijk, wat buurtparticipatie niet als taak heeft. Op woensdagochtend is er bij het project een ‘kleding-winkel’ met koffie en taart en de mogelijkheid om vragen te stellen. Neem een kijkje, dat deed ik ook en ik word nog steeds, voornamelijk op een positieve manier, verrast. Waren het niet William Morris en John Ruskin die 150 jaar geleden het volgende zeiden: “Making is connecting”. Ik denk dat dat nog steeds relevant is, zelfs met al de hedendaagse media, en de Bookstore is daar een goed voorbeeld van. Petje af!
Daarnaast wil ik nog vermelden dat deze soloshow zeker de moeite waard is. Het is een kleine ruimte/show waarin aandacht is besteed aan het geheel. Er is een begeleidende ‘gids’ bij de tentoonstelling die het werk uitlegt en het naar een prikkelend niveau tilt. Het werk is eigenlijk heavy, maar getuigt ook van integriteit.
Beste Allen,
Ik ben verrast over de discussie die dit onderwerp klaarblijkelijk teweeg brengt en het fascineert mij. Tien jaar geleden had ik gerust met dezelfde felheid mijzelf de pedante toon aan kunnen meten, dat neerbuigende; “gemiste kans ”
Nu komen deze woorden nogal rauw binnen. Temeer daar ik samen met mijn collega mijzelf 1,5 jaar onbetaald uit de naad gewerkt heb om dit project van de grond te krijgen. Juist VOOR de kunst en de kunstenaars.
Onze PR en berichtgeving is nog niet helemaal op orde, daar zijn wij ons terdege van bewust, maar het is ook begrijpelijk als je alles van niks moet opbouwen me weinig middelen. Daarnaast is het is altijd belangrijk om goed te kijken wat nu de achterliggende motieven zijn van mensen en initiatieven.
Het BOOKSTORE project is een complex project met verschillende lagen. Het uiteindelijke uitgangspunt van THE BOOKSTORE FOUNDATION is om kunstenaars goedkoop te laten wonen in ruil voor een kleine sociale prestatie. De kunstenaar hoeft hiervoor zijn talent niet in te zetten aangezien het soms zaken betreft als het zetten van een bakje koffie of het draaien van een film avond.
Klaarblijkelijk is het wel geaccepteerd dat een kunstenaar een kunstproject realiseert vor een fondsbeurs. Of dat hij of zij vier dagen p week in een suffe kroeg moet gaan werken. Wat eigenlijk een gekke gedachten kronkel is, want wanneer je een extreem lage huis ( geen kamer ) huur hebt , bijv 37. 50 p maand, bespaar je al gauw zon 400 euro per maand door mee te draaien met project.
Als je 2 jaar in het project woont, heb je dus 9600 euro in je zakken. Dat zit nog aan de lage kant, want huishuren zijn hoog in Amsterdam, mocht het je al lukken een huis te vinden. Op het moment dat er straks nog maar weinig subsidies over zijn, kan THE BOOKSTORE voor veel kunstenaars een aantrekkelijke keuze zijn. Daarnaast is het leuk wonen en zitten er veel voordelen aan de sociale entourage van het het project.
Dat het culturele mixt met een buurt is natuurlijk iets dat als vanzelfsprekend ontstaat en is alleen maar een meerwaarde.
Zaken als leefbaarheid, vandalisme, veiligheid etc. zijn wel degelijk onderwerpen waar het BOOKSTORE project invloed op heeft, maar mocht je hier echt geinteresseerd in zijn, geven we je graag een rondleiding en vertellen we je meer over onze werkwijze.
Dit is namelijk echt een aparte tak van sport, waar je je in moet verdiepen eer je hier een gegronde uitspraak over kunt doen.
Vriendelijke Groeten,
Johanna de Schipper // project manager
Geovanini wordt is wakker, dan kan zien dat je in een hokje leeft. Ik ben blij dat er nog mensen zijn die dit soort projecten aangaan. Props!
http://images.cheezburger.com/completestore/2011/2/11/61737b6f-de62-400d-8ebd-c041877370d7.jpg