‘Acht ton snoeien op Frans Hals is doodklap museum’

5 Comments

1. Directeur Karel Schampers van het Frans Hals Museum noemt een extra korting ‘onbehoorlijk bestuur‘ omdat het tegen de afspraken ingaat die vier jaar terug bij de verzelfstandiging van het museum zijn gemaakt. Acht ton snoeien ziet Schampers als de doodsteek voor z’n museum waarvan-ie nog een kleine maand directeur is: ‘We hebben al een bezuiniging van 10 procent lopen. Stel dat deze klap daar bijkomt, dan is dat een afschuwelijke start voor mijn opvolger Ann Demeester. Dan zit je op zo’n acht ton. Ik zou niet weten hoe ze dat moet realiseren zonder dat het museum zodanig wordt uitgehold dat het vleugellam wordt.’ Resteert Ann Demeester een keuze voor de oude meesters en tegen talentontwikkeling en vernieuwing?
   http://georgeknightlang.wordpress.com/2014/01/04/frans-hals-museum-extra-gekort-demeester-staat-voor-uitdaging/

2. Ja meneer Knight ik weet dat je het niet mag zeggen maar volgens ons is het instituut museum ook wel eens aan een update toe dus als heer Pijbes nu gewoon de oude meesters erbij gaat doen en archivering van onbenullige foto’s zoals die van Lixenberg voortaan in het grote digitale archief geschiedt heb je alweer vele tonnen vrijgespeeld voor het eksperimenteel talentvolle vernieuwingscircus met veel prijsuitreikingen en spannende televisieformats (de nieuwe Frans!)

3. @Galerie Sissingh
   Het zal u wellicht verbazen dat ik het grotendeels met u eens ben. Ik ben al lange tijd van mening dat best zo’n 15% van de Nederlandse musea opgedoekt kan worden. Zoals ook best 80% van de hedendaagse kunst opgedoekt kan worden. Weg ermee, vuilnisman!

   Maar de vraag is welke 15 en 80%? Graag wel selecteren op kwaliteit. Zodat het beste behouden blijft. Maar hoe gebeurt die selectie en wie doet het? Zoals we allen weten zijn leden van kunstcommissies niet altijd betrouwbaar en ter zake kundig. Vaak omhooggevallen, nog onvolwassen niet-weters die over anderen denken te kunnen oordelen. Dat werkt niet. Om over lokale en landelijke politici maar te zwijgen. Die op een enkele specialist na werkelijk geen verstand van kunst hebben. Of zelfs van cultuurpolitiek. Dus wie kiest wat er weg mag?

   De Haarlemse kwestie die Karel Schampers en Ann Demeester aankaarten gaat trouwens niet over vraag en aanbod van kunst, maar over de zorgvuldigheid van het openbaar bestuur. Een museum moet kunnen plannen en het is werkelijk onbehoorlijk dat het ondanks toezeggingen met extra kortingen opgezadeld wordt. Met die onzekerheid kan immers geen enkele instelling geleid worden.

   Mij steekt het waarom die boven-proportionele korting zo onevenredig vaak bij kunst terechtkomt. Laten we om te beginnen daar tegen protesteren en geen genoegen mee nemen. Laten we focussen in onze tegenstem en die stem niet laten verwaaien in verdeeldheid.

   Wat Melle Daamen met z’n voorstel voor een herschikking van middelen probeert is een aardige opzet, maar moet beter onderbouwd worden. In een nieuw Deltaplan voor de beeldende kunst sector: Herschikking en Vernieuwing. Maar iedereen heeft er weer een eigen bezwaar tegen dat de kunstbobo’s, collega-peers, politici, kunst-adviseurs, kunstcommissies of Berenschotters oordelen. Wat dan wacht is de implosie door de duimschroef. Zeg maar het Haarlemse model. Hoe komen we uit dat dilemma?

4. Onbehoorlijk bestuur is misplaatste retoriek. De gemeente maakt democratisch gelegitimeerde keuzes. Het opgedoekte vuilnis moet wel opgehaald worden. Kwestie van beschaving. Verder adviseren wij het galeriemodel. Tucht van de markt. Alles van waarde heeft een prijs. Voor de kunstenaar betekent dat verkopen of verhongeren. Gelukkig is er nog sociale zekerheid. Daar moet je mensen niet voor opleiden. Numerus fixus op de opleidingen. Appeltje eitje.

5. @Galerie Sissingh
   Was onbehoorlijk bestuur maar misplaatste retoriek en geen werkelijkheid. Tucht van de markt werkt alleen op de markt.