12 doden bij aanslag Charlie Hebdo

7 Comments

1. weer een aantal dappere kunstenaars minder waaronder mijn held wolinski.

2. @ GJ hierboven ^

   Ben je muzelman, dhimmi of is je goed wijs misschien kapot?
   Het was en is namelijk helemáál niet “dapper” om gewoon te zeggen/schrijven/tekenen/maken wat je wilt.

   Dat is een grondrecht, en –want– de basis van onze (West-Europese, democratische, aan de joods-christelijk traditie ontworstelde en nu officieel seculiere) samenleving.

   Je doet nú al of het een daad van verzet tegen een overheerser of ‘de macht’ is. Die attitude is niet alleen zorgelijk, die is zelfs schrikbarend.

   En niemand die er wat van durft te zeggen, zelfs niet op inhoudelijk en beargumenteerd niveau, want dan ben je óf een (halve) fascist –die alleen bij Wilders terecht kan, een voor dat doel als bliksemafleider annex rattenvanger van Hameln– of je wordt –op afstand en door wildvreemden– domweg gediagnostiseerd met een angststoornis, een ziektebeeld, genaamd ‘islamofobie’.

   De kritische, anti-religieuze intellectueel kon vroeger nog terecht bij D’66, waarvan de beginselen –ooit– gestoeld waren op vrijdenken –le libre pensée– en het humanistische gedachtegoed.

   Tegen iéder geloof zijn –religies als concept, maar vooral de invloed ervan op het openbaar bestuur– gold vroeger als ‘links’, maar tegenwoordig zwijgt D’66 –al decennia– als het graf wat dat aangaat, want als je –principieel, conceptueel, intrinsiek– ‘tegen religies bent’ ben je automatisch óók tegen de Islam, en dát mag niet hoor!

   Door Wolinski “dapper” en “een held” te noemen accrediteer je feitelijk de moordenaars, laat je ze toe, nee, haal je ze binnen binnen in onze samenleving zoals we die –min of meer sinds de verlichting– hebben weten te ontdoen van ‘geloof’ (als sturend principe) en accepteer je feitelijk de dominantie van de vijand en impliceer je bovendien dat Wolinski het er zelf naar gemaakt heeft en misschien wel heeft verdiénd.

   Er is helemaal níks dappers aan zeggen wat je denkt en doen wat je wilt!
   Daarentegen is het wél LAF om –en plein publicek, alhier– steun te betuigen aan iemand die gewoon zijn werk deed en zijn ideeën en gedachten uitte, comme il faut, want daarmee legitimeer je in zekere zin de zienswijze en daden van die afschuwelijke moslims.
   (Met ‘die afschuwelijke moslims’ bedoel ik uiteraard de daders van de aanslag, en niet álle moslims. Hoewel die wat mij betreft –net als joden, christenen, hindoes, boeddhisten, shintoïsten, satanisten, of pastafariërs –aanhangers van de Church of the Flying Spaghetti Monster– allemaal even daaps zijn en beter het geloof dat ze aanhangen –en dat ik ze gun, men doet maar!– thuis, onderling en met de gordijnen dicht beoefenen.

   Wat dat betreft is religie net als sexuele oriëntatie: een individuele keuze waar men anderen niet mee moet lastig vallen middels ongewenste confrontatie.

   Vermoord worden als journalist is NIET heldhaftig!
   (En het hóórt ook geen beroepsrisico te zijn, met een bureaufunctie in een beschaafd land waar geen oorlog is.)

   We zijn met zijn allen ver gezakt als we zo gaan denken en praten als ‘gj’^; “Daar moet je dan de oorlog mee winnen!”, zou mijn grootvader gezegd hebben.

   Hij ligt al op zijn rug en heeft zich overgegeven.
   En er nog tof over doen ook.

   Bah, bah, bah!
   In plaats van de slachtoffers te prijzen zou je de daders moeten veroordelen, verafschuwen, en hun perverse geloof moeten verwerpen!

   U schetst een wereld op zijn kop, en waarschijnlijk zal u de zojuist uitgekomen roman ‘Soumission’ van Houellebeck niet als dystopisch maar als utopisch interpreteren.

   Met vrienden zoals u hebben we geen vijanden meer nodig, maar als je dat zegt ben je reactionair, heb je een fobie of ben je ‘gewoon fout’.
   Ik maak me vooralsnog meer zorgen om welbespraakte blanke rijke mannen zoals u dan om die analfabete berbervrouwen met tatoeages op hun mik of hun naar meisjes sissende zoontjes: daar kun je aan zien met wie je te maken hebt, en ze leggen nauwelijks gewicht in de schaal voor wat betreft de invloed van de Islam op onze samenleving.

   Dat kunnen ze namelijk met een gerust hart aan welbespraakte, zichzelf feliciterende maar inhoudelijk intens onnozele kaaskoppen overlaten, moge wel blijken.

   Nou kom ik hier niet om over polletiek te zemelen, maar om van de Schone Kunsten en het drum und dran te genieten, en in dat kader wilde ik nog even kwijt dat bovenstaand plaatje van een droevig stemmende, zelfs tenenkrommende achterhaaldheid blijk geeft en bovendien nog eens oubollig, onbeholpen en spuuglelijk – in ‘t Rotterdams: ‘ruk’– is.

   PS “dappere kunstenaars […] waaronder”?
   Waar onder? Steboven?
   Het is “een aantal kunstenaars, onder wie”.
   (Oh, en een zin begint met een hoofdletter, ook op internet heur!)

   *Hee, kijk, een bloem! En dat licht!*

   Big Love,
   DLX

3. Corr. 4e alinea:

   “een voor dat doel als bliksemafleider annex rattenvanger van Hameln vooruitgeschoven sock puppet, stropop, bliksemafleider, of je wordt –op afstand en door wildvreemden– domweg gediagnostiseerd met een angststoornis, een ziektebeeld, een afwijking, genaamd ‘islamofobie’, een ‘om onduidelijke reden ziekelijk vrees voor gelovige moslims’.
   (Elke psychiater en psycholoog kan u vertellen dat zulks werkelijk niet bestaat of heeft bestaan!)

4. vermoord worden is niet heldhsftig. maar gewoon doorgaan onder continue dreiging wel. (en sexuele is oriëntatie is volgens mij geen keuze)

5. heer de luxe, ik liet me door je woordenbrei in een valkuil lokken: wolinski was al mijn held voordat er in europa sprake was van een moslimprobleem…

6. Wij vonden die mevrouw in Ridderkerk dapper die ‘geen woorden’ had voor de gebeurtenis van gisteren, maar vanavond wel haar steun was komen betuigen, ook omdat ze ‘altijd veel met de kinderen naar Frankrijk was geweest’.
   Allah, zegt buurman Hassan, houdt van iedereen. Dus leven ook wij natuurlijk mee met de getroffen Charlie, maar evengoed met die lijpe Chérif in de trieste duisternis van de dominiale bossen bij Compiègne. La plaie et le couteau enzo. Een beetje je verbeelding blijven gebruiken, kunstenaars. Je maakt er zo een roman van. Melancholische dag al met al, maar geen reden tot wanhoop.
   PS het is woordenbrij, niet brei, en anonieme woorden zijn niet vrij.

7. WOORDENBREI, kort voor ‘woordenbreisel’: Een flink aantal woorden zonder nadenken achter elkaar gezet. vgl. BRUINE TRUI