“Had zomaar bestaan kunnen hebben” was het antwoord op de vraag naar de werkelijkheid van de “Damagomi groep; een groep spiritualisten en academici die actief waren in Noord-Californië, van de jaren 20 tot aan de late jaren 70 van de vorige eeuw.”
Net echt, de pseudo docu-expo The Damagomi Project van Floris Schönfeld. Artefacten, sporen, objecten, filmfragmenten: alles tot in de puntjes verzorgd. En toch voel je vanaf het begin dat het een constructie is.
nestruimte.nl/nl/projecten/the-damagomi-project
Research based – dat is de ergste vorm van fopkunst; flans uitgevoerd halfbakken onderzoek waarmee je weg komt “omdat het kunst is”. Die waan van de dag zie je wel eens langskomen in instituten. Sterker nog vlag en wimpel worden weleens uitgestoken omdat schijn van inhoud maar wat graag omarmd wordt.
Daar is hier niets van aan: de basis van het onderzoek ligt in het verlengde van de uitkomst. De artefacten geven kleur en tonen wat er niet was. Als zodanig sterk en buitengemeen doorwrocht en correct uitgevoerd.
Het is zo sfeervol allemaal.
Tijdlijn.
De juiste boeken.
Ja die droegen ze toen.
En een stoet heerlijke installaties.
Deze doet denken aan de klankentapper van Suske en Wiske.
Het vormt één groot geheel en kan opgevat worden als pseudo-wetenschappelijk statement tegen al te intellectualistische moeilijkdoenerij. Waar bij de dorknopers van de kunst soms de knipoog ontbreekt is die hier thuis.
Haast u – slechts nog tot 1 maart.
ga bijvoorbeeld vanavond: Interview Jeroen Eisinga, donderdag 26 februari, 20.00 uur
Leave a Reply