Art Rotterdam – zomaar wat observaties, ruis, stof dat nederdaalt, mosterd bij de vis, boter na de maaltijd

Hoogtepunt was een werkje van de Damien Hirst van het pseudo-conceptualisme Ryan Gander. God wat haat ik zijn pretentie, de lange kunstmatige titels, het bedachtzaam intellectuele dat verwijst naar iets wat er niet is.

Waar zijn installaties vallen onder de noble art of aanstelkunst, slick ogende, slecht geproduceerde whitecube shit, zijn de kleinere nu en dan monter oplichtende ogenblikken van gelijst onbegrip.

Dag drie viel mijn oog er pas op: een klein tweeluik, gele gebroken letters op zwart letterbord, bijzonder gehangen. Ik had die zelf willen maken.

Vlnr Pieter Vos, Sevdaliza, Rens Muis en voor met helm Folkert de Jong. Foto 75B.

Onze leuke buren van 75B Rens Muis en Pieter Vos bouwden een vrolijk podium alwaar spreekstalmeester Folkert de Jong van leer ging. Een vol programma met als hoogtepunt Sevdaliza draait. Op een beurs hoort muziek altijd piep en knars, avantgardisme is zo oerconservatief, daar wil je je handen niet aan branden, de grootst mogelijke afstand is geboden, hoe heerlijk is het dan niet als slijtvaste artistieke cliches doorbroken worden door fijn dansbare popmuziek?

Oef dit zit nu nog in mijn kop. Marvin’s meezinger verbrasst door The Hot 8.

Suzanne Wallinga stelde Intersection 2016 samen. Wat je aan de achterkant meemaakt in de voorbereidingen is eerst hier, nee toch daar, nee toch hier, een voortdurend veranderende werkelijkheid, om horendol van te worden. Suzanne sleepte zich daar schijnbaar onberoerd doorheen.

Louter complimenten: ter zake, koelbloedig, laat zich het hoofd niet dol draaien en met alle compassie en begrip voor althans deze participant. En wanneer iemand in alle organisatorische rompslomp vuilniszakken vervangt en de toiletten kuist weet je – die is echt groots. Super, Suzanne!

Licht, hmm, fijn om te hebben. Leonard van Munster was gouden bergen beloofd, maar op de opening dreef zijn eiland somber in het donker. De accu’s waren leeg. Een duurzame oplossing werd niet gevonden.

Zag u de Chapmannetjes? Bij Gabriel Rolt een duur doosje plexiglas – voor 250.000 britse ponden neemt u deze kermis mee naar huis. Louter neergezet om te imponeren. Status, macht, geld, maar het meest van deze is toch geld.

Nest zat er onverwacht een beetje ongemakkelijk bij. De oranje ruimte tegenover de ingang van Art Rotterdam trok weinig bezoek. Misschien door de combinatie kantoorachtige inkijk, de stekkers van Joachim Coucke versterken dat, de lettering Patsy Morgan als zat er een advocatenkantoor en de ietwat verborgen entree – niet uitnodigend.

Achterin bij de Garage de muur van Nuur – niet als architectonische ingreep maar als achterwandje. Oeioei dat werkt zo helemaal niet. De onblijheid straalt er vanaf. Die muur had in de grote zaal gemoeten.

Maar en edoch: de Intersection ruimtes zijn verhuurd, volgend jaar zitten (afkloppen) alle alternativa hier, alle verdiepingen.

Nog wat moois dan, er was veel meer te zien dan u zag, maar dit afsluitend:

Bij Harlan Levey geen gewone kapotte televisies maar deskundige hardwaremanipulatie. Zaken voor nerds wellicht, ik kan het niet een-twee-drie uitleggen, ben er vooral ook te lui voor, maar geloof maar – goed werk van Emmanuel Van der Auwera.

Zoro Feigl’s Hula, in april groots bij de Verbeke Foundation, samen met 12 andere werken van zijn hand, dat wordt me nog wat. (Film Studio Johan Nieuwenhuize.)

Ondertussen proosten wij, op naar een nieuw kunstcarnaval, ergens.

En Fons [Hof, directeur Art Rotterdam, Red] – zet volgend jaar een fritesbus voor de deur. Zo een met luukse ecopatat, schoolbord waar met listig krullende krijtletters het sondernangebot staat beschreven, man met baard aan klopt zelf mayonaise.

Alle berichten bijeen:
trendbeheer.com/tag/art-rotterdam-2016