De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De Amsterdamse RaQuel van Haver heeft De Scheffer 2017 gewonnen. De prijs bestaat uit de aankoop van een werk en een solo tentoonstelling in het Dordrechts Museum. De Scheffer is een tweejaarlijkse aanmoedigingsprijs van de Vereniging Dordrechts Museum (VDM) voor jonge beeldend kunstenaars met focus op de schilderkunst volgens de voorzitter van de jury. Raar genoeg komt dat in de keuze van de voorgaande winnaars helemaal niet zo duidelijk naar voren (sculptuur, fotografie, tekeningen?). De inzendingen werden in 2017 beoordeeld door een jury bestaande uit: Maria Schnyder, conservator De Pont museum Tilburg, Gerrit Willems, conservator moderne en hedendaagse kunst Dordrechts Museum, Ton Kraayeveld, beeldend kunstenaar en Ada van de Vijver – Hobijn, beeldend kunstenaar.

De jury was geraakt door de authenticiteit en de volwassen attitude van de pas 28-jarige kunstenaar en motiveert haar keuze als volgt: “Het werk van RaQuel van Haver is in alles een reactie op de buitenwereld. De wereld waarin ze verkeert en waarmee zij zich als persoon verbonden voelt. Kolossaal opgebouwde doeken, reliëfs zwaar van teer en touw en verf, met grote figuren die uit die verf naar voren komen. Prostituees in de drinkhallen in Zimbabwe, straatjeugd in Lagos, figuren uit de Bijlmer waar haar atelier is gevestigd. Ook de kleine werken zijn reliëfs, met overtuigende portretten van de modellen van de straat. Ze zoekt het gevaar op, werkt op locatie. Weet haar wereld en betrokkenheid daarbij indringend over te brengen”.

Van Haver reist veel en heeft een fascinatie met mensen in hun alledaagse leven, vaak de zelfkant, wat ze vervolgens vast legt in schilderijen. Ze werkt op jute en met olieverf in een combinatie met houtskool, gips, teer, as, kranten, nep haar en stukjes uitgeknipte tekst die je ergens nog door de enorme hoeveelheid verf nog ziet doorschemeren. Het werk is dynamisch en energiek en zeker de monumentale grote verdienen een plek in de verschillende Nederlandse musea.

Op de foto’s lijkt het vaak heel donker maar als je het werk goed uitgelicht in het echt ziet zie je de kleuren er ineens vanaf spatten. Wat interessant is nu ze verschillende series werken heeft die ze maakte geïnspireerd door de verschillende steden die ze bezocht dat je dat in het kleurgebruik ook goed terug ziet. Zo zijn de Amsterdamse taferelen donker en grijs, je voelt als het ware het gure weer, de werken uit Afrika hebben meer aarde tinten en de werken uit Trinidad hebben diezelfde lichtheid in het gebruikte blauw, groen en roze die je ook bijna exact zo terug ziet in de werken van Chris Ofili nadat hij en zijn familie zich vestigden in Trinidad. Na jaren van experiment zijn de schilderijen nu sculpturaal en eigenlijk bijna drie dimensionaal.

Van Haver begint haar proces door op reis continue haar omgeving en vooral de mensen in die omgeving te fotograferen en te schetsen, en ze verzamelt materiaal wat ze tegenkomt en in het oog springt. Van al het research materiaal maakt ze nadat ze terug komt van een reis collages met nieuwe beelden specifiek voor de omgeving waar ze was. De beelden die ze dan vindt vertaalt ze naar het doek in haar specifieke rauwe sculpturale manier van schilderen. De taferelen zijn herkenbaar maar je als je tijd doorbrengt met de werken vind je steeds weer nieuwe dingen, andere verhalen en interpretaties waardoor het werk blijft leven en voortdurend in beweging is en je continue blijft boeien.

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

Detail

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

Van Haver in gesprek met een jonge fan.

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De overige genodigden praten nog na over het werk bij de borrel.

De Scheffer 2017: Raquel van Haver

De directeur van het museum is geloof ik wel blij met deze opening.

[arve url=”https://www.youtube.com/watch?v=Yexl7ijCOMo” /]

Nog te zien t/m 15 april 2018
Dordrechts Museum
Museumstraat 40
3311 XP Dordrecht

Dordrechtsmuseum.nl/tentoonstellingen/de-scheffer-2017/

Foto’s met dank aan: Dordrechts Museum, Raquel van Haver, Annet Zondervan en John Olivieira

About Sasha Dees 345 Articles
Verbinder. Wereldburger; Onafhankelijk curator en producent; Focus op Internationaal, Innovatief, Inclusief en Interdisciplinair. Schrijft o.a. voor Trendbeheer, Africanah en ARC Magazine. www.sashadees.com

1 Comment

  1. De directeur (links) van het museum is geloof ik wel blij met deze opening. De conservator (midden) lacht als een boer met kiespijn. In het magazijn is zo’n pasteuze materie een nachtmerrie. Kan je zo 0,2 FTE expertise inhuren om het een beetje netjes te houden. Old boy uit de Raad van Advies (rechts) vindt het allemaal prima. Zit er wel wat ongemakkelijk bij. Voor een topcurator in het faillisementswezen is economische voorspoed altijd slecht nieuws. De foto vertelt in ieder geval een duidelijk verhaal over de noodlottige institutionele inkapseling van de kunst. Galerie heeft wel een vraagje over de gehangen expressieve representatie van de buitenwereld. Ik lees dat het op het Mercatorplein veel gevaarlijker is dan in de Bijlmer, zeker voor fietsers. In Zimbabwe komt de grootste dreiging van loslopende olifanten. En in Lagos is het de milieuproblematiek. Dus waarom de Dordtse burgerij de stuipen op het lijf jagen met deze morbide transgressie? En hoe verhoudt zich dit tot de actuele Zwarte Piet discussie? Welk verhaal willen deze mensfiguren volgens Sasha nu eigenlijk vertellen? Ik zie noch ironie (De Beijer), noch moralisme (Ophuis), noch jouissance (Schleyffert), hoogstens wat pathetische lijdensmystiek (Mulders), maar zelfs dat komt niet helemaal uit de verf. Duidelijk is wel dat we moeten zorgen dat het hier op orde blijft. We weten dat er uit Afrika steeds meer mensen naar Europa willen komen. Daarom willen we ook met andere landen deals sluiten over het tegenhouden van asielzoekers. Echte vluchtelingen helpen we, maar voor gelukszoekers hebben we geen plek.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*