Publiek

“Heeey Tim! Lang niet gezien. Hoe gaat het met jou?” O nee, dacht Tim, maar zei: “Prima.” Hij wilde snel weer door. Maar Fjord was nog niet klaar. “En met je kunst?” Tim haalde diep adem. Hij had geen zin in dit gesprek, omdat hij wist welke kant het opging. Niet omdat hij niets te melden had.

“Ook goed. Heb nu een expositie in De Vishal en m’n galerie neemt werk mee naar de Art, dus ik mag niet klagen.” Fjord haalde diep adem. Nu was het zijn beurt. “Top man. Met mij gaat het ook fantastisch. Ik heb onlangs werk verkocht aan Museum Achter de Olmen. Die betalen hun werknemers drie keer niks, maar ze hebben wel geld voor aankopen. Geweldig he?”

Nou, verzuchtte Tim. Hij trok een verontschuldigende blik die wilde zeggen, druk-druk-druk, maar ook die hint ging aan de ander voorbij. “En ik ben in contact met een galerie in Miami”, ging Fjord verder. “Die vinden mijn werk zoooo vet. Maar ja…” Wie niet, vulde Tim in gedachten aan. Hij wist niet wat hij erger vond, zelfbevlekking of voorspelbaarheid.

“Werk jij nog steeds samen met Galerie Winter?”, vroeg Fjord. Het klonk oprecht geïnteresseerd. Tim waagde een poging: “Ja, nog steeds. En naar grote tevredenheid eigenlijk, want…”

“Ja, ik vind Winter dus helemaal niks”, dreunde Fjord. “Ze hebben me ook ooit benaderd, maar ik heb bedankt voor de eer. Vind het niveau te wisselend. Snap je wat ik bedoel?”

Natuurlijk begreep Tim niet wat hij bedoelde, want anders had hij zelf ook wel bedankt voor de samenwerking. Maar als hij dit toegaf, kwam het misschien over alsof zijn eigen werk van bedenkelijke kwaliteit was. Hoe kwam het toch dat sommige mensen je in no-time een kuthumeur konden bezorgen?

Gelukkig waren Fjord’s vragen nooit echt bedoeld om antwoord op te geven. Ze suggereerden een dialoog, maar mensen als Fjord wilden gewoon hun eigen verhaal vertellen. Maakt niet uit aan wie. Zolang je maar twee oren had.

“Eigenlijk zijn Nederlandse galeries ook niks voor mij”, zei Fjord. “Ik moet groot denken. De markt hier is veel te klein voor mijn werk.” En anders wel voor je ego, dacht Tim. Hij voelde een lichte hoofdpijn opkomen. Hij besloot het over een andere boeg te gooien. “Eigenlijk ben jij veel te geniaal voor deze tijd.” Fjord leek even verrast, maar stemde snel in. Tim vervolgde vrolijk: “Als ik jou was zou ik vijftig jaar wachten met je volgende werk.”