Atelier Kurt Nahar

STANDPLAATS CARIBISCH GEBIED

    Kurt Nahar in gesprek met Willem de Rooij

Ik ontmoet kunstenaar Willem de Rooij bij toeval op de open dag van het Nola Hatterman, hij is op doorreis naar de Goethe Instituut Residentie in Salvador, Brazilië en besloot een stop te maken in Suriname, een lang gekoesterde wens.

Nahar nodigt ons uit om later die week een studiobezoek bij hem te komen doen. Op de afgesproken dag gaan de Rooij en ik eerst gezellig lunchen bij Zus & Zo, een geliefd pension/eetcafé bij Nederlandse bezoekers. Eigenaar Brian heeft een passie voor kunst en in het interieur zijn werken van lokale kunstenaars verwerkt. Terwijl onze broodjes eraan komen barst een “sibi busi” (tropische stortbui) los die maar niet ophoudt. Een taxi bellen blijkt onbegonnen werk want niemand wil rijden met al dat water, wat nu?

Dan komt er een taxi aan die passagiers afzet, ik ren er naar toe en vraag of hij ons naar Nahar kan brengen. Dat kan, we klimmen drijfnat van de twee meter door de regen rennen in de auto, de taxichauffeur laat een certificaat zien van de Amerikaanse Ambassade dat hij ook voor hen rijd, als een soort certificaat van goed gedrag? Wij vinden het allemaal wel best – de kans dat we een andere taxi vinden is nihil, “so …let’s go”!

Een autorit door de straten die langzaam zijn veranderd in rivieren volgt, als dat maar goed gaat. De chauffeur zegt het komt goed, ik heb een “hoge auto”, dat is maar goed ook want sommige “lage auto’s” zien we tot de helft in het water verdwijnen. Watergoten zijn nu zo vol dat de straten die er normaal boven liggen eigenlijk niet meer te zien zijn.

Waar de sloot of goot stopt en de straat begint is meer de bekendheid van de taxichauffeur met de buurt dan dat je het zien kan. Maar we arriveren en de taxi chauffeur rijd op gevaar van een nu niet zichtbare “pothole” zo ver hij kan over de stoep tot de poort waar we in de drassige berm springen. Zonder morren betalen de “zuinige Hollanders” de prijs die hij noemt, drie keer zo hoog als normaal. Nahar staat al op de uitkijk en we rennen zijn studio in.

Zijn studio is aan zijn huis gebouwd. Een grote ruimte waar hij op de tweede verdieping een appartementje aan het bouwen is met een eigen keukentje en bad/toilet. Hij wil dit deels gaan gebruiken als air-bnb en deels om internationale kunstenaars, curatoren en critici uit te nodigen om een korte tijd in Suriname te komen werken en kennis te maken met het kunstveld hier.

Kurt Nahar maakt maatschappijkritische installaties, assemblages en collages en krijgt zijn inspiratie vaak uit het dadaïsme. Hij maakt zijn installaties met gevonden objecten, foto’s, schilderijen, teksten, poëzie en huisraad.

Zijn werk gaat over politieke sociale onderwerpen waar in zijn gemeenschap geen publieke discussies over zijn. Nahar wil een culturele omslag veroorzaken bij zijn publiek, dat naar hij zegt traditioneel alles gelaten over zich heen laat komen. Hij wil een discussie ontlokken of minimaal de kijker aan te zetten na te denken en zich dingen af te vragen. Hij wil zijn publiek confronteren met wat er aan de hand is in de gemeenschap en vooral bewustwording en meer mondigheid creëren.

In zijn eerdere werk ging het vooral over de revolutie, de coup en de decembermoorden. Tegenwoordig gaat het vooral over de actuele politieke en sociale onderwerpen.

De regen is opgehouden en mijn volgende afspraak met Marieke Visser, editor in chief van Srananart e-zine en ze heeft diverse boeken over kunst geschreven, bied aan ons te komen halen want de taxi’s laten het nog steeds afweten.

De Rooij komt maar gewoon mee en nadat we het zakkende water in de straten voor een tweede keer getrotseerd hebben gaan we lekker Surinaams eten, bruine bonen, pom enz. meer en bijkletsen bij Restaurant de Gadri. We hebben wel wat alcohol verdiend dus de Rooij gaat aan een Parbo bier en ik aan de Borgoe cola… yum!

Kurt Nahar heeft een BFA van de Edna Manley College for the Visual and Performing Arts in Jamaica. Hij deed residenties bij Vermont Studio’s (2006), de Rijksacademie, Amsterdam (2009) en Joan Mitchell Center in New Orléans (2016).

Zijn werk was onder andere te zien in Paramaribo SPAN, Paramaribo (2009), Paramaribo Perspectives (2010) in TENT, Rotterdam, What did you expect to See bij Framer Framed (2010), In de Hoeken van de Stilte in Gallery 23 (2011), Misschien, Maybe bij KK GallerY/Vrije Universiteit Brussel (2011), Guyanese Pigments bij Habitation Clement in Martinique & Frans Guyana en Zuiver bij Dakota (2016). Hij woont en werkt in Paramaribo, is in dienst bij de afdeling Cultuur als docent kunst bij de Nola Hatterman Academie in en wordt vertegenwoordigd door Readytex Art Gallery.


Mijn onderzoek in het Caribisch gebied is mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds. Mijn trip in Suriname is mede mogelijk gemaakt door Edmund & Gerrie Powel, Mariette Hedges, Odette Miranda en Raquel van Haver. Met dank aan iedereen die tijd vrij heeft gemaakt om mij te ontmoeten en/of door te verwijzen en met me te spreken over hun praktijk en ervaringen in het hedendaagse kunstveld!

About Sasha Dees 345 Articles
Verbinder. Wereldburger; Onafhankelijk curator en producent; Focus op Internationaal, Innovatief, Inclusief en Interdisciplinair. Schrijft o.a. voor Trendbeheer, Africanah en ARC Magazine. www.sashadees.com

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*