Donderdag opende Climate as art ifact / klimaat als mens en werk – zo snaaks getypografeerd op de poster – van Satelietgroep in het immense dominant aanwezige decorum van de Electriciteitsfabriek. Zoro kon de ruimte aan, Theo Janssen ook. Dit is de eerste thematische groepstentoonstelling van en met een vijftiental kunstenaars met veelal nieuw en site specific werk op het snijvlak cultuur/natuur.
Het gebouw is altijd een feest om in rond te dwalen en als podium voor presentatie van research based werk blijkt het prima te werken. Grote vitrines worden als vanzelf klein waar de concentratie het werk eigen esthetische waarde teruggeeft. Een paar werken sneeuwen onder in de eigenheid van het brute construct, de meer klassieke sculpturen. Werk dat zijn eigen podium creëert binnen het podium doet het eigenlijk altijd wel.
“Climate as Artifact – Klimaat als mensenwerk is een dynamisch tentoonstellingsprogramma waarin kunstenaars, ontwerpers, wetenschappers en de maatschappij samen worden gebracht om onze perceptie van cultuur en natuur opnieuw te bekijken. Gedurende vijf weken wordt op locatie gewerkt en vinden workshops, seminars en expedities plaats. “
satellietgroep.nl/climate_as_artifact/1
Potjes, pannetjes en notities van de Russisch/Nederlandse Masha Ru: Museum of Edible Earth – An Acquired Taste. Over het eten van aarde.
Herhalingsdrift meets verzameldrift is vaak visueel aantrekkelijk en een heel eigen genre in de beeldende kunst. [verzameling] + [ordening] + [veel werk] levert [respect]. Althans die derde [veel werk] maakt van het resultaat iets dat ogenschijnlijk moeilijker af te serveren is als onbenullig, knullig of niet terzake doend. Naast inhoud – veruit de belangrijkste marketingtool bij alle kunst, niet alleen staatskunst – vormt [veel werk] dé tool voor visuele marketing.
Maurice Meewisse: 18 Coffee Breaks-8 Working Hours
Hé dit is interessant:
“Voor acht publieke expedities naar de Zandmotor, nodigt Meewisse maximaal vier deelnemers per dag uit, om mee te werken aan Eight Working Hours. Registratie vooraf is vereist. Op 25, 26, 27 en 28 oktober en 1, 2, 3 en 4 november: verzamelen om 14:00 uur bij de Electriciteitsfabriek met een fiets en gekleed voor buiten; terugkeer is verwacht om 17.30 uur.”
Acht uur werken ho maar: van twee tot half zes incluis 18 coffee breaks. Heel benieuwd wat hij gaat doen.
Het beklede binnenzwembad van Josje Hattink. Met bedrukte kussentjes en pratende microfoons. Een toneelstuk in beeld over de Horstermeerpolder Voice of a Sinking Landscape, inpoldering en gedoe.
Een beetje verloren hangt een plastieken steen van Giuseppe Licari. Kunstmatig in hangen en naturel in naamgeving: Disco Stone, 2018. Veel verwijzing, weinig zijn.
Golfslag breien. (En waar ik ‘breien’ schrijf moet natuurlijk ‘weven’ staan.) Kadans van Aliki van der Kruijs & Jos Klarenbeek.
Maurice Bogaerts 178 meter lange ronde sculptuur is gigantisch – maar dat is de Elektriciteitsfabriek ook. Straf zijn de overspanningen bij de trappen.
Thijs Ebbe Fokkens van boven…
en van onderen.
Maquette van de centrale. Het is zo mooi allemaal. Volgens mij zijn ze hier toch dik twee jaar mee in voorbereiding geweest.
Prisma breekt vuurtorenlicht; dat is me wat. Registratie van project van Berndnaut Smilde in Australie. Korte testdrive in Scheveningen tijdens Twodaysart werd voortijdig afgebroken – klachten van omwonenden die het roodoranjegeelgroenblaauwindigviolet wat te heftig over de keukengordijnen vonden vlieden.
Prisma volgt licht.
Esther Kokmeijer bouwt een boot. In haar grootse solo in TENT had ze een deel gereserveerd voor navigeren op golfslag; dit is een uitvloeisel ervan. Esther Kokmeijer nodigde Isocker Anwel – kanobouwer van de Marshalleilanden – uit naar Den Haag om tijdens de tentoonstelling een traditionele ‘outrigger canoe’ te bouwen.
En dan mis ik nog (ondermeer) Nishiko, Repairing Earthquake Project, Lotte Geeven,
Onkruidenier icw Rosanne van Wijk.
Aanrader (herfstvakantie!), geopend donderdag tm zondag nog tot en met 18 november.
“Climate as Artifact – Klimaat als mensenwerk is een dynamisch tentoonstellingsprogramma waarin kunstenaars, ontwerpers, wetenschappers en de maatschappij samen worden gebracht om onze perceptie van cultuur en natuur opnieuw te bekijken. Gedurende vijf weken wordt op locatie gewerkt en vinden workshops, seminars en expedities plaats.”
Kees deed Koome:
https://chmkoome.wordpress.com/2018/10/20/climate-as-artifact/
Mooi eerbetoon aan Robert Smithson. Hij was per slot in Den Haag 50 jaar terug. Het oogt wat jonge onderzoekerachtig, maar alles is beter dan pasteus schilderwerk.