Marijke 7

Op de yogamat overdacht Marijke de eerste week bij Heel Holland Danst. In wat voor wespennest was ze nou toch weer beland? Officieel kreeg ze maar voor drie dagen betaald, maar in de praktijk was ze er fulltime mee bezig. Stoppen was geen optie, want ze had geen andere opdrachten. Afgezien van die aanvraag van de Operaweek, maar daar wilde eigenlijk niemand voor werken.

Subtiel drukte ze haar neus tegen haar oksel. Rook ze zichzelf of de buurvrouw naast haar? Al snel zat ze weer met haar gedachten bij haar nieuwe opdrachtgever. Halverwege de week was er nog paniek geweest. De invalreceptionist had alarm geslagen om een verdacht pakketje waar wit poeder uit lekte. De beveiliging had zelfs de politie gebeld.

Intern gingen de verdenkingen direct naar Simon Worst, de rancuneuze directeur van het lokale dansfestival die het maar niet kon verkroppen dat Heel Holland Danst niet wilde deelnemen aan zijn festival. Pieter-Nel had al een persbericht geschreven, maar bij nader inzien bleek het te gaan om een bestelling talkpoeder voor de dansers.

Voeten in m’n nek, voeten in m’n nek, dacht Marijke terwijl ze zich achterwaarts dubbelvouwde.

 
Marijke had van manager Bert nog tal van zaken in haar schoot geworpen gekregen die helemaal niet bij haar functie van marketingassistent hoorden, maar Marijke had er niks van durven zeggen. Zo wilde Bert dat Marijke ‘een dossier ging opbouwen’ over Daniëlle, de oudere medewerkster die volgens Bert compleet nutteloos was gebleken. Als Marijke nou eens bijhield hoevaak Daniëlle te laat kwam en hoeveel afspraken ze miste, dan kon Bert ‘iets beginnen richting HR’.

Marijke voelde zich nu niet alleen medeplichtig aan al het body- en fatshaming van haar collega’s Innemijn en Pieter-Nel, maar ook nog eens heel erg fout. Net zo fout als die man in Das Leben der Anderen. Was dat trouwens niet Kevin Spacey? Marijke was afgeleid en miste daardoor de neerwaartse hond. Shit.

Ze had de boot een beetje afgehouden, gemompeld dat ze niet zo goed was in dossiers, zeker niet digitale dossiers, dat ze die altijd kwijt raakte. Bert had haar verbaasd aangekeken en gezegd dat hij van een marketingassistent wel verwachtte dat die wist hoe die documenten op een computer moest opslaan. Marijke had gebloosd en weggekeken.

Wat moest ze nou toch? Ze keek de Dalai Lama recht in het gezicht. Hoe kwam het toch dat ze op haar zoektocht naar innerlijke rust en verlichting steeds terecht kwam in slangenkuilen en intriges?

Marijke is freelancer in de culturele sector. Om de paar maanden wisselt ze van opdrachtgever. Soms krijgt ze betaald, vaak is er waardering. En een kop kamillethee.

About Jacques Placques 97 Articles
Jacques Placques schrijft over hardnekkigheden, schandaaltjes en stereotypen in de kunst- en designwereld. Als stille getuige tekent hij observaties op die geromantiseerd zijn weergegeven om herkenning te voorkomen.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*