Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

    Dewitt (DC) Pratt in het atelier van zijn vader.

Vele ateliers bezoekend vraag ik me soms af wat gebeurt er met zo’n atelier en het werk dat overblijft als de kunstenaar overlijdt?

Tijdens mijn verblijf in de Bahama’s maak ik kennis met Dewitt (DC) Pratt een Muyh Thai vechter (ik moest het ook even opzoeken), niet direct iets wat verband heeft met de kunsten. DC blijkt de zoon van Chan Pratt een bekende, goed boerende, schilder die tien jaar geleden onverwacht op 44 jarige leeftijd overleed aan een beroerte. Pratt was 17 jaar oud. Het atelier waar zijn vader in werkte was aan het ouderlijk huis gebouwd zodat hij daar in alle rust kon werken maar ook bij zijn familie kon zijn. Na zijn overlijden liet de familie jarenlang de ruimte voor wat die was.

In 2014 besloten DC en zijn familie ter ere van zijn vader de Chan Pratt Foundation op te richten; een organisatie die jonge kunstenaars helpt met een opleiding en het ontwikkelen van een professionele kunstpraktijk. Er komt een Chan Pratt beurs waar een jonge kunstenaar een bijdrage in zijn studiekosten kan krijgen. Hij gaat verder jonge kunstenaars promoten door in het oude atelier van zijn vader een projectruimte te openen.

In de projectruimte kunnen jonge kunstenaars hun werk kunnen presenteren of er kunnen bijeenkomsten georganiseerd worden die bijdragen aan de ontwikkeling van een discours over hedendaagse kunsten maar ook over meer praktische zaken gerelateerd aan de kunsten. Als hij genoeg fondsen kan werven wil hij ook en residentie beginnen.

De kunstenaars hoeven geen schilders in de stijl van zijn vader te zijn. Integendeel, Pratt wil juist jonge experimentele kunstenaars ondersteunen die weinig ondersteuning krijgen vanuit de erg conservatieve samenleving. Zijn vader gaf een veelbelovende carrière bij een bank op om kunstenaar te zijn. Ondanks dat de hele samenleving hem voor gek verklaarde vond ook hij supporters en hij was gelukkig in zijn keuze en zijn familie kwam niets te kort. In die geest wil hij kunstenaars ondersteunen die buiten de geldende normen vallen van wat een kunstenaar vandaag de dag mag zijn in de Bahama’s om als volwaardig gewaardeerd te worden.

De afgelopen drie jaar heeft DC fondsen bij elkaar gezocht door te bemiddelen bij verkoop van zijn vaders werk en door donaties die hij krijgt tijdens allerlei activiteiten die hij organiseert.

Op het moment dat ik op de Bahama’s ben heeft hij een deel van het geld binnen en is DC hard bezig het atelier op te ruimen en te renoveren om het vanaf begin volgend jaar als projectruimte te gaan gebruiken. Hij nodigt me uit om een atelier/ projectruimte bezoek te doen. Zo krijg ik te zien dat je niet van het kaliber Robert Rauschenberg hoeft te zijn om een atelier om te turnen in iets wat na het overlijden van een kunstenaar kan blijven bijdragen aan het kunstenveld en kan terug geven aan de samenleving die de kunstenaar ondersteunde. Een itsy bitsy Captiva in de Bahama’s, ik word weer blij van zo’n initiatief en al die positieve energie, super tof!

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Atelier Chan Pratt

Chan Pratt was een schilder die vaak landschappen schilderde iets dat ook nu nog erg geliefd is in de Bahama’s. Geïnspireerd door de impressionisten uit de 19e eeuw schilderde Pratt met het paletmes, iets wat hij zag bij mentor Eddie Minnis. Het paletmes zorgt voor een andere lichtval op het doek en geeft een specifieke structuur. Naast het schilderen maakte hij prints en postcards van zijn werk die gretig aftrek vonden. Pratt exposeerde in de Bahama’s, Amerika en Canada.

Mijn onderzoek in het Caribisch gebied is mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds. Mijn trip in The Bahama’s is mede mogelijk gemaakt door Amanda Coulson & Ulrich (Uli) Voges (Nassau) en Blue Curry (Spanish Wells). Met dank aan iedereen die tijd vrij heeft gemaakt om mij te ontmoeten en/of door te verwijzen en met me te spreken over hun praktijk en ervaringen in het hedendaagse kunstveld!

About Sasha Dees 345 Articles
Verbinder. Wereldburger; Onafhankelijk curator en producent; Focus op Internationaal, Innovatief, Inclusief en Interdisciplinair. Schrijft o.a. voor Trendbeheer, Africanah en ARC Magazine. www.sashadees.com

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*