Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Wouter Venema zoekt in zijn werk naar hoe hij de gelaagdheid van herinneringen, tijd en plaats gelijktijdig kan maken. Hij maakt films, boeken en tekeningen. Door de vele weloverwogen schakeringen in ruimte en diepte nodigt zijn werk uit tot geconcentreerd kijken en ervaren. Een centraal thema in het werk is de façade, zoals de gevel van een gebouw of een houding waarmee je iets wilt verbergen. Die thematiek is in het werk herkenbaar als het gelaagde, het gelijktijdige, de wens ook tot afpellen van huid. Die huid, of membraan, ziet de kunstenaar als een bemiddelaar tussen twee werelden die ingang geeft om onderwerpen als ontheemding, nationalisme en identiteit op een associatieve en poëtische manier te behandelen. Deze onderwerpen komen voort uit de wens tot het samenbrengen van meerdere perspectieven in één beeld: het (letterlijk) innemen van meerdere standpunten.

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Op het eerste gezicht lijkt het werk van Wouter Venema zich door de jaren heen voortdurend opnieuw uit te vinden. Maar als je van dichterbij kijkt, en als je het werk een tijdje volgt, zie je dat hij de thematiek die al jaren de hoofdrol speelt, op steeds andere manieren vertaalt. Waar hij in vroeger werk, zoals de film Lighthouse uit 2012, het gegeven van gelijktijdigheid vrij helder uitwerkte, is het nu veel fragieler en minder eenduidig. Voor de nieuwe werken die nu bij Rianne Groen te zien zijn werkte hij voor het eerst met glas. Middels een tamelijk geniaal procedé heeft hij de glasplaten weten te smelten, zodanig dat er reliëfs ontstaan. Een letterlijke laag, maar wel één die zich pas goed prijsgeeft als je er schuin voor staat.

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Een hart bijvoorbeeld, of een veld vol bobbels dat refereert aan korstmos. Nieuw is de fascinatie voor virussen, zij dwingen zich door de membranen heen en infecteren de beelden met vlekken en soms onlogische kleuren.

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

In een mobile speelt de apostel Bartolomeüs de hoofdrol. Over hem gaat het verhaal dat hij stierf nadat hij levend was gevild. In de mobile van Venema is hij te zien met zijn huid als een oude jas over zijn schouder geslagen. Daarbij zien we messen van glas, en een afbeelding van een dierenhuid.

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Op uitnodiging van Wouter is er ook werk te zien van Lisa Reitmeier te zien. Haar slaapzak met camouflageprint past naadloos in de tentoonstelling.

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Ook de door haar ‘ontlede’ aardlagen die zij in beton goot zijn prachtig en volkomen logisch naast de -ondanks de kleuren- morbide standpunten van Venema.

Het afpellen van huid. Wouter Venema @ Rianne Groen

Het is een fraaie presentatie, licht en toch zwaar, met verschillende gezichten en bijbehorende gedachten. Je kunt de werken niet echt zien als autonoom, eerder zijn zij ieder op zichzelf onmisbaar onderdeel in een almaar verder woekerend, of zo je wilt infectueus oeuvre.
Hyaline Hide: Wouter Venema en Lisa Reitmeier, met een tekst van Miriam Rasch.

Te zien tot en met 22 december.
Rianne Groen
Schietbaanstraat 21
Rotterdam

Riannegroen.com/hyaline-hide.html

About Inge Pollet 40 Articles
Schrijver, dichter, ex-kunstenaar. Werkt als tentoonstellingsmaker en projectontwikkelaar. Plaatsmaker voor kunst en poëzie. Redacteur, nadenker. Wildspotter buiten en binnen het veld. Atelierbezoeker. Hardloper. Sterrenkijker.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*