Gesprek van de dag was weer ‘wie is die Jacques Placques en wanneer komt zijn boek uit?’ Maar dat komt ook doordat ik als trendbeheer in deze aanschietbaar was bij gebrek aan echte Jacques. Wellicht liep Jacques op des TENT’s opening vrijelijk rond. Niemand weet wie Jacques is, welk sujet er schuil gaat achter het gevierde pseudoniem JP.
Het andere gesprek van de dag betrof Boijmans, zeuven jaren dicht, dat worden er dus tien, dat kan en MAG toch niet? Ongemak en verbijstering. En vooral later op de avond, na meer bier, werd hoofdschudden schuimbekken.
En niet te vergeten – meermaals werd mij gevraagd WAT VIND JE ERVAN en dat betrof dan deze editie van de Henkesprijs, het gebodene, de tentoonstelling. Niks, moest ik dan antwoorden. NIKS!? je vindt er NIKS aan??!!
Uitstel van oordeel: ik vind er nog niks van, vooralsnog niet. Een breed en divers aanbod, niet onaangenaam om te treffen en om doorheen en langs te lopen. Het ‘wie er het beste is’- tja het is een prijs en met een prijs gaat iemand strijken, één wint en drie winnen er niet – daar ben ik wel benieuwd naar. Fijne taak voor de jury.
Eerst eens beter kijken, hier een vluchtige eerste impressie van het gebodene:
Priscilla Fernandes helemaal perfect, uitgelicht, stoeltjes erbij, filmpjes gebeamed. Zij houdt het op een slim midden tussen aan de ene kant installatie met schijnbaar performatieve component en aan de andere kant schilderwerk aan de muur geplakt en video’s to be seen. Je eigen podium creëren zoals dat bij Erik van Lieshout briljant onderdeel van het werk vormt om aan boring filmpjeskijkerij sec te kunnen ontsnappen.
Je kunt je afvragen in hoeverre strandstoelen met uitgelicht plakwerk aan de muur meer is dan decor. Staat of valt met de kwaliteit van de filmpjes – en die moet ik nog gaan zien.
Heerlijk clean en netjes is de bacterie-presentatie van Emma van der Leest. Opwindend keurig, het gelijkt wel design. Kan kloppen: “Van der Leest is oprichter en creative director van BlueCity Lab, een biotechnologiebedrijf en laboratorium dat experimenteert met droge en natte materialen, gevestigd in het voormalige Rotterdamse zwembad Tropicana. In 2015 studeerde ze Cum Laude af aan de studie Product Design op de Willem de Kooning Academie.”
Tegelijkertijd is het een wat braaf uitgedokterde labo-opstelling; research based bluf daar kun je warm van worden.
Kolven en retorten en reageerbuisjes optafelen met schaaltjes en textjes oogt heerlijk wetenschappelijk. Maar is het dat ook?
Er viel wat te smullen. Vertier voor de inwendige mens.
Roxette Capriles dan met knutselhoek en performancehok (berg me) komt als het minst te lauweren over. Soms kan ik weglopen met de schoonheid van onaf, dit gevoelt meer als een rommelmarkt zonder natuurlijke charme.
Juist drie dagen geleden is in Zwammerdam een illegale fokkerij voor hanengevechten opgerold, twee mannen aangehouden. Toeval?
Evelyn Taocheng Wang won ondermeer de Volkskrant Beeldende Kunstprijs en is van de vier het meest gevierd en met werk in de collecties van ondermeer Stedelijk, Centraal Museum, Bonnefanten en Voorlinden zeker ook gearriveerd te noemen. Best verrassend haar hier te treffen. Waar nergens geschreven staat dat Dolf Henkes jong, aanstormend en ontluikend wenst te lanceren.
Opnieuw uitgelicht werk op papier aan de muur, hangende video’s. Strandstoelen (tip!) ontbreken. Het wordt zo geen installatie, het blijven losse werken.
Met soms tekst die eerder pijnlijk overkomt dan poetisch.
En mijn favoriet is dan weer een werk dat eerder stuk overkomt dan net en af.
Eenmaal in de kroeg bij de buren ging het weer over Boijmans. “Dat depot, dat is toch ook al een molensteen?” “Boijmans zeuven jaar dicht, dat worden er twaalf, dan is Ex al vijf jaar met pensioen.”
De Dolf Henkesprijs is nog te zien tot 17-2 2019
tentrotterdam.nl/show/dolf-henkes-prijs-2019
(* In die halve minuut dat de heer Jongeleen mij snaaks mijn camera wist te ontfutselen om stiekem de barvrouw van De Schouw te fotograferen wist hij ook de instelling van de beeldverhouding te veranderen. Respect en bedankt!)
Sorry voor de overlast
“aanwezige kunstenaars die elkaar duidelijk kennen…”