Marijke 16

Tijdens de kerstvakantie was het lekker rustig op kantoor en vandaag was ze zelfs de enige op de marketingafdeling. Marijke nam het ervan. Twee zakjes kamillethee tegelijk en van de weeromstuit had ze ook een windje gedrukt op het bureau van Veronika.

Van de fondsenwerver van Heel Holland Danst had ze een financiële status ontvangen met de vraag of zij misschien de ontbrekende getallen wilde invullen. Marijke tuurde nu zo lang naar de excelsheets dat de lijnen een hallucinerend patroon begonnen te vormen. Ze had inmiddels ook de gegevens van de financiële administratie ontvangen, maar Marijke had een ander plan.

Terwijl ze naar hartelust aan het knippen en plakken was, hoorde ze de tussendeur dichtslaan. Snel klikte ze een ander venster open. De sale van Cora Kempermann. Shit. Snel klikte ze nog een venster open. De nieuwe subsidieregelingen van het Mondriaanfonds. Dat was beter.

Op dat moment kwam manager Bert binnengesjokt. Hij leek net zo verbaasd als zij: “Werk jij door tussen kerst en nieuwjaar?”. Marijke knikte. Bang dat Bert haar alsnog naar huis zou sturen en ze deze maand weer niet zou uitkomen. Maar Bert leek andere zaken aan z’n hoofd te hebben en startte z’n computer op.

Hij pakte een kop automaatkoffie en plaatste zich toen schrijlings op het bureau van Innemijn. Marijke schrok ervan. Bert zei: “Je weet natuurlijk dat Veronika en ik op dezelfde baan azen, of niet?”

Marijke keek eerst nietsvermoedend, maar besloot toen dat dat niet heel geloofwaardig was en net toen ze ja wilde knikken zei Bert al: “Maakt niet uit. Wij gaan allebei op voor de functie van Zakelijk Leider.” Hij sprak de functietitel met hoofdletters uit. “Maar we weten allebei dat die functie op mijn buik geschreven staat. Waar of niet?”

Marijke slaakte een piepje en knikte. “Mooi zo”, zei Bert. “Dus wilde ik je vragen of je mij ergens mee wil helpen. Ik moet voor de directie een presentatie maken waarin ik alle marketingkosten en resultaten op een rijtje zet van het afgelopen jaar. Verkoopstijging, positieve recensies, dat soort werk.”

“Ik wilde het vandaag zelf doen, maar ik zit liever thuis bij m’n gezin en jij hebt niet echt kinderen… toch?” Marijke was elke keer weer stomverbaasd hoe ver de lompheid van deze man reikte. Even voelde ze een golf van eenzaamheid opkomen, maar ze zag al snel mogelijkheden voor zichzelf. En daarom zegde ze met alle plezier toe om een mooie presentatie in elkaar te draaien.