Jacqueline de Jong @ Stedelijk Museum Amsterdam

Gedateerd is mooi voor in een museum, het geeft de vergankelijkheid van de waan van de dag plek en plaats. Met Jacqueline de Jong wordt een veeltal decennia werk getoond van iemand die een leven lang heeft geschilderd. Een museale solo met werk dat schurkt aan het alternatieve circuit, een handvol eigenzinnige sprankelingen daargelaten. Pinball Wizard bestaat vooral uit minder pregnant werk. Veel schilderijen jeuken en kriebelen om de verkeerde redenen. Je vraagt je eigenlijk af waarom voor deze museale solo is gekozen. Staaltje geschiedschrijving achteraf, een vrouwelijke meesterhand uit de schaduw getrokken? Dat werkt – althans bij mij – niet. Vormvast, stijlvast: het hoeft allemaal niet, als het spelplezier genoeg afzonderlijke liefst uitzonderlijke kwaliteiten oplevert en hier en daar een meesterwerk.

Er is voor gekozen de tentoonstelling te larderen met werk van anderen. Een uit de tuin van de ouders geplukt prachtbeeld van Henry Heerup. Kijk en vergelijk, het maakt context afhankelijk kijken iets gemakkelijker.

Sommige werken zijn verjaard. Gea Panter.

Jacqueline de Jong, midden Armando. Houdt prima stand, nietwaar?

Asger Jorn.

Jacqueline de Jong.

Jacqueline de Jong. Langzaam steekt een gevoel van onbehagen de kop op om niet meer te verdwijnen.

R.B. Kitaj

Adempauze, grafiek en posterwerk springt eruit.

Maar het leeuwendeel valt lastig zonder allengs verergerende buikpijn te aanschouwen.

Uitzonderingen daargelaten.

Amusant en begeesterend zijn de dagboekkoffertjes.

Grof en terloops worden het zelfstandige objecten zonder pretentie of bijvangst van betekenis.

Dagboekdroedels: “Niets speciaals, katten vechten. Huishouden doen. Koken na poetsen.”

Dit hangt ertegenover.

Zoiets. Wie een mop kent mag hem nu vertellen. Teveel is te pijnlijk.

Decennia trekken voorbij…

Waar nu en dan goed geschilderd is. Hallo jaren tachtig.

Meest recente werk aardappelgrafiek.

Naar huis, naar huis! Wegwezen hier. Gaz Victim Syria (War painting) 2013 werkt als een oorlogsverklaring aan deze goed gemutste bezoeker.

De volautomatische camera weigerde te focussen.

Zoals Rutger Pontzen stelt: “Jacqueline de Jong mag een frisse, anarchistische geest hebben, haar werk heeft die uitstraling niet […] chaotisch[e], onbeholpen schilderwerk, waarin steevast het hele palet aan schreeuwerige kleuren wordt afgewerkt.”

Nog te zien tot 18 augustus:
stedelijk.nl/nl/tentoonstellingen/pinball-wizard

De tentoonstelling past wel een beetje binnen de door Beatrix Ruf ingezette tendens van het ontbizonderen van de kunst: zie de verzameling spulletjes in de kelder niet als abberatie maar als de nieuwe normaal.

Als een soort who cares jegens rangen en standen. Die zogenaamde Grote Kunstwerken zijn op de keper beschouwd gewoon niets anders dan heavily overpriced objects anders gepresenteerd. Zo terug getoond als posters in een warenhuis of als druiprek in de Ikea vallen de schellen van je ogen. Wie houdt er nu wie voor de gek?

(Eerdaags hier in de kolommen/cliffhanger: Mark Rothko in Stedelijk Museum Schiedam. Zo kan het ook/niet – doorhalen wat niet van toepassing is.)

Op de komende tentoonstellingen Kunst als Pretentie en Piet Mondriaan Herdacht verheug ik me bijzonder:

About Jeroen Bosch 4742 Articles
Smaakmakend sinds jaar en dag: onafhankelijk kunstenaar, tentoonstellingmaker, trendbeheerder en oprichter art agent orange, artist run art agency. Eigen werk onder jeroenbosch.com Meer info zie trendbeheer.com/jeroen-bosch

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*