- Pinacoteca
Ik noemde in het vorige artikel al MAM, MAC en het Afro Braziliaans Museum in het Ibirapuera Park. Aan musea geen gebrek, beetje teveel voor een dag! Ik kies, na overleg met wat kunstenaars en curatoren, Pinacoteca, 2 gebouwen en een park met sculpturen. In de avond ben ik uitgenodigd voor de opening van het retrospectief van Tarsila do Amiral in Museu de Arte de São Paulo (MASP). Ik probeer nog Instituto Moreilla Sallas maar daar mag je een half uur voor de officiële sluitingstijd wel nog blijven kijken en naar buiten maar niet meer binnen, bizar en super irritant. Mijn perskaart en pleit dat ik maar een dag in SP ben en niet terug kan komen maakt totaal geen indruk op de deurwacht, ze is er helemaal klaar mee, met bezoekers, en met haar werk voor de dag full stop: “talk to the hand”.
In Pinocoteca zie ik onder andere de tentoonstellingen Sopro van Ernesto Neto (nog te zien tot 15 juli) en Suspensao van Artur Lescher (nog te zien tot 24 juni). Lescher maakt esthetische minimalistische sculpturen waar het gaat over vorm, balans, ruimte en spankracht. Hij experimenteert met verschillende materialen en zoekt voortdurend grenzen op. Neto onderzoekt ook grenzen maar waar de werken van Lescher formeel, “schoon” en bijna afstandelijk zijn, voelen de werken van Neto die ik daarna zie speels en (I love it) je mag ze aandoen, aanraken en erin klimmen. Het werk van Lescher vraagt een intellectuele benadering waar Neto je vraagt om je zintuigen te gebruiken. Het verschillende materiaal- en kleurgebruik van beide kunstenaars versterkt dit. Het is tof om ze naast elkaar te zien en van beide te kunnen genieten. De werken zijn totaal verschillend en tegelijkertijd ook niet, ik vind ze esthetisch beide aantrekkelijk en beide raken me persoonlijk in de herkenning van passie voor het verkennen en verleggen van grenzen!
Artur Lescher
Pinocateca heeft naast twee verschillende gebouwen, op loopafstand van elkaar ook een beeldentuin met zo’n 30 werken erin.
Amilcar de Castro, zonder titel, 2000.
De opening van Tarsila do Amiral in MASP is gekkenhuis maar we mogen langs de rij naar binnen (een perspas doet soms wonderen).
Schets, 1924.
Cidade (A Rua), 1927.
Abaporu, 1928.
O Touro, 1928.
Second Class, 1933.
Kunstenaars Miguel Keerveld (Suriname) en Daniel Lie (Indonesië/Brazilië).
Accommodatie:
In de Bella Vista wijk zijn er air-bnb mogelijkheden, er zijn goedkope hostels en een betaalbaar Ibis Hotel (check booking.com)
Transport:
SP heeft een goed metrosysteem waarmee je de files vermijd. Als de drukke tijden over zijn en ‘s avonds en ‘s nachts is Uber de betrouwbare en betaalbare manier.
LET OP:
Skimmen op de luchthaven in Brazilië is een ding, het gebeurde zowel mij als mijn host Nina en volgens de bank staan de luchthaven terminals in Brazilië er bekend om. Je kan je beter geld trekken bij een bank in de steden zelf. Als je die nog niet hebt kan je de Uber app downloaden zodat je geen lokaal geld nodig hebt om een taxi naar je verblijfplaats te betalen.
Dank voor: de gastvrijheid van Nina Jurna (Rio) & Marcello & Fernando Starobinas (SP)!
Leave a Reply