Einde carriere na landelijke bekendheid voor Juliaan Andeweg en het is weerzinwekkend wat allemaal naar buiten komt. Een brisant stuk in NRC, overgenomen door ondermeer Geenstijl. Seks, drugs en geweld.
“De Nederlandse beeldend kunstenaar Julian Andeweg wordt al jaren beschuldigd van gewelddadig en seksueel grensoverschrijdend gedrag. Bij NRC zijn zeker 20 vrouwen en mannen bekend die zeggen slachtoffer te zijn geworden van verkrachting, aanranding, mishandeling, diefstal, stalking en/of intimidatie – soms stelselmatig en jarenlang.”
Duik in de onwelriekende beerput, onderzoek naar jarenlang misbruik:
Update 1-11:
Juliaan Andeweg is meerdere malen langs gekomen op trendbeheer, zie de tag Juliaan Andeweg. Met de kennis van nu haalt MrMotly een lang interview met Julian Andeweg offline. Wij laten de archieven de archieven: verwijzingen naar zijn werk uit het verleden gaan we niet weghalen.
Update 1-11:
Reactie Martin van Zomeren:
“Ik wist dat Andeweg een onaangepaste en lastige kunstenaar is, maar dat hij kennelijk tot dit soort wandaden in staat zou kunnen zijn heb ik nooit vermoed.”
parool.nl/kunst-media/galerist-over-andeweg-misschien-had-ik-doortastender-moeten-doorvragen~b1b8f3d2/
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/11/01/geschokte-reacties-in-kunstwereld-na-publicatie-over-grenzeloos-gedrag-kunstenaar-a4018252
weerzienwekkend dekt de lading inderdaad een stuk beter
Hee is nu mijn comment gedelete en de tekst aangepast? “Weerzinwekkend” klinkt inderdaad iets anders dan “niet fraai”…maar het geeft wellicht aan hoe -ongemakkelijk- het is de juiste woorden te vinden voor deze -blijkbaar- “totaal verrassende” situatie?? Het valt me op bij veel reacties uit het culturele veld dat het net een donderslag bij heldere hemel lijkt, en het affakkelen van deze -opeens waardeloze- scumbag volstaat voor de hele afwas maar de realiteit wel eens net anders en veel structureler zou kunnen zijn
Het ironisch understatement wordt niet door iedereen begrepen, Jeroen. Maar goed, denk jij dat veel mensen het geweten hebben? Ik heb het niet over de mensen die nauw met Andeweg hebben samengewerkt, of hem langdurig en structureel hebben ondersteund (en dat zijn blijven doen, ook al zijn zij meermaals op de hoogte gesteld van wangedrag), maar in bredere zin. Lucette ter Borg zelf heeft notabene (meermaals, meen ik) lovend over Anderweg geschreven. Het feministisch angehauchte Mr Motley interviewde hem voor Kunst is Lang… Ga zo maar door. Heeft het niet veel meer te maken met een zwijgcultuur, waarbij de slachtoffer zwijgen uit angst en/of schaamte? Een vriendin noemde Andeweg onlangs nog ‘knettergek maar wel lief’, ze had het artkel in NRC toen nog niet gelezen. Ik denk dat de meesten Andeweg slechts kenden van zijn werk, en van zijn doorgesnoven gebral op openingen.
Ik wil hiermee niet zeggen dat de kunstwereld geen blaam treft. Ik denk dat dit drama mede zo lang heeft kunnen duren omdat de slachtoffer zich in een kunstwereldje dat zo van macht aan elkaar hangt niet veilig hebben gevoeld om eerder naar buiten te treden. Toen ik, jaren geleden, (als man) de kunstwereld inrolde werd me heel duidelijk gemaakt welke mensen een carrière kunnen maken of breken. Ik kan me het ongemakkelijke gevoel daarbij nog goed herinneren. In zo’n setting zouden machtsmisbruik en seksueel wangedrag inderdaad niet als verrassing mogen komen. De mythe van het onaangepaste genie doet de rest – zie de beschamende Picasso-vergelijking in de reactie van Stijn Huijts.
Ik hoop dat het naar buiten komen van dit drama aanleiding geeft tot een structurele verandering. We hebben nood aan een meer transparante en veilige kunstwereld. Maar dat kan alleen als er niet wordt toegegeven aan een jacht op alles dat en iedereen die mannelijk is (en van middelbare leeftijd), en waarbij begrippen als ‘toxic masculinity’ afleiden van het het feit Andeweg’s gedrag – gelukkig – uitzonderlijk is, en niet de regel. Dat hebben al die lieve, genereuze, en fijne mannelijke kunstenaars met wie ik de eer heb te werken en/of bevriend te zijn niet verdiend.
In het licht van dit laatste, vind ik ook het noemen van Jan vd Ploeg in het NRC-artikel misplaatst. Als kunstenaar-curator van een groepstentoonstelling van één week, die in twéé weken uit de grond werd gestampt en die Andeweg niet eens kènde (evenmin als Andeweg’s ex die hem van stalking beschuldigde), hoort hij niet in het beklaagdenbankje thuis met de mensen die Andeweg structureel ondersteund hebben. Dat riekt toch naar ‘guilty by association’ en daar ligt de kiem voor een heksenjacht waar de kunstwereld niet prettiger en veiliger van wordt, en waar ook de slachtoffers niets aan hebben.
Enfin, het laatste woord zal er nog niet over gezegd zijn, maar ik laat het hier even bij. Alle kanttekeningen laten onverlet dat mijn empathie vooral uitgaat naar de slachtoffers.
Kom op zeg. Iedereen hier heeft toch op zijn minst op een kunstacademie rondgelopen. Docenten (m) die een relatie aanknopen met een student (v) onder het mom van ‘con’sensualiteit werd niet echt in de verborgenheid gehouden. Daar begint de verrotting al. Na de katholieke kerk en de sportwereld is nu de kunst aan de beurt. Best laat eigenlijk. Wie is in godsnaam Martijn Verhoeven?
Gallerie Sissing,
Ik wil even reageren op jullie.
Toen ik in een hotel ging werken, 2 jaar geleden, moest ik een contract tekenen waarin stond dat ik geen relatie mocht beginnen met een collega. Later kwam ik erachter dat 2 collega’s toch een relatie hadde.. Ik wil hiermee aangeven dat relaties overal kunnen ontastaa, ook op scholen.
Dit is echter geen redn om iemand te gaan misbruiken/ mishandelen of tegen zijn of haar wil te gaan betasten!
Een sportleraar gaat vaker,tegen de wil van de leerling(e)in, cotact zoeken. Dat is iets anders dan wanneer een leraar/ lerrares iets met goedkeuring van een leerling(e) heeft.
Het is beter niet alles op een hoop te gooien, vind ik.
Daar heef u zeker een punt Simpsom, dat je in het algemeen niet moet algemenisere. Maar dat doet ik ook helemaal niet. Ik zeg alleen waar de verrotting begint. Feitelijk was dat in de jaren zestig al. Van de vorige eeuw. Al in de jaren zeventig bleek uit onderzoek dat de mannelijke blik op het vrouwelichaam door de prikkels uit de beeldcultuur volledig was geseksualiseerd, met alle gevolge van dien. Sean Connerey heef dat allemaal in gang gezet en David Bailey hep dat met succes nader uitgewerkt. Die zijn inmiddels dood of vergete maar dat gedachtegoet zit nog tusse de ore. David Bailey heeft nog het woord ‘swinger’ bedach. Dat is afgeleid van het oud-Germaansche ‘zwans’ dus dan weet je het wel. Toen ik nog les gaf aan de de Sint Joos hadde twee docente (m) van de exameklas een relatie met twee studentes (v). Volgens de leiding kon dat want het waren volwassen mense. Maar die docenten mogten dan weer niet in de beoordelingscommissie want iets mt ethiek. Snap jij het?
De zwaarste criminelen worden niet genoemd in de Nederlandse media bij hun volle achternaam. Sinds wanneer heeft het NRC de functie van rechtbank overgenomen om te oordelen over mensen. Begrijp me goed het verantwoord niet de daden van Andeweg en maakt niets goed voor zijn (mogelijke) slachtoffers. Triest dat zowat de gehele kunstwereld meeloopt in deze soap en aandacht schenkt aan sensatie met een behoorlijk negatieve lading.
Peoh ik vind verkrachting en grensoverschrijdend gedrag verschrikkelijk .
Toch is het eigenlijk niet aan een krant om te onderzoeken of iemand schuldig is. Ik begrijp het probleem van veel slachtoffers: blijkbaar doen justitie politie maar zelden wat met de aangiftes. Ik hoop dat justitie nu wel gaat vervolgen en dat de rechter gaat bepalen of Andeweg schuldig is en hem daarna een straf oplegt. Ik zag onder een viaduct in Amsterdam Oost de kreet : Juliaan Andeweg is een verkrachter. Dat gaat me echt te ver, en het is vooral nadat de hele kunstwereld en iedereen daarbuiten er al iets van vindt nogal een voorspelbare en overbodige actie. Het lijkt me ook volkomen terecht dat Trendbeheer de foto’s van het werk van Andeweg online laat staan. De discussie of kunstwerken van mensen die iets slechts hebben gedaan de moeite van het bekijken waard zijn, is een andere. Celine was een racist, maar sommige van zijn boeken zijn niet weg te denken uit de literatuurgeschiedenis, en dat is maar goed ook.
Reactie Stroom vandaag in de nieuwsbrief:
“Hebben we als Stroom ‘de interessante kunstenaar’ laten prevaleren boven verontrustende signalen? Zijn we tekortgeschoten? Het simpele antwoord is: Ja. Dat zijn we.”
https://mailchi.mp/stroom/met-de-neus-op-de-feiten-faced-with-the-facts?e=f8621eb279