Zürich

Wederom een bijdrage van Esmé Valk die tijdelijk in het Zwitserse verblijft.

In de voormalige Löwenbrauerei in Zürich bevinden zich nu een aantal galleries, de Kunsthalle en het Migros Museum. Migros is belangrijk in Zwitserland. Ze hebben supermarkten, banken en stimuleren culturele projecten. Ze hebben een eigen kunstcollectie en ook een museum.

De galeries in het gebouw vertegenwoordigen internationale kunstenaars en er gaat duidelijk veel geld in om. Op de eerste verdieping zit de galerie van Eva Presenhuber, daar is nu werk te zien van Eva Rothschild. Ik heb eerder een beeld van haar op internet gezien wat me aansprak. Nu laat ze geometrische beelden zien, veelal gemaakt van zwarte hooglanzende materialen en soms gecombineerd met gevlochten leer. Een aantal sculpturen zijn in de hoeken geplaatst of opgehangen. Ze doen me denken aan de vormgeving van de jaren 80 door de materialen en de abstracte driehoekige vormen.

Eva Rothschild

Ik loop door naar galerie Bob van Orsouw, waar schilderijen en digitale presentaties van Julian Opie te zien zijn. Hij is vooral bekend van zijn portretten waarin hij mensen weergeeft in effen kleurvlakken, een minimaal aantal lijnen en zwarte kraaloogjes. Dit keer laat hij werken zien over de striptease danseres Shahnoza.

Julian Opie

Ik moet zeggen dat ik in eerste instantie niet echt gescharmeerd was van deze expositie, met name de schilderijen van een tot pictogram gereduceerde paaldansvrouw spreken me niet erg aan. Dan zie ik een schilderij dat een LCD scherm blijkt te zijn met daarop het portret van de danseres. Ze maakt minimale bewegingen, haar oorbellen wiegen zachtjes heen en weer en haar ketting fonkelt. Hoe langer ik in de ruimte sta hoe meer ik besef dat de elementaire manier waarop Opie de danseres heeft geportreteerd een afstand creeert, vergelijkbaar met de afstandelijke erotiek in striptease clubs. Dit aspect kan ik dan wel weer waarderen.

In het Migros Museum mocht ik mijn camera niet meenemen, dus de foto’s komen van de pers CD die ik meekreeg. De Poolse kunstenaar Robert Kusmirowski laat er een installatie zien. Ik ben nog niet bekend met zijn werk en weet niet wat ik moet verwachten. Ik zie een ruimte waarin oude tekentafels en presentatie bakken verspreid staan opgesteld. In de bakken liggen vergeelde papieren en folders met waterschade. Op sommige tekentafels zijn schematische tekeningen te zien van typemachines en andere uitvindingen uit het verleden.

Ik ben teleurgesteld: heeft hij nu gewoon een oude fabriek naar het museum overgeheveld? Achterin de zaal zijn twee deuropeningen, boven de ene staat DAMEN en boven de andere HERREN. Ik besluit daar maar heen te lopen om me op te frissen voor ik verder ga naar de Kunsthalle. De WC is een beetje vreeemd, alles is wit, er zijn douches en zo’n Franse toilet zonder pot, maar niks heeft een normale water aansluiting.

Robert Kusmirowski

Ik zie bankjes en kledinghaken, ik verwacht bijna dat ik een overal aan moet en me in moet klokken. Als ik verder loop kom ik in een donkere open ruimte terecht waar in het midden een oude fabriekslamp boven een vloerputje hangt. In de verte loopt een man een trap op en verdwijnt door een deur. Het begint een beetje eng te worden, mijn voetstappen galmen door de ruimte. Ik zie het difuse licht van een volgende ruimte. Het grootste gedeelte is met prikkeldraad afgezet, het is een leeg zwembad waarin oude machines en gasflessen staan. Ik kan niet helemaal duiden waar alle machines voor zijn. Nu ben ik totaal onder de indruk van dit werk, één van de beste museumervaringen die ik heb gehad!

Robert Kusmirowski

Op deze site kan je een film zien van de expositie. De ervaring is wel wat minder indrukwekkend door de camerabewegingen en de aanwezigheid van mensen.

Ik ga door naar de Kunsthalle. Daar is nu een expositie te zien van General Idea. Een Canadees trio bestaande uit AA Bronson, Felix Partz†, Jorge Zontal. In 1969 begon de samenwerking. Ze hebben allerlei dingen gedaan: tijdschriften gemaakt, performances gegeven, videowerk, installaties, schilderijen, foto’s en nog meer. Op een kritische en humoristische manier geven zij hun beeld weer van populaire cultuur.

General Idea

Alleen de opzet van de expositie is wat minder geslaagd. Een zelfde afbeelding is op stof geprint, als poster, ingelijst als foto en als cover op een tijdschrift te zien. De constante herhaling van dezelfde beelden maakt het een zwakke presentatie en dat is jammer want er zitten wel goede werken tussen. En daar zag ik opeens een poster met een beeld wat me deed denken aan de discussie rondom Marc Bijls PORN beeld. En hier is die dan: de AIDS versie.

general Idea

Wanneer ik wat rondscharrel in de boekenwinkel krijg ik een SMS van Nienke Terpsma en Rob Hamelijnck, ze zijn ook in het pand. Een paar dagen eerder ontmoete ik hen bij een etentje. Ze doen op het moment een Artist in Residence project in Basel. We gaan naar een gezellig cafeetje voor een koffie, aldaar besluiten we naar K3 te gaan. Helaas is het gesloten, maar we ontmoeten wel Sören Berner, een vriend uit Amsterdam. Afgelopen voorjaar heeft hij het Horse Move Project opgezet.

In de kunstacademie van Zürich wordt een kunstenaarsgesprek gehouden door Ines Schaber en Phil Collins.
Ines bijt het spits af, ze verteld over haar interesse in herinneringen en geschiedenis. Ze verteld over een project waarbij ze uitging van een historische foto. Ze zoekt de geschiedenis uit van een foto die op 1 november 1919 in Berlijn gemaakt is toen revolutionairen een drukkerij hadden overgenomen en een barricade op straat hadden opgesteld. De foto is door Willy Römer genomen. Na zijn overlijden moest zijn vrouw, die arm was achtergebleven, zijn foto’s verkopen. Uiteindelijk zijn ze terecht gekomen in het fotoarchief van Corbis, waar Bill Gates de eigenaar van is. De foto staat op de site van Corbis, echter met foutieve historische context eronder vermeld. Het jaartal waarop de foto is genomen komt niet overeen, maar bovendien staat er dat troepen die de keizer verdedigen zich op maken om te vechten. Terwijl het revolutionairen betreft die de keizer juist uit de macht willen ontzetten. Het werk dat Ines Schaber presenteert is de ingelijste foto, inclusief een brief gericht aan Bill Gates waarin ze hem waarschuwt voor de achtervolging van de geest uit het verleden.

Na een pauze laat Phil Collins verschillende werken zien terwijl hij daar over vertelt. Hij is erg onderhoudend met een snel reactievermogen. Als hij begint valt zijn microfoon steeds van zijn shirt. Iemand uit het publiek zegt dat hij het aan zijn kraag kan vastmaken, hij reageert met “Stop bossing me around.” wat hij daarvoor al had gezegd tegen iemand van de organisatie die hem zei iets opzij te gaan staan. Deze aversie tegen het opvolgen van bevelen lijkt ook terug te komen in zijn werk. Paradoxaal genoeg zegt hij dat hij het haat als mensen foto’s van hem maken terwijl de camera richten op anderen juist datgene is wat hij doet.
Hij laat een film zien van een jongen uit Kosovo die in zijn buik geschoten is en waar nu een groot litteken zit. Collins volgt een cameraploeg die zonder gène, koste wat het kost, het perfecte shot willen krijgen zonder rekening te houden met de traumatische gevoelens van de tiener.
In een oudere film heeft hij een lachcompetitie gefilmd. Een groep mensen van allerlei pluimage proberen zo lang mogelijk te lachen terwijl ze op een podium zitten en aangemoedigd worden door hun fans. Een jury let op of de pauzes tussen de lachsalvo’s niet te lang duren. Er vallen steeds meer kanditaten af, wanneer ze het podium verlaten valt op hoe hun gezicht binnen seconden van grimas naar een teleurgestelde blik verandert. Het is akelig pijnlijk om naar de neplachende mensen te kijken, die zich uitsloven voor een £2000,- geldprijs.

About Niels Post 3646 Articles
Niels Post is beeldend kunstenaar en actief als mede-oprichter van Trendbeheer.com. Hij is opgeleid aan de AKI in Enschede en het San Francisco Art Institute. Zijn werk is wereldwijd te zien geweest op videofestivals, tentoonstellingen en als zelfinitiatief in de openbare ruimte. Spam, computer gegenereerde tekst die niemand wil maar die overal opduikt, vormt de laatste jaren het basismateriaal van zijn beroepspraktijk. Post gebruikt het voor interventies op leegstaande winkelramen, wandsculpturen en ruimtevullende installaties.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*