Zo rond de FIAC waagde uw correspondent Jeroen Rotterdam zich in goed gezelschap van Jeroen Eindhoven even op en neer naar parijs, met de kunst als louter bijzaak, alwaar vanzelfsprekend toch nog altijd het een en ander werd meegepikt rond het bruisend kunstgebeuren aldaar:
Dennis Oppenheim, waar precies ben in vergeten, naar het aanziet ergens in Amerika.
Verder wilden we u niet onthouden, het als passanten ontdekte werk van Klaus Pinter, met een uniek ding in galerie naast rolluik, bekalligrafeerd in zwart en groen door Gues (sdk, wufc) en compaan Su.
Daarna werd het al gauw tijd voor het kleurig werk van aanstormend talent Mederic Bottin in Grande Masse des Beaux Arts, de illustere kunstruimte in Rue Callot van gros-verzamelaar Pierre Thionville.
Gevolgd door een theatrale collisie met de modewereld van de modestad, vanzelfsprekend is het immers wel Parijs natuurlijk.
FIAC artiesteningang, Louvre oost.
En FIAC artiesten-pas.
Alwaar in de omgeving gelijk een nieuwe Kimberly Clark werd gespot.
Eindhoven waagt zich later nog even aan een poging tot het redden van een ‘‘Eroded City-cycle’.
Niemand heeft het er meer over na de verkiezing Napoleon de Vierde, maar ondertussen duren de rellen gewoon voort als was het nog steeds 1968 of Amsterdam West.
Even bijkomen in cafe van de schone kunsten en weer verder naar een volgende vernisage. ditmaal bij gallery Onega (familie van?)
Spuitbusser van de oude school Crash trapte de tentoonstelling af met een buitenwerk getiteld “crash”, vinyl op glas, 2007.
Binnen, onderandere de doekjes van labirinto Atlas en de immer plezante drinkschilder Poch uit Rennes (hoogstwaarschijnlijk twee maal acryl op doek).
De tentoonstelling werd glansrijk afgesloten met de haast verplichte zwart met zilverkleurige druipers van niemand minder dan USA/FR oudescholer Jon One.
En Laserfiti door een rijke gek in de straat daarnaast. Zo’n beurs trekt toch rare vogels naar een stad.
Verder los gezien,maar toch zeker de moeite waard dit ook nog met u te delen: streetart van het hoogste soort, de amerikaanse obey boven een franse hitchcock.
De nieuwe retro-lijn van tegelkoning space invader.
En de geweldadige betasting van de scooter van mr.A (ook bekend van parisparis.)
En zo ziet u maar weer, de tijden in Parijs lijken stil te staan.
Het kijkt ook wel verdomd lastig met die groene flesjes, ik adviseer Corona of een helder spaatje blauw.
Nog steeds last van mijn linkerbeen; zo een limo doet pijn als ware het een fikse hernia.
salut et a bientot!
..had je maar eerder in moeten stappen
Een zeer amusant beeldverhaal. Weliswaar aanstekelijk ironisch. Maar toch. Het moet gezegd.
Amusant.
ironie “l’arme du faible”
cest la vie de la Boheme…
zijn janssen en janssen ook nog even BINNEN op de fiac geweest??
nee. geen tijd voor joh
binnen in de fiac…alléz, da’s zooo passé!