Minder dialoog en slacht dan verwacht maar nog steeds een bijzonder vermakelijke zondagmiddagfilm. Inglourious Basterds, de nieuwste van Quentin Tarantino over een elite eenheid scalpenjagende joden begint fenomenaal en ook daarna valt er nog genoeg te genieten maar is geen klassieker in het rijtje Kill Bill en Pulp Fiction.
De eerder genoemde Berenjood.
The Wind That Shakes the Barley, Ken Loach, 2006 Ken Loach behandelt de onafhankelijksstrijd van Ierland in 1920. Onderwijl het afknallen van de Britten krijgt het jongere broertje het meisje met het rode haar, en [Meer…]
Il Caimano, Nanni Moretti, 2006 Regisseur zit in een artistieke, financiele, en huwelijkscrisis, en torst dat de hele film mee. Z’n niet te behappen drol betreft het script ‘Il Caimano’, wat inderdaad over Berlusconi gaat, [Meer…]
Het Amsterdamse Filmmuseum heeft de oude Germaanse kabel aangehaald middels de restauratie van ‘M – eine Stadt sucht einen Mörder’. De Schiedammer parkmoord anno 1931 wordt keurig buiten beeld gehouden, het bijbehorende gesundes Volksempfinden wordt [Meer…]
© trendbeheer.com
“geen klassieker”, maar zelfs 1945 keer beter!
goh, da’s dan een mening, ik heb me kostelijk geamuseerd met deze film….
erger nog, geweldige film!
kill bill, klassieker?
hoewel de eindscene inderdaad van david carradine natuurlijk niet te toppen viel door tarantino. hooguit wellicht in een dirty basterd part II (waarin hij de erotic cinema gebruikt als basis voor z’n nieuwe flim)