About [Redactie] 9033 Articles
Berichten in Trendbeheer kort en ingezonden verslagen van gelegenheidscorrespondenten.

29 Comments

  1. “…dat een pleonasme maar op één manier kan worden verbeterd (namelijk door de overtollige bepaling te schrappen) en een tautologie op twee verschillende manieren (namelijk door ofwel het ene woord, ofwel het andere woord te schrappen).”

    Lijkt me dan toch meer een tautologie.

  2. Het is een enkel woord en geen bijvoeglijk plus zelfstandig of twee zelfstandige naamwoorden. Geen pleonasme noch tautologie dus.

  3. Dat is alleen omdat het als een (1) woord is geschreven. Dat neemt niet weg dat je het niet kan ontleden als onzinnige kunst (pleonasme) of onzin kunst (tautologie), waarbij onzin ook als zelfstandig naamwoord functioneert. Het samenvoegen van woorden tot nieuwe woorden in de nederlansche taal heeft geen invloed op het wel of niet kunnen toekennen van stijlfouten.

    Onzinkunst is in ieder geval redundant.

  4. Hmm… Maar niet alle onzin is kunst, toch? Anders zou je iedereen uit de politiek ook wel achter glas in een museum kunnen stooohhhhpppplaatmaaruheeftgelijktautoligie het is.

  5. hij zegt daar wel ook iets heel zinnigs: “schep een fiscaal klimaat dat het mecenaat verder ondersteunt en bevordert.”

    sponsor geld van particulieren gaat nu met name naar de belastingdienst en niet naar de kunstenaar.

  6. Het fiscale klimaat voor kunstsponsoring en mecenaat is in Nederland best in orde, zelfs al iets gunstiger dan in de VS dat altijd als voorbeeld wordt gegeven.
    Wij kennen (nog) geen geef-cultuur als het om kunst gaat. In Nederland is het ondersteunen van sectoren die niet louter op commerciële basis kunnen functioneren en in bepaalde gevallen een zogenaamd ‘merit good’ vertegenwoordigen (waaronder ook de kunsten) in de loop van de 20e eeuw geïnstitutionaliseerd, vanuit het op zich te waarderen idee van de ‘zorgzame samenleving’. Tegelijkertijd is daarmee echter de burgers de verantwoordelijkheid voor het kunstklimaat ontnomen. ‘We’ hadden het allemaal ‘goed geregeld’, was het idee.
    De pijn werd niet gevoeld en daardoor groeide desinteresse, onverschilligheid, afstandelijkheid. En omgekeerd was er nauwelijks een impuls die de kunst ‘verplichtte’ om haar maatschappelijk belang te manifesteren.

    Laten we ons vooral niet (opnieuw) blind staren op geïnstitutionaliseerde middelen, zoals een nog gunstiger fiscale structuur. Het gaat om een mentaliteitsverandering. En daarvoor zijn een aantal zaken nodig: rolmodellen, wederzijdse betrokkenheid, onderwijs, tijd, en nog zo het een en ander.

    Het zelfgenoegzame geweeklaag dat ook in de kunstwereld te horen is (ook in deze ‘kolommen’) helpt daarbij zeker niet.

  7. “Het fiscale klimaat voor kunstsponsoring en mecenaat is in Nederland best in orde”

    is dat zo?

    ik heb daar toevallig momenteel mee te maken, maar tot op heden lijkt het er op dat de helft ongeveer naar de belastingdienst gaat.

  8. Indien de fiscale regelingen inderdaad vergelijkbaar zijn met het immer bewierookte fiscale stelsel in de VS, wat schort er dan in Nederland?
    Hebben de subsidieregelingen de animo weggenomen voor het mecenaat-idee?

  9. Kan inderdaad geen kwaad om de kunstensector als bedrijfstak te zien en kunstenaars meer als ondernemers en minder als welzijnswerkers. Beetje zelfredzaamheid past daar ook wel bij.

  10. wb die fiscale regelingen: ik hoorde het uit betrouwbare bron, maar je weet het nooit helemaal zeker. Ik zal het eens nazoeken!!
    Overigens ging het mij vooral om het vervolg: de mentaliteit. Toch frappant dat iedereen dan weer inhaakt of de fiscus ;-)

  11. De fiscale regeling is waarschijnlijk een gift aan een Algemeen Nut Beogende Instelling, b.v. Prins Bernhardfonds. Die wordt niet belast en is wel aftrekbaar van de inkomstenbelasting. Grofweg wordt de gift dus verdubbeld (i.p.v. gehalveerd) door de overheid. Kortom, regel je eigen ANBI, de naam TINKEBELL is nog vrij:
    http://www.anbi.nl/anbi-goede-doelen/aanmelden/

  12. Die mentaliteit, was dat niet ooit een element in de IESI-score? Wat was dat ook alweer? Intelligentie, Engagement, Strategie en wat was die laatste I?
    Het is niet de F van Fiscaal of de A van Accountant..

  13. Jaar of 4/5 terug was er een, ik meen Frans, onderzoek dat stelde dat er in Amerika meer overheidssteun naar cultuur ging dan in de hele EU bij elkaar en dat dit met name via fiscale giften ging. Iemand enig idee van wie dat was en waar terug te vinden?

  14. Dat zou heel goed kunnen. Kunstaankopen zijn in de VS voor een deel aftrekbaar van het belastbaar inkomen. Meer dan hier in Nederland en in de rest van Europa.
    Het is arbitrair of je dit overheidssteun moet noemen: het is minder belasting heffen wanneer er kunstaankopen gedaan zijn. Het is een fiscale maatregel. Hier wordt minder belasting geheven om er tegemoetkoming in de sociale zekerheid, zorg- en huurkosten mee te financieren, veel meer dan in de VS. Een dollar/euro kun je maar 1 keer uitgeven en waaraan is een politieke keuze.

    Het heeft in de VS geleid tot een grotere koopbereidheid. De vraag blijft dan of deze ontwikkeling waarbij kunst voor een groot deel als waardevaste belegging of zelfs als speculatie-object is gaan fungeren een goede is. Als de waarde als cultuurgoed overstemd wordt door de waarde als commodity, sla je als kunstenaar wellicht de plank mis. Tenminste, dat hangt af van wat een kunstenaar meent hoe zijn kunstwerk als waardeobject met culturele intentie dient te fungeren in het gehele plaatje.
    De waarde van kunstwerken op de commerciele markt is losgezongen van de inhoudelijke, culturele waarde. Dat is op zijn minst tekenend voor het paradoxale functioneren van het kunstproduct. Roepen om een beweging richting het Amerikaanse systeem dient dus in een bredere context bekeken te worden dan uitsluitend op de vergroting van de koopbereidheid door het publiek.

  15. Toch denk ik dat in Nederland in vergelijking met de omringende landen: Belgie en Duitsland, die naar ik aanneem ook niet zulke ruimhartige belastingvoordelen bieden voor kunstaankoop, een minder goed klimaat heeft wat betreft het kopen van kunst.(ik weet dit niet zeker maar het is een beeld dat bestaat)
    Duitsland, Zwitserland, Belgie hebben de naam een betere verzamelaarstraditie te hebben. Waaraan ligt dit verschil?

  16. Misschien komt het door de calvinistische aard van dit landje. De doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg mentaliteit. Daar past het verzamelen van iets als kunst (je bent toch niet gek, HEB JE 2000 euro voor zon doekie betaald pfffwwewe) een stuk minder goed dan in bijv. de VS waar veel meer een sfeer hangt van hoe gekker/groter/duurder hoe beter.
    Dit cultuur verschil lijkt mij wel de reden voor het matigere verzamelaars/kopers circuit in Nederland.

  17. @K
    Dat lijkt me niet afdoende. De Calvinistische aard herbergt namelijk ook een gedegen neus voor goed investeren. Elke zuurverdiende cent dient welbesteed wat op te brengen. Kopen van en investeren in kunst is nu juist de laatste decennia een uitstekende investering gebleken met goede waardevastheid en rendement. Beter dan sparen in ieder geval.
    Ik wou dat ik een vroege Polke of Schnabel had gekocht. Alhoewel Schnabel?

  18. @ JS: “Kunstaankopen zijn in de VS voor een deel aftrekbaar van het belastbaar inkomen (..) Het heeft in de VS geleid tot een grotere koopbereidheid. De vraag blijft dan of deze ontwikkeling waarbij kunst voor een groot deel als waardevaste belegging of zelfs als speculatie-object is gaan fungeren een goede is. Als de waarde als cultuurgoed overstemd wordt door de waarde als commodity, sla je als kunstenaar wellicht de plank mis”.

    Ik vind dat laatste toch echt 1. mosterd na de maaltijd en 2. een onderschatting van de smaak, het commitment en de inhoudelijke betrokkenheid van kunstliefhebbers. Dat die alleen inhoudsloze plaatjes voor aan de muur kopen is een cliché. Het zou absoluut goed zijn als kunstaankoop in NL belastingaftrek zou opleveren. Al te gretige speculatie, cq snel belastingvoordeel + winst willen behalen, kan je ook beteugelen door alle verkoop in een database op te nemen en handel boven de kostprijs pas na 10 jaar toe te staan. Zoiets als een woning kopen via de MVE regeling. De galeriewereld zal daar misschien minder blij mee zijn;-) Daar staat tegenover dat de markt een flinke boost zal krijgen. Echter, niets wijst erop dat dit kabinet de moeite zal nemen met een dergelijke stimuleringsmaatregel te komen om de overgang van een subsidiesysteem naar een marktsysteem te borgen. Het ontwikkelen van nieuwe instrumenten duurt ook jaren.

  19. @Nous,
    Er stond dan ook ‘wellicht’. Ik meen dat de verdere gang van het kunstwerk binnen de markt/samenleving onderdeel is of kan zijn van de strategische intentie van de kunstenaar. En dat in die overwegingen het geheel van het kunstwerk gerealiseerd kan worden. De markt kan artistiek speelveld zijn zoals Hirst uitmuntend met zijn solistische gang naar het veilinghuis laat zien, de galerie omzeilend. En zoals Marlene Dumas recentelijk nog probeerde te intervenieren in het verloop van de speculatieve waarde die haar werk had verkregen.

    Het gaat me niet om de kunstkopers als breinloze, calculerende ijdeltuiten neer te zetten. Verre van. Neemt niet weg dat het geheel van het proces: de relatie kunstwerk, kunstproductie, publiek en verhandeling mede de inhoud van het kunstobject bepaalt. Er bestaat in die zin geen vrijblijvend kunstobject. En het staat kunstenaars vrij om in deze context positie te willen innemen. Ik vraag me af of hetin die zin ooit ‘mosterd’ na de maaltijd kan worden.

    Je laatste adviezen make sense maar lijken inderdaad ver van haalbaar in een klimaat waarin zelfs de beperking van hypotheekrente totaal onbespreekbaar is uit angst om de markt te veronzekeren. Elk voorstel tot regulering en controle van de markteconomie waar een beperking van de marktwerking van uit gaat, lijkt als vloeken in de kerk.

  20. Uitstekend @ JS! maar wat bedoelde je dan toch met die kunstenaar die in een marktsysteem de plank kan misslaan?

  21. “waarde als cultuurgoed”? Leuk om jezelf als kunstenaar op de borst te kloppen als hoeder van de Cultuur en goede smaak. Alsof de grenzen daarvan eindigen bij de deur van het atelier of expositieruimte.

    Nog een mooi woord: navelstaren.

  22. Ik pretendeer niet er de hoeder van te zijn djs. Het is een gegeven dat kunstuitingen een waarde als cultuurgoed hebben. Dat zal je toch niet willen ontkennen? En ik schrijf juist dat die grenzen niet eindigen bij de deur van het atelier. Sommige kunstenaars nemen die gang daaraan voorbij mee, de meesten niet.

    Navelstaren is een mooi woord inderdaad.
    Geborneerdheid ook.

  23. Is dat het mooie woord van de dag? Ik zal kijken of ik het vandaag in een willekeurig gesprek kan gebruiken.

    Ik sluit mij aan bij de woorden van Arno van Roosmalen. (Let ook op het ontbreken van het woord geld.)

    “Laten we ons vooral niet (opnieuw) blind staren op geïnstitutionaliseerde middelen, zoals een nog gunstiger fiscale structuur. Het gaat om een mentaliteitsverandering. En daarvoor zijn een aantal zaken nodig: rolmodellen, wederzijdse betrokkenheid, onderwijs, tijd, en nog zo het een en ander.”

    verder is het op zich een interessante zoektocht naar de verschillen in kunstklimaten in de ons omringende landen. Daarnaast is het ook goed om te proberen te onderzoeken hoe het in ons landje zo te organiseren dat de aankoopbereidheid van particulieren voor kunst vergroot kan worden. Helaas kan ik daar geen feitelijk onderbouwde, niet speculatieve bijdrage aan leveren. (Waarom überhaupt reageren dan???)

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*