Vlak voor Dortmund bleef er ineens een Opel naast me hangen. Een montere Duitser drukte een kittig rood stopbord tegen het raam. Ik vertelde mijn vriendin aan de telefoon dat ik van de weg werd gehaald en hing op. Vriendin begon geschrokken terug te bellen maar inmiddels hing Herr Douanier al aan het raam. Ik vertelde in mijn beste Duits dat ik met een Päkchen Klebeband op weg was omdat ik een Exhibition in Oranienbaum had. Een collega vertaalde mijn Duits, trok een Indiana Jones-mes en samen gingen ze op onderzoek uit.
Orangemann.nl/2013_aquot_king_sizeaquot/item/king_size/
(Een bericht van Jochem Rotteveel)
Mijn drie werken in de kofferbak werden met argwaan bekeken en zelfs aan mijn busje desinfecterende handgel werd geroken. Nadat Herr Douanier had voorgerekend dat ik voor het Hollandse tarief maar liefst twee keer kon bellen in Duitsland (over de grens kost bellen achter het stuur slechts 65 euro) en dat de douane geen boetes uitschrijft ging ik opgelucht weer verder.
Met gillend maagzuur van de Currywurst reed ik het laatste uur door het lichtelijk unheimische gedeelte van voormalig Oost-Duitsland. In sommige dorpen lijken de luiken nooit open te gaan en de herinnering aan Natascha Kampusch dringt zich ongevraagd op. Hele delen zijn geteisterd door een overstromende Elbe en zo kwam uw correspondent in den vreemde spontaan op een pont terecht (wat tot grote hilariteit in het Ampelhaus leidde want deze exotische route kende bijna niemand).
Eenmaal Dessau voorbij gloren de groene horizonten de reiziger tegemoet en voelt de Heimat als een warme deken waar af en toe de motten uit geslagen moeten worden. In het pittoreske plaatsje Oranienbaum prijkt pontificaal het oranje kunstfort Ampelhaus dat vernoemd is naar het enige stoplicht in de wijde omtrek. Men had overigens ook het betreffende stoplicht naar het enige huis in de omgeving kunnen vernoemen. De verstelwerkzaamheden die de heren en dame des huizes aan het Ampelhaus hebben uitgevoerd zijn werkelijk imponerend.
Initiatiefnemer Niek Wagemans zou van een grafkist nog een bezienswaardigheid kunnen maken, maar hield het voor het Ampelhaus bij een prachtige bar in de tuin:
De tweede pionier in Saksen-Anhalt is Gemma van Bekkum. Met haar eindeloze charme leidt zij bezoekers en de Duitse Rundfunk door het pand, maar even kordaat licht zij de huisregels toe:
Met Niek en Gemma vormt Rolf Bruggink (die doorgaans luistert naar de artiestennaam Rolf.fr) het Ampelteam. Rolf is zo accuraat rücksichtslos met ketting- en decoupeerzaag dat de gaten die hij in het plafond maakte van absolute meerwaarde voor het huis zijn geworden. Dat ervoer ook Oscar Prinsen die door het opengewerkte plafond de eerste verdieping overzag en er een speciale performance hield.
Prinsen voerde een ‘verrassend gesprek’ (titel van de performance) met een gesprekspartner die zich aan de andere kant in eenzelfde gat in het plafond bevond:
Je hoofd door het plafond steken? Dat wil iedereen wel:
Voor de tweede expositie die het drietal in Duitsland organiseert is gekozen voor het thema ‘Fit for a king’, wat terugslaat op formaat en kwaliteit van het getoonde werk, dan wel de inhoudelijke verwijzing naar vorstenhuizen. Maar vrees niet, ook voor republikeinen is deze expositie de moeite waard. Voorafgaand aan de opening resideerde Willem Besselink in het Ampelhaus om een site specific installatie aan te brengen die zich organisch en eigenwijs door het pand penetreert (het werk, niet de kunstenaar)…
…en zo de dialoog aangaat met de spamteksten van Niels Post, de schimmelkleden van Lizan Freijsen en de vilten planten en bloemen die Ivo van den Baar voor Wandschappen op de eerste verdieping neerzette:
U las het al: een bonte stoet uit design- en kunstland liep in Oranienbaum de drempel plat. Zo legde Pim Palsgraaf er zijn hanenkam op een kussen en bleef ook Lena Paschen overnachten. Uw correspondent rolde zijn matje uit en deed geen oog dicht onder het werk van Tomas Schats (vanwege de muggen, niet het werk):
En als u Aldo van den Broek had willen aanraken, dan kon dat ook, want de Hollander in Berlijn was voor de gelegenheid zijn werk achterna gereisd en legde ter plaatse de laatste hand:
Of wat te denken van Kuin Heuf in the flesh? Zij bevestigde haar koninklijk portret met de grootste zorg aan die recalcitrant gruizende koleremuur:
Uw reporter maakte ook werk ter plaatse maar zakte, waarschijnlijk vanwege iets teveel flesh, spontaan door een houten trap. Geïnspireerd op de overstromingen en landverschuivingen in de regio ontstond ‘Landslide’
De keramische objecten van Onno Poiesz druipen bijna naar beneden maar lijken aan de muur verankerd door het gat erin:
Rolf Bruggink kocht het oude meubilair van prinses Juliana op en verzaagde de meubels tot een nieuw, strak ontwerp. In combinatie met de melancholie van Wandschappen en het rauwe interieur van Aldo van den Broek levert dit een mooi geheel op:
De overwoekerde werelden van Pim Palsgraaf gingen moeiteloos de strijd aan met de oranje wanden en plafonds:
Kunstreiziger André Smits viel op de avond van aankomst met zijn neus in de boter toen bleek dat alle aanwezigen van het Ampelhaus waren uitgenodigd door een paar überfreundliche kennissen twee straten verderop. Het bleek zijn verjaardag en ook die van Gemma en de gastheer- en dame trokken van de weeromstuit een onophoudelijke voorraad Sekt open. Ook de worst was niet van de lucht en nog nagistend van zoveel gastvrijheid voorzag André de volgende dag het Ampelhaus van zijn handelsmerk:
Voor het huis staat de High tea table van Daan den Houter, alwaar de plaatselijke jeugd graag rondhangt om een joint en een Flasche Sprudel achterover te slaan. Op de avond van de opening tikte Rolf Bruggink er een glaasje weg met de plaatselijke paradijsvogel:
Om de oren geslagen met al die Kunst en Kultur wilden de buren niet achterblijven en zij organiseerden spontaan hun eigen manifestatie:
En zo kwam de Oranienbaum weer tot leven en bloeit deze expositie voort tot 17 augustus. Dus hup, haast u op uw vlot over de Elbe of liftend langs de A2 naar het oosten voordat het te laat is.
Leave a Reply