Jos Hardeman, zonder titel (1985)
Vier avonden verandert de Transvaalbuurt in Amsterdam-Oost in een lichtkunstmuseum met objecten en installaties.
Museum Zonder Muren en Stichting Polderlicht sloegen de handen ineen en hebben het gebied tussen de Wibautstraat, Tugelaweg, Linnaeusstraat en Transvaalkade voorzien van vijfentwintig lichtkunst objecten, in hoekjes, geprojecteerd op muren, in de achtertuin, onder een brug en bij mensen thuis. Zo zag je Transvaal nog nooit, alles wat licht geeft valt opeens op. En zo ga je met de plattegrond in de aanslag op pad. Op één na allemaal buiten, (ov-)fiets en/of warm schoeisel aan te bevelen.
Dertien van de vijfentwintig kunstwerken zijn geselecteerd uit de collectie van het Eindhovense Light Art Centre. De meeste van deze kunstwerken zijn gemaakt in de jaren zeventig en tachtig en geven een mooi tijdsbeeld van lichtkunst door de jaren heen. Sommige zijn bijna grappig ‘old school’, anderen nog steeds bij de tijd.
Polderlicht.com/translumen.htm
(een bericht van Lenneke van der Goot)
Mike Rijnierse & Willem Marijs, een samenspel van bewegende spiegels en pastelgekleurd licht op de hoek van de straat in een voormalig winkelpand. Good vibes voor de hele straat, zouden ze eigenlijk niet meer weg moeten halen.
Lenneke van der Goot, gemaakt van Tesa tape een roedel wolven op het Tugelahuis. Met projectie op de straat.
Bonne Knibbe & Marloes van Son. Raadselachtig bewegende Lumo’s (Lightning Unidentified Moving Objects) in een web van touwen, gespannen tussen balkons en bomen.
Nikola Dicke, een gigantische filmprojectie boven een dito diaprojectie. De dieren die erop staan zijn weggekrast in de dia. De muur er tegenover is ook voorzien van een megaprojectie. In de binnentuin van het Krugerhof.
Bert Vredegoor, Smart en Troost (1995-97). In de vitrine van het buurtcentrum, deel twee rechtsboven gereflecteerd in de ruit.
NIO Architecten, Wayang Tugela. NOi Architecten maakte een lichtend ontwerp voor de Tugelatunnel. Onlangs opgeleverd en nu reeds onderdeel van TransLumen. Zo nu en dan loopt één van de big five met de voetganger en fietsers mee.
Petra Veenstra, Droomschaduw. Gemaakt met kinderen, schaduwwerken met kleine verrassingen.
Ingo Maurer, Holonzki (2000). Een hologram van een peertje. Je staat met je neus op het raam van iemands washok te gluren naar dit superschattige raadselachtige beeld.
Andrea Dröes. Twee enorme draadfiguren. Zoals je ze zou maken van pijpenragers, op de foto niet goed zichtbaar. In de route die ik liep een mooi contrast na de peer.
J. Jacobson, City Lights (1985). Lekker krantje lezen achter een Jacobson. Op de foto komt het werk matig tot zijn recht. De rasters zijn bewegende lamellen, die de ‘ramen’ van grootte doen veranderen.
Joseph Semah, YakNeHa’z (1983). Van de site van polderlicht:
‘Het werk YakNeHa’z bestaat uit een bronzen afgietsel van een haas, bedekt met 12 gloeilampen. De lampen zijn verbonden aan een snoer van 104 meter lengte. Die lengte is een verwijzing naar de omtrek van de legendarische tempel van Salomo in Jeruzalem.’
Erik Groen. Grappig beeld van een hond en een kat die maar niet stoppen met lopen op hun poten van licht, al grommend en miauwend. Van een afstand net een feestje, met rookmachine en al, maar niets is minder waar.
Koji Ogura, Light Blue A (1972). Enorm effect bereikt met minimale middelen. Dat moet je dus in het echt zien.
Coen Kaayk, Display Memory (1990). Dit beeld is gemaakt van lagen plexiglas.
Johan van Zutphen, Kubus met Refacterende Lijnen (1975). Draaiende kubus met groot effect. Waanzinnig strak uitgevoerd.
Egied Simons. Een houtje-touwtje-tapeje-installatie met een statief met stokken en een lamp met een lens waar weer een andere lens voor hangt. In combinatie met nog wat in de wind wapperende filters een magisch resultaat op de school: twee van kleur verschietende ogen die continue bewegen.
Jozef van der Horst, Fire & Light (1994). Gloeilamp uitgevoerd in neon.
Johan van Zutphen, Wand-/lichtobject (jaartal onbekend).
TransLumen is nog t/m zondag 3 november te zien tussen 18 en 24 uur. Gratis plattegrond is af te halen bij Pretoriusstraat 69 in Amsterdam.
Hartelijk dank voor het uitgebreide verslag, Lenneke! Eén kleine correctie: die fietstunnel is niet van Noi Architecten, maar van NIO Architecten. Dat is overigens ónze fout, want het stond verkeerd op de flyer.
Prachtig dit verslag op Trendbeheer.com
Van mij mag deze tentoonstelling Museum zonder muren nog wel wat langer duren.
Een verrijking van Amsterdam Oost en in het bijzonder van de Transvaalbuurt.
@ John: Dank, heb het aangepast.