In Wallraf das Museum is op het moment een unieke tentoonstelling te zien met 64 werken uit de verzameling van Emil Bührle en de collectie van het museum zelf. Was de verzamelaar tot zijn dood (1956) nog een rivaal bij het aankopen van werken, wij kunnen nu in deze tentoonstelling volop genieten van een zorgvuldig geselecteerde keuze uit beide verzamelingen. De grote liefde van Bührle was het impressionisme. Bührle over zijn passie voor verzamelen: “Monet’s magic would just not lose it’s hold on me, and I wanted to have Cézanne, Degas, Manet and Renoir around me all the time, on my walls.”
Ik ben eigenlijk meer van de hedendaagse kunsten maar ik moet zeggen dat ik, hoe meer ik zie, toch iedere keer weer aangenaam verrast word door oude werken. Het vakmanschap, de kleuren, de technieken, het licht, de penseelstreken, de aandacht, de innovatie, het experiment. Veel hangt natuurlijk ook af van de keuze van de curator welke werken worden samengebracht en hoe krijgen we ze te zien. Deze tentoonstelling doet dat op een heel bijzondere manier waar werken bij elkaar komen die elkaar versterken. Ineens zie je iets in een werk wat je eerder nooit was opgevallen en zie je verbindingen niet alleen in de tijd maar juist ook tussen periodes.
De tentoonstelling is opgedeelt in verschillende delen van de Middeleeuwen tot het aanbreken van Modernisme. In de tentoonstelling is werk te zien van Dürer, Cuyp, Analetto, Delacroix, Courbet, Sisley Pissarro, Gaugain, van Gogh, Picasso, Braque en anderen. Zo zien we hier weer na lange tijd, voor de duur van de tentoonstelling, twee werken van Albert Cuyp: Vissersboten in Maanlicht dat samen met Onweer boven Dordrecht tot 1802 een duo vormde. Het eerste kwam in de collectie van het Wallraf-Richartz en de tweede in die van Bührle. De werken werden speciaal voor deze tentoonstelling gerestaureerd en van nieuwe lijsten voorzien.
Albert Cuyp, Vissersboten in Maanlicht, 1645.
Albert Cuyp, Onweer boven Dordrecht, 1645.
Dürer, fluitist en trommelaar, 1503/05.
De curator die ons een, overigens geweldige, rondleiding gaf in de tentoonstelling vertelde dat Dürer zichzelf schilderde als de trommelaar. Zeg nou zelf hij zou totaal niet misstaan als hipster in onze hedendaagse straten en horeca met zijn baard, lange manen en grote sjaal!
Meister des Bartholomäus-Altars, Muttergottes mit der Nuss, um 1485/90.
Paul Gauguin, de overgave, 1902.
Vincent van Gogh, Brug over de Seine te Asnières, 1887.
Vincent van Gogh, The Langlois Bridge at Arles,1988.
Paul Cézanne, Der Knabe mit der roten Weste, um 1888/90, Öl auf Leinwand, Stiftung Sammlung E.G. Bührle, Zürich, Foto: SIK-ISEA, J. P. Kuhn.
Albert Sisley, Brug bij Hampton Court, 1874.
Nog te zien t/m 29 januari 2017.
Von Dürer bis Van Gogh
Wallraf das Museum
www.wallraf.museum
Open 10.00 – 18.00 uur
Dicht op maandag
Leave a Reply