Je kunt er lang of kort over zijn: het is en blijft een weird ding waar iedereen voor in de rij gaat staan. De decadente post conceptuele kunstshow van Jordan Wolfson Part II – met een hoofdrol voor Female Figure.
[arve url=”https://youtu.be/DOpP-CW-lG8″/]
Vilein, ongrijpbaar, vuig en vuil. Een kwartier alleen met de witte danseres. spannend, oncontroleerbaar, enigszins weerzinwekkend en bevreemdend. Indrukwekkender misschien dan het eerdere geweld van Colored Sculpture. Dit is een volbloed museale peepshow, voyeurisme, kijken en bekeken worden.
Een decadente post conceptuele kunstshow, als een omgekeerde Klibansky. Dit schuurt en is kunst zoals het hoort. Waarover we overigens van mening over kunnen verschillen.
Om Female Figure kun je niet heen. Zij is het geheim dat je deelt met alle gelukkigen die een timeslot hebben weten te bemachtigen.
De begeleidende werken zijn veel beter dan die bij de vorige show. Vooral de 16mm projecties staan op zich:
Filmprojectie van beeld op TV met om de hoek zelfde beeld op monitor.
Met vers getapete bloemen op de muur.
Pornokreeften
Ik ben er nog niet uit. Gaat helemaal nergens over, – zeker wat betreft de werken in het reguliere deel van de tentoonstelling -, zonder dat die leegte als geruststellend danwel beklemmend ervaren kan worden. Ik ga me bezinnen wat ik er eigenlijk van vind. De schijnbare terloopse ongeregeldheid, de al te keurige wandwerken, het merkwaardige female figure en eerder Chucky als coloured sculpture. Wie het weet mag het zeggen
Geopend vanaf zaterdag: check de website voor de spelregels. Tweemaal daags worden de timeslots verdeeld. U mag gevier een kwartier vermeien met de witte danseres. En dat gaat u met heel veel plezier doen.
stedelijk.nl/en/exhibitions/jordan
Update 22:
Queing voor de witte. (Foto FB Martijn van Nieuwenhuyzen)
Veel dank weer voor de verslaggeving. Aan mij heb je verder niks. Sinds de Time Delay Room laat ik mij niet meer beetnemen. Wat hier post-conceptueel aan is blijft verder onduidelijk. Het werk lijkt toch stevig gefundeerd in het duchampiaans tongue-in-cheek omni-erotisch gedachtengoed. Ik zie die kwajongen van KIRAC overigens op beeld heel enthousiast doen. Dan moet het haast wel iets betekenen.
Sasha is nauwelijks te spreken over de Witte Danseres; ik vind ogekeerd haar aardiger dan Chucky.
“Zijn robots zijn op het eerste gezicht spectaculair, maar sorry, deze dame uit 2014 verveelt sneller dan het kwaadaardige ventje dat aan kettingen werd opgehesen.”
http://www.volkskrant.nl/recensies/wolfsons-stoeipoesrobot-in-stedelijk-museum-verveelt~a4465442/
Janneke Wesseling staat niet te juichen: “dansende robot is louter spektakel, spectaculair, maar onevenwichtig.”
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/23/wolfsons-dansende-robot-is-louter-spektakel-6946482-a1547316
Ik ben met veel plezier geabonneerd op Trouw maar de kunst is er liederlijk. Beetje Fundatie niveau zeg maar.
Stuk over Wolfson schiet ook niet op. 30% persbericht, beschrijvend 30% optikkunde, 30% kladderatsch: ” ‘Female figure’ praat met de stem van Wolfson. ‘Dit is mijn huis’, zegt ze, en begint te dansen. De aarzeling die je even later voelt als ze zegt dat je je ogen moet dichtdoen en je daarbij indringend aankijkt, is meesterlijk.”
https://www.trouw.nl/cultuur/ontroerende-techniek-van-jordan-wolfson~a9e19dab/