Uit de serie heeft u het gemist, dan bent u te laat; vandaag zondag 4 februari laatste dag.
Peter Koole is een heerlijk lastige schilder. Horreur is glanshelder opgepenseeld. Waar diepgang vaak in de titel wordt verwerkt of in begeleidend schrijven, zodat een ongemakkelijke moment wordt uitgesteld en achter esthetica en zoals het werk zich voordoet kan worden verborgen, kwast Peter Koole luid en duidelijk (bijvoorbeeld) Dutchbat III kan wel stikken op zijn doek. Dat bederft het wel zo’n beetje. En zo is het. Hier is iemand duidelijk en subversief bezig. Radicale schilderkunst.
André Smits trof ik bij de finnissage. Hij herinnerde mij eraan dat ik weinig enthousiast over Koole had geschreven. Ik herlezen. Ik ben het niet met hem eens. Over de Stroom solo in 2015: “Weer eens wat anders dan een fijn gepenseelde kwattareep.[…] De onverkwikkelijkheid van dit geheel – de wens tot betekenis, de uitwerking ervan en de zaak waar het om draait – maakt het een must see.”
Bij Twelve Twelve niet alleen (maar wel veel) Srebrenica.
In de kelder het prikkelende Five Boys. Ik vind het een heerlijk werk. Mysterieuzer misschien dan de Srebrenica’s.
Kenmerkend knullig geschilderd; lijkt wel uitgelopen ministeck. Ook zonder maatschappelijke titulatuur op het doek is Koole als Koole herkenbaar.
Mooi museaal is het als een serie in zijn geheel wordt aangekocht.
Te zien tot 4 februari jongstleden. En mooi een/tweetje met Jan Rosseel bij Stroom*. Die op geheel eigen wijze heel precies aan de haal gaat met Ceaușescu.
twelvetwelve.gallery/our-program/peter-koole/
*Komt eraan.
Benieuwd wat je over Rosseel schrijft, Koole komt er aan bij Koome!