Gezonde discrepantie

foto’s: Julia Duygun-Derksen

Na de aftrap tijdens Hoogtij op 9 maart is de eerste editie van het project ‘Passive Activists’ de komende twee zaterdagmiddagen in maart in Moose Space te bekijken. Het project bestaat uit een screening met 10 video’s en korte films als marathon in bioscoopsetting gepresenteerd en 1 24hours videoloop van Jesse Budel in de etalage. Juist doordat er is ingezoomd op de zogenaamde ‘digitale generatie’ videokunstenaars en filmmakers zijn landsgrenzen overschreden.

Een video die er tot nu toe bij menig bezoeker behoorlijk heeft ingehakt is het werk ‘American Reflexxx’ uit 2015 dat gemaakt is door het voormalige duo uit de Verenigde Staten Alli Coates & Signe Pierce.

Zonder teveel van te voren hebben gepland ging de performance kunstenaar Signe Pierce met een spiegelend masker, stripperhakken en een mini jurk de toeristische boulevard van Mrytle Beach in South Carolina op. De enige afspraak die het duo met elkaar maakte was dat zij niet zou ingrijpen of op een andere manier met elkaar zou communiceren.

Alli Coates zou achter haar aanlopen en haar filmen. Het duo bewerkte het resultaat in een 14 minuut durende video die voor het eerst tijdens Art Basel in Miami werd gepresenteerd. De reacties die op straat ontstonden zijn extreem en zorgde ook in Moose Space voor schrik. Handen werden voor het gezicht geplaatst.

 
“Het is juist zo erg omdat het niet gespeeld is” zegt een verslagen bezoeker tijdens Hoogtij. Via Skype is Signe Pierce, die zichzelf ‘reality artist’ noemt, geïnterviewd voor Moose TV. “Ik ben niet zo geïnteresseerd in fictie” vertelt zij. “Waarom zou je een set bouwen als er een hele realiteit al bestaat die je kan manipuleren?”

De eerste aflevering van ‘Passive Activists’ op Moose TV

Binnen ‘Passive Acitivists’ is er een hoop tegenstrijdigheid te verkennen. Ook dit sluit aan op de realiteit, misschien wel op een enigszins geidealiseerde realiteit die een stuk gezonder is dan een eenduidige (sub)wereld waarin alle neuzen dezelfde kant op wijzen.

De filmmaker Roel van Eijk (Nederland, 1990) maakte de film ‘Finito’ over onder andere een bezoek aan een begrafenisbeurs in Zoetermeer vanwege een fascinatie met de dood die hij toentertijd nooit van dichtbij had meegemaakt. “Deze film verbeeldt precies alles wat ik kut vind aan Nederland” zegt een bezoeker ietwat gechargeerd, na het zien van de schalen cake en smetteloze ruimtes. Zelf zegt de filmmaker voor Moose TV dat hij nooit eerder had nagedacht of zijn werk een vorm van passief activisme was, maar dat hij wel degelijk op zo’n manier werk maakt: “Ik laat de dingen zien zoals ze zijn.”

video still van ‘Finito’ van Roel van Eijk

Van Hollandse spruitjeslucht naar een community in Zuid-Frankrijk waar Lola Gonzales (Frankrijk, 1988) haar acteurs laat lijden voor de camera, niet door fysieke, maar door mentale marteling als sluipend proces. Voor de kijker des te schrijnender, zeker wanneer de groep in koor zinnen als ‘I can’t live anymore’ zingt met een akoestische gitaar en een kampvuur krijgen sommige bezoekers in Moose Space zichtbaar jeuk.

Een zoemende 3D roterende kop (Rustan Söderling, 1984), een mentale error (Charlotte van Winden, 1988), een komische doch onschuldige spotprent (Ole Madsen, 1985), een stereotyperende nuance (Armani Mahmoudzadeh, 1990), een absurdistische omdraaiing van de werkelijkheid (Lou Buche, 1986) en misschien wel de directe aanleiding van ‘Passive Activists’: ‘The Salad Zone’ (Sarah Abu Abdallah, 1990) tonen andere kanten van het spectrum als tijdsgeest.

video still van ‘I admit’ van Ole Madsen

De geselecteerde kunstenaars zijn niet bezig met het in de fik steken van bestaande huizen, maar laten ruimte voor de interpretatie van de kijker. Misschien is extremisme inmiddels zo mainstream geworden, waardoor het afgezaagd en onbruikbaar is geworden. “Heel veel mensen kunnen niet eens zichzelf zijn” zegt Anna Sophie de Vries (Nederland, 1991). “Voor mij is passief activisme dat je echt jezelf kan zijn en dat gewoon te zijn” zegt ze tegen Moose TV vanuit haar atelier bij De Ateliers in Amsterdam.

Alle entreekaarten zijn inmiddels betaald door een liefhebbende en gulle Hagenaar die liever ziet dat ‘Passive Activists’ voor iedereen gratis toegankelijk is. “Het moet niet alsnog een niche worden doordat men altijd maar te krenterig is” aldus de donateur die liever anoniem blijft. Hierdoor is de toegang gratis geworden zonder de eland zelf in de vingers te snijden en dat is echt te gek.

‘Passive Activists’ wordt onder andere ondersteund door Stroom Den Haag

Op zaterdag 24 en 31 maart is ‘Passive Activists’ nog te zien om 13.30 uur in Moose Space

Meer informatie:
facebook.com/events/1822753014423615/