Marijke 4

Marijke nam een slokje van haar kamillethee en logde voor de derde keer in. Kennelijk was haar account nog niet geactiveerd. Ze voelde een lichte paniek opkomen. Straks moest ze onbetaald naar huis! Ze wikkelde de rode fleecedeken nog iets strakker om haar benen. Hoe kon het in september al zo koud zijn? Dat beloofde nog wat voor de wintermaanden. Als ze dan nog marketingassistent bij Heel Holland Danst was natuurlijk… Als freelancer wist je het nooit helemaal zeker.

In de verte hoorde ze een golf van rumoer en opwinding aanzwellen. Mensen holden terug naar hun plaats, haren gingen in een knot. Marijke keek collega Innemijn vragend aan. Die siste samenzweerderig terug: “Esperanza komt eraan!” De Spaanse artistiek leider van het dansgezelschap stond bekend als een medogenloze havik met een grillig temperament dat gedoogd werd in de culturele sector, maar in elke andere context manisch depressief zou heten.

“Ik weet niet waarom ze over onze afdeling loopt. Normaal gesproken neemt ze de artiesteningang en duikt ze direct de repetitieruimte in!” Innemijn keek nog angstiger en stapelde doelloos papieren op elkaar. Marijke inspecteerde haar bureau. Het zag er hopeloos leeg en ongebruikt uit. Hoe moest ze haar weliswaar lage uurtarief verantwoorden als Esperanza straks bij haar stil hield? Marijke pakte in een opwelling een map aantekeningen uit haar tas en strooide die uit over haar werkblad. Zo, dacht ze, dat ziet er een stuk productiever uit.

Op dat moment stapte een kleine vrouw met driftige zwarte krullen, neurotische oogopslag en een dramatische omslagdoek door het gangpad. Als door een wesp gestoken stopte ze bij het bureau-eiland van Innemijn en Marijke. “Arrrr djoe noew hierrrr?” Marijke sprong op van haar stoel en wilde naar voren stappen om zich voor te stellen, maar vergat de fleecedeken die strak om haar benen gewikkeld zat. Ze verloor haar evenwicht, maar kon zich nog net aan de rugleuning vastklampen.

Esperanza keek haar strak aan. “Not mennie piepl hevvuh gooed balans. Aiii know. Dets waaiii not mennie piepl can be denserrrs, djoe know?” Marijke knikte. Esperanza’s blik dwaalde af naar de berg papieren op Marijke’s bueau. “Djoe wurk forrr Museum for Toooeeeters and Bellen in our taaim? Arrrr wie peejing djoe toe doe wurk forrr oddur orrrganaaizeesjuns? Djes?” Marijke werd knalrood. “No, no, I just emptied my bag.” Esperanza fronste haar wenkbrauw. “Smol gurl laik djoe kriejeets big messss.” En weg was ze. Marijke haalde adem en keek Innemijn aan. “Dat ging toch best goed?”

Marijke is freelancer in de culturele sector. Om de paar maanden wisselt ze van opdrachtgever. Soms krijgt ze betaald, vaak is er waardering. En een kop kamillethee.