- Pim Palsgraaf en Willem Besselink bij NL=US
Een korte doorloop onder het mom van first impressions. Het rijtje hoogtepunten uit het postje van maandag is natuurlijk nagenoeg verkocht. Net ander werk is ervoor in de plaats gehangen. Er valt daar weinig aan toe te voegen – ja toch wel iets. Kijk, een staffel observaties, doorkijkjes, opmerkelijk en minder opmerkelijk werk in twintig geannoteerde beelden uit de losse pols gekiekt:
Bertjan Pot bij Dudokdegroot
Koen Delaere bizar laag gehangen en zo getwee weinig aansprekend. Misschien wordt het door de spiegeling van de uitbuikende verf boven/onder meer snuisterij dan krachtig doek op zichzelf.
Een fatsoenlijke René Daniëls bij Willem Baars dat is toch best bijzonder. Zal wel niet voor gratis gaan, al is het formaat bescheiden.
Bij HE.RO direct verkocht Thomas van Linge zijn pishoekje. Altijd handig om in huis te hebben als je nodig moet.
Marijn van Kreij / van dichtbij. Dat rijmt. Probeer maar.
Een slappe Jeroen Bosch als peilloos dieptepunt. Laat het fot naschilderen maar aan anderen en dit schilderwerk thuis. Geen idee wie/waar (op driekwart in het eerste gangpad aan de linkerhand) Met ongeveer tegenover:
Man wat een statement. Jos van Merendonk bij Hidde van Seggelen. Ik geloof niet dat ik het een heel erg gelukte muur vind, toch/doch instant blij met het gebaar. Het is eerder behang dan een installatie op zich. Die doekjes die daar staan ogen bekoorlijk en ook het grote doek is een zelfstandig object.
Kleine Katja Mater. Ze zijn eigenlijk altijd bescheiden van formaat.
Katja Mater
En Martin van Zomeren houdt in zijn hand een opname van een dubbele rolprent van haar “oscarwaardig” zoals hij zelf zegt. Wordt een tiental meter verderop IRL vertoont bij de NN Awards.
Nieuw meubilair voor het restaurant van Voorlinden. Wordt geserveerd met duif. ‘Serveren wij duif?’ vraagt van Caldenborgh.
Guido Geelen bij Galerie Ramakers. Pottenbakken verveelt nooit. Op de achtergrond Willy de Sauter die ik nog altijd associeer met Miriam de Winter/Galerie Phoebus.
Erg kleurparaat bij The White House. Pieter Jennes en Mathias Prenen.
Kes Richardson bevalt en amuseert maar ik heb mijn twijfels. Ik heb geen idee waarom. Dat linker groene schilderij is heel erg af, prima ook. Het ademt, is open, niet stuk geschilderd. Mist het bezieling? FOLD Gallery.
Tamara Dees nu bij Van den Berge, eerder bij Twelve Twelve. Van den Berge brengt haar verder. Ja van Den Haag naar Goes.
De New Art Section was vormgegeven als een eindexamenexpositie. Lekker rommelig en niet altijd even sterk. Zoals Michael Pybus bij Tatjana Pieters. Mondriaan meets Pikachu. Kinderachtige handel. Slappe zever. Pikachu dan Hiëronymus Bosch of is dat teveel gevraagd.
Smalle benauwde ruimtes. Het ongemak van Unseen nagebouwd.
Alex Farrar bij Dürst Britt & Mayhew
Niek Hendrix voor zijn aquarium vissen.
Momu & No Es bij Joey Ramone.
Midas Zwaan bij Frank Taal. Midas Zwaan was depressief. Niet doen, depressief worden.
Niels Post Autolikes bij NL=US.
Echt Marcel van Eeden behang!
En ja daar hing ook een knettervette Bob Eijkelboom – die ik van de weeromstuit vergat te fotograferen. Maar zo werd mij verzekerd – aanzitten en de magneetjes verplaatsen is alleen een optie als je het koopt.
Wacht ik heb hem wel!
Een andere dan de eerdere dat spreekt want die was al verkocht. De volgende stap van Bob is van de magneetjes af.
Art Rotterdam loopt nog tot zondag 10 februari.
De Jeroen Bosch is van John Robinson bij Divison of Labour
Dank Niek!
Met zijn eigen beeldverslag op http://www.lost-painters.nl/artrotterdam-2019/
En Kees Koomen: https://chmkoome.wordpress.com/2019/02/06/art-rotterdam-2019/
“Tamara Dees nu bij Van den Berge, eerder bij Twelve Twelve. Van den Berge brengt haar verder. Ja van Den Haag naar Goes”.
Rare opmerking Jeroen!
Op de archiefpagina van onze website kan je zien dat Tamara Dees al sinds 2015 met Galerie van den Berge samenwerkt – dus nog vóór de oprichting van Twelve Twelve (waar wij trouwens een prima samenwerking mee hebben). Bovendien toonden we haar werk ook in 2018 op Art Rotterdam.